Η Θυσία (1986) - Αντρέι Ταρκόφσκι

…» Οι ρυθμοί είναι ιδιαίτερα αργοί. Οι διάλογοι γεμάτοι συμπυκνωμένη σοφία. Οι σκηνές τεμαχισμένες με χειρουργική ακρίβεια και καδραρισμένες με τελειομανία. Και όμως, δεν απαιτούνται ιδιαίτερες αντοχές από το θεατή για να αντέξει αυτό το παλιρροιακό κύμα θεατρικά στημένων σκηνών και ασύλληπτης μινιμαλιστικής ομορφιάς πλάνων. Δεν απαιτούνται γιατί ο σκηνοθέτης έχει φροντίσει από το πρώτο λεπτό να μας καθοδηγήσει αυτός όπως θέλει, εκεί που θέλει, σε όσο χρόνο θέλει. Χρησιμοποιεί τα δικά του όπλα, δηλαδή τον φωτογράφο του, τον οπερατέρ του, τους ηθοποιούς του με ανυπέρβλητη μαεστρία και πετυχαίνει τον αρχικό του στόχο. Να μας "σημαδέψει".»

… » "Η Θυσία" είναι μία από τις πλέον σημαντικές ταινίες του παγκόσμιου σινεμά και μία από τις "σταμπαρισμένες" ως ένα από τα αριστουργήματα της 7ης Τέχνης. Το 1986 πήρε στις Κάννες το Μεγάλο Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής, το Βραβείο Καλλιτεχνικής Συνεισφοράς, το Βραβείο FIPRESCI και τέλος το Βραβείο της Οικουμενικής επιτροπής. Μινιμαλιστική εικαστικά, αφάνταστα πλούσια σε νοήματα και μηνύματα, με ασύλληπτο σε φιλοσοφικό υπόβαθρο σενάριο, μα πάνω από όλα είναι σαν σύνολο η πιο αψεγάδιαστη και άρτια σε όλους τους τομείς ταινία του Αντρέι Ταρκόφσκι. Παράκληση: ακόμα και αν αυτό το είδος σινεμά δεν είναι το φόρτε σας προσπαθήστε να την δείτε γιατί το ρίγος της τελευταίας σκηνής είναι από εκείνα που νιώθουμε μόνο μπροστά στο μεγαλείο της τέλειας εικόνας. Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το φινάλε σαν σκηνή ανθολογίας αλλά θεωρώ πως από μόνη της και σαν ολότητα μπαίνει αυτό η ταινία στο ανθολόγια του σινεμά.»

Γιώργος Χριστόπουλος

Το κύκνειο άσμα του Ταρκόφσκι, ένα οπτικό ποίημα, στο οποίο η πραγματικότητα μπερδεύεται με το όνειρο, όπως λέει απογοητευμένος ένας από τους χαρακτήρες (ο ίδιος ο Ταρκόφσκι) στην εναρκτήρια σκηνή: «Νιώθω ότι η ζωή που έχω ζήσει μέχρι τώρα δεν είναι πραγματική».

Μέσα στον εικαστικό μινιμαλισμό της κρύβονται θεατρικά στημένες σκηνές, πανέμορφα και άψογα καδραρισμένα πλάνα και πλούσια μηνύματα. Ανάλογο σενάριο με φιλοσοφικές ανησυχίες, αναζητήσεις και αξίες.

Παραγωγή: Ανα-Λένα Γουίμπομ
Σκηνοθεσία: Αντρέι Ταρκόφσκι
Σενάριο: Αντρέι Ταρκόφσκι