~ Τό ποίημα τῆς ἐντέλειας ~

10 Φεβρουαρίου, 2016 - 12:47

~ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ τό φῶς καί ἡ πρώτη
χαραγμένη στήν πέτρα εὑχή τοῦ ἀνθρώπου...
...πού κελάηδησε καί βγῆκε ἡ μέρα. ~
Ὀδ. Ἐλύτης

~Ὤ! τά στερεώματα καί οἱ γαλαξίες
πού δέν ἔψαξε, δέν ηὗρε νοῦς ποτέ!
ὀνειρεύετ΄ ἕνα κάποιον ἄλλον ἥλιο,
πού σέ γέννησεν ἐσέ! ~
Παλαμᾶς

Προπύλαια

~ Ἐντεῦθεν ἡ θάλασσα ἐστίν εὐσύνοπτος ~
Παυσανίας, Ἀττικά

~ Πέρα γυαλίζ΄ ἡ θάλασσα κ΄ εἶν΄ ἀπλωτή σάν κάμπος....~
Παλαμᾶς

Ναός Ἀθηνᾶς Νίκης

~ ...κι ἔκραξα μέ τρανή φωνή
...μέ θαμπωμένα μάτια, μέ λαῦρα περισσή
χαῖρε θεά, χαῖρε παρθένα,
Ὦ Νίκη, ὦ Νίκη, ὦ Νίκη Ἐσύ...! ~
Παλαμᾶς

Ἐρεχθεῖον

~ Ὦ, Σπαρτιάτισσες Κόρες, τῆς θείας Ἀθήνας κορῶνες,
ὦ Καρυάτιδες, ἔφυγε, κλέφτες καί βάρβαροι πῆραν
τήν ἀδελφούλα σας, μείνατε πέντε, τά ὁλορθα κορμιά σας,
ἀπό τό θάνατο ἀσκέβρωτα, ὁ πόνος βαθύτερ΄ ἀκόμα
κι ἀπό τόν θάνατο σκέβρωσε, βόγγος καί κλάψα ἡ φευγάτη,
κι ἀντιβογγύξατ΄ ἐσεῖς καί γινήκατε βρύσες τοῦ θρήνου,
οἱ δυνατοί κι οἱ τρισεύγενοι στύλοι, καί μιά τρικυμμία
τούς δωρικούς σας χιτῶνες ἀνέμισαν ἄγρια σά σκιάχτρο!

- Ὦ Καρυάτιδες, δέ μέ γνωρίζετε; Ξένη δέν εἶμαι,
εἶμαι ἡ χαμένη ἀδερφή σας,
ξαναγκαλιάστε με, ὁ τόπος μου ἐδῶ μέ προσμένει σά θρόνος.
Φράγκοι Ἀλαμάνοι καί Σκύθες τό γάλα μου βύζαξαν ὅλοι,
ἥρωες γινῆκαν οἱ κλέφτες, καί τῶρα τοῦ βάρβαρου "φλέβα
ἀπό τό αἶμα χτυπάει τ΄ ἀκριβό τῶν πατέρων Ἑλλήνων. ~
Παλαμᾶς

"...ἡ ἀνθηροτάτη καί χαριεστάτη τῆς ὅλης ἑλληνικῆς τέχνης εἰς ἀπλότητα ἀνεπιτήδευτον ἀλήθεια καί ρωμαλεότητα σωμάτων καί ψυχῶν, θετικῶν καί ἀγαθῶν..."
Ἐγκυκλοπαίδεια ΗΛΙΟΣ