ΤΟ ΨΕΜΑ
Ἀπ' τὴν καλοχάραγη γραμμὴ
πάντα πῶς μὲ βγάζει βίαιο ρέμα!
Δὲν πατῶ, μὲ πατοῦν πόδια, κ' εἶν' ἡ ὁρμή...
— Ὅ,τι θὰ σοῦ πῶ, εἶναι ψέμα.
Νύστα τοῦ ἄπραγου, τοῦ πάθους πυρετός,
τῆς ἀγρύπνιας τὸ σαράκι, ἄρρωστο αἷμα,
στοῦ παιδιοῦ τὰ χέρια χαρταϊτός...
Ὅ,τι θὰ σοῦ πῶ εἶναι ψέμα.
Ἄκοπο μὲ δένει ἕνα σκοινί,
ὅσο νὰ κοπῇ τῆς ζωῆς τὸ γνέμα·
γιὰ μὲ πόνος ὅλα καὶ ποινή...
— Ὅ,τι θὰ σοῦ πῶ εἶναι ψέμα.
Καὶ γιὰ νὰ δικάσῃς με, κριτής·
καὶ γιὰ νὰ γελάσῃς εἶμαι θέμα.
Μὰ ἢ κρυφὸς ἢ κράχτης ἢ ποιητής,
Ὅ,τι θὰ σοῦ πῶ εἶναι ψέμα.
Πηγή: Κ. Παλαμᾶ, Ἅπαντα, Τόμος Θ΄. Β΄ ΕΚΔΟΣΗ, ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ
ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ (ΒΙΒΛΙΟ Ζ)
Ἑλλήνων Φῶς
