«Τὸ ὑπόκωφον ζήτημα»

Έτσι εύστοχα εἶχε ὀνομάσει τὸ ζήτημα τῆς Θράκης σ’ ἕνα βιβλίο του ὁ ἀείμνηστος φίλος Παναγιώτης Φωτέας, λαμπρὸς στοχαστὴς καὶ συγγραφέας, πρῶτος αἱρετὸς νομάρχης Μεσσηνίας, ποὺ γιὰ ἕνα μεγάλο διάστημα εἶχε χρηματίσει καὶ Νομάρχης Κομοτηνῆς καὶ γνώριζε καλὰ τὰ ἐκεῖ. Πᾶνε 30 καὶ πλέον χρόνια ποὺ τὸ «ὑπόκωφον ζήτημα» ἔγινε τόσο βουερὸ σὰν τὶς σάλπιγγες τοῦ Γεδεὼν ποὺ ἔρριξαν τὰ τείχη τῆς Ἱεριχοῦς. Στὴ Θράκη παρατηροῦμε τοὺς Τούρκους μεθοδικὰ νὰ προχωροῦν καὶ τοὺς Ἕλληνες ἀμέθοδα νὰ ὑποχωροῦν. Πληροφορήθηκα ὅτι Μουσουλμάνος δήμαρχος χάλασε τὸν κόσμο, ἐπειδὴ κατὰ τὶς ἑορτὲς τῶν Χριστουγέννων, κάποιο σχολεῖο εἶχε ἑορταστικὸ στολισμὸ, ὄχι ἔντονα προκλητικὸ. ἀπεναντίας πολὺ διακριτικὸ. Ἔχει ἐπέλθει μὲ τὴν ἀπορρόφηση μεγάλου μέρους Πομάκων καὶ Τσιγγάνων (συγγνώμη, Ρομά!) πλήρης πληθυσμια­κὴ ἀνατροπή. Ἡ Θράκη κινδυνεύει νὰ ἀφελληνισθεῖ. Εἶναι δύσκολο νὰ ἐπιμένει κανεὶς ἑλληνικὰ, ὅταν κατοικεῖ στὴ Θράκη. Οἱ πολιτικοὶ καὶ πνευματικοὶ μας ταγοὶ θυμίζουν τὸ περιστατικὸ ποὺ ντύνει ποιητικὰ ὁ Κων/νος Καβάφης στὴ «Μάχη τῆς Μαγνησίας»: «Τὶ εἴδους λύπη εἶχαν, σὰν ἔγινε σκουπίδι, ἡ μάνα των Μακεδονία».

Αὐτὸ ποὺ γιὰ τότε εἶχε λεχθεῖ ἀπὸ τὸν ποιητὴ γιὰ τὴν Μακεδονία μπορεῖ νὰ λεχθεῖ σήμερα γιὰ τὴ Θράκη. Συστηματικὰ αὐτὴ ἡ περιοχὴ ἐκχωρεῖται καὶ ὅποιος ἀντιστέκεται περιθωριοποιεῖται. Θὰ περιορισθῶ σὲ μιὰ μόνον ἐπισήμανση: Θυμᾶται κανεὶς ἀναγνώστης κάποιον πρόεδρο δημοκρατίας ἤ πρωθυπουργὸ νὰ πέρασε τὶς μέρες τοῦ Πάσχα ἤ τῶν Χριστουγέννων ἤ νὰ ἔκανε διακοπὲς στὴ Θράκη; Ὅταν ἀρθρογραφοῦσα στὸν «Οἰκονομικὸ» στὰ ἔνδοξα χρόνια τοῦ Γιάννη Μαρίνου καὶ τοῦ Δημήτρη Στεργίου μὲ ἕνα ἄρθρο μου εἶχα προτείνει νὰ ἀναστυλωθοῦν καὶ νὰ γίνουν κατοικήσιμα τὰ ἀνάκτορα τοῦ Ἰωάννη ΣΤ’ Κατακουζηνοῦ καὶ νὰ διαμένει σ’ αὐτὰ ἐπὶ ἕνα χρονικὸ διάστημα ὁ προέδρος τῆς δημοκρατίας, ὁ πρωθυπουργὸς ἤ ἄλλος ἐπίσημος. Ἔτσι γιὰ λόγους συμβολικούς. Ἐγὼ τὸ εἶπα, ἐγὼ τ’ ἄκουσα. Πολὺ κοντὰ στὸ Διδυμότειχο ἔχουν βρεθεῖ ἐκπληκτικὰ ἀρχαιολογικὰ εὑρήματα. Πόσο ἔχουν προβληθεῖ, πόσοι τὰ ἔχουν ἐπισκεφθεῖ; Ἀφήνω τὰ θαυμάσια μουσεῖα τῶν Ἀβδήρων καὶ τῆς Κομοτηνῆς. Στὸ πρῶτο ἔστειλα ὅμιλο κυριῶν, μαθητριῶν μου, ποὺ μὲ πολὺ ψάξιμο τὸ βρῆκαν, ἀλλὰ εἶδαν μόνο τὸν πρῶτο ὄροφο. Ὁ δεύτερος ἦταν κλειστὸς, διότι φύλακας ἦταν μόνο ἕνας. Λυπᾶμαι, ἀλλὰ ἡ ἐπίσημη Ἑλλάδα στὴ Θράκη εἶναι ἀποῦσα. ἡ Τουρκία πανταχοῦ παροῦσα.

Δυστυχῶς καὶ τὸ ὑπόκωφον ζήτημα τῶν Σκοπίων γίνεται τώρα μὲ τὴν ἄφιξη τοῦ τεράστιου ὄγκου προσφύγων πολὺ ἐκρηκτικό. Οἱ Σκοπιανοὶ ἀφοῦ νοσφίθηκαν (=σφετερίστηκαν) τὸ ὄνομα ἀλλὰ καὶ τὴν ἱστορὶα τῆς Μακεδονίας, τώρα γίνονται ἀπειλητικοί. Δὲν ἀποκλείονται σὲ περίπτωση κρίσεως ἤ ρήξεως μὲ τὴ Τουρκία νὰ τοὺς δοῦμε στὰ νῶτα μας. Ἀκόμη καὶ οἱ πρόσφυγες, ποὺ τοὺς σώζουμε ἀπὸ τὸν πνιγμό, τὸν λοιμό καὶ τὸν λιμὸ, τοὺς προσφέρουμε καταφύγιο καὶ πᾶν τὸ δυνατὸν, τοὺς ἀκοῦμε –ἐνῶ βρίσκονται στὴν Μακεδονία– νὰ δηλώνουν στὴν τηλοψία ὅτι θέλουν νὰ πᾶνε στὴν... Μακεδονία! Καὶ κάποιος, ἑλληνικῆς προφανῶς καταγωγῆς ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὸ ὄνομὰ του, ποὺ ἐκπροσωπεῖ κάποιον «βαρῶνο» τῆς Εὐρωπαϊκῆς Συμμορίας, κάνοντας δηλώσεις, ἐξ ὀνόματος τοῦ ἀφεντικοῦ του, τὴν 1η Μαρτίου ἀνέφερε τὸ ὄνομα Μακεδονία. Τὸ FYROM –καὶ τὸ εἶχα γράψει τότε ποὺ ἐπινοήθηκε– θὰ χρησιμοποιη­θεῖ σὰν χαρτί... ὑγείας. Στὴν Ἀλβανία οἱ Τσιάμηδες ἔχουν ἀποθρασυνθεῖ, ὁ Ράμα μὲ κάποια τεχνάσματα βάζει ράμμα σὲ κάθε ἑλληνικὴ φωνὴ καὶ ἡ περιδεὴς Ἑλλὰς δὲν τολμᾶ νὰ ἐλέγξει φορολογικὰ τὶς κομπανίες τῶν Ἀλβανῶν ποὺ ἔρχονται ἐποχιακὰ καὶ δουλεύουν στὰ χωράφια. Καὶ κονομᾶνε οὐκ ὀλίγα. Ὅσο γιὰ τὴ Βουλγαρία δὲν χρειάζεται νὰ κάνει τίποτε γιὰ νὰ μᾶς κατακτήσει. Τῆς ἀρκεῖ νὰ μᾶς ἀπορροφήσει. Ἤδη ἔχει ἀποσπάσει, χάρη στὴ χαμηλὴ φορολογία, 12.000 έπιχειρήσεις. Καὶ ἡ κυβέρνηση προσπαθεῖ νὰ ὀρθοποδήσει μὲ τὴ φορολόγηση τῶν συνταξιούχων! Εἶναι κακὴ ἡ πολιτικὴ τοῦ κάνοντας καὶ μὴ βλέποντας, ἀλλὰ πιὸ κακὴ εἶναι ἡ πολιτικὴ τὸ νὰ βλέπεις καὶ νὰ μὴν κάνεις τίποτε γιὰ νὰ τὸ ἀποτρέψεις, ἄν βέβαια πρόκειται περὶ κακοῦ. Καὶ τὰ κακὰ μᾶς ζώνουν ἀπὸ παντοῦ, ὅπως τὰ φίδια ποὺ ἔπνιξαν τὸν Λαοκόοντα καὶ τὰ παιδιά του.

www.sarantoskargakos. gr
Πηγή: Σαράντος Ι. Καργάκος