Βίοι παράλληλοι μιας εθνομηδενιστικής απάτης

ΣΤΑΘΗΣ (Σταυρόπουλος)

Ποιο ήταν το πρώτο βήμα στη «μεγάλη πορεία» του εθνοαποδομητισμού (στο εξής εθνομηδενισμός) στην Ελλάδα; Ήταν η θεωρία για την ασυνέχεια της ελληνικής γλώσσας, η οποία, όμως, εγκαταλείφθηκε νωρίς (παρότι εκδηλώθηκε λυσσαλέα), διότι δεν μπορούσε να απαντήσει στο στοιχειώδες ερώτημα: «Ποια μέρα, ποια βδομάδα, ποιον μήνα, ποιο έτος, ποιον αιώνα έπαψε να ομιλείται ή να γράφεται η ελληνική γλώσσα στη λόγια ή δημώδη μορφή της στην κυρίως Ελλάδα ή στις ευρύτερες περιοχές που περιείχαν Ελληνισμό;».

Αν όμως το πρώτο βήμα εγκαταλείφθηκε νωρίς, το δεύτερο βήμα, η περίφημη «ασυνέχεια του ελληνικού έθνους» (παρότι βλακώδης θεωρία όσο και εκείνη για την ασυνέχεια της γλώσσας) περπάτησε και περπατάει ακόμα. Βασικό σόφισμα των εθνομηδενιστών είναι η πρωθύστερη χρήση της έννοιας του έθνους (που στη διαχρονία του έχει διαφορετικούς πολιτικούς προσδιορισμούς) και η ταύτισή της με τις εθνικές διεργασίες της νεώτερης μόνον εποχής.

Παρουσιάζουν με αξιοπερίεργη «αυθεντία» το έθνος συνυφασμένο με την εποχή μετά τον Διαφωτισμό, ταυτισμένο σχεδόν με τα αστικά κράτη, ή τις νεώτερες πολυεθνικές αυτοκρατορίες. Παραγνωρίζουν, όμως, τις προγενέστερες μορφές του έθνους. Μορφές για τις οποίες, αν καταδεχόταν να επιχειρηματολογήσει κανείς θα ήταν το ίδιο βλάκας, όσο ορισμένοι εκ των εθνομηδενιστών, όταν έφθασαν να ισχυρίζονται ότι η Επανάσταση του 1821 γέννησε το ελληνικό έθνος. Προφανώς την Επανάσταση αυτή την έκαναν Πετσενέγοι!

Βασικό τέχνασμα των εθνομηδενιστών είναι η προώθηση της σύγχυσης των εννοιών έθνος, εθνικισμός, πατρίδα, εθνικοφροσύνη, ρατσισμός κ.α. Όλες οι έννοιες βαλμένες σε ένα μίξερ, στο οποίο ρίπτονται πολιτιστικές παραδόσεις, ταυτότητες και μέρη της ιστορίας. Αποτέλεσμα είναι η αυτογνωσία να αντικαθίσταται από τον αυτοπροσδιορισμό και η αλήθεια, δια της αποδείξεώς της, από την αλήθεια του καθενός.

Ο μέγας κριός του εθνομηδενισμού είναι η θεωρία της διακοπής (και η φυλετική) της συνέχειας των Ελλήνων, κατά τον 7ο-8ο αιώνα, που συμπίπτει με την κάθοδο των Σλάβων στην ελληνική χερσόνησο. Ούτε οι Έλληνες των άλλων περιοχών φαίνεται να τη γλύτωσαν, τους έφαγε κι αυτούς το σκοτάδι των φωταδιστών. Μπορεί η θεωρία αυτή να έχει ανατραπεί από τους πάντες όλους ιστορικούς (πολύ διαφορετικών σχολών μεταξύ τους), αλλά η ευήθεια είναι αήττητη κι έτσι οι εθνομηδενιστές παραμένουν εδραίοι στο δόγμα τους.

Γίνονται δε απολαυστικοί, όταν διατρανώνουν την άποψη ότι τους (σύγχρονους) Έλληνες τους επινόησε ο Διαφωτισμός, στέλνοντας άκλαυτη όλη τη βιβλιογραφία (ελληνική, λατινοδυτική, αραβική και σλαβική) του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης. Αλλά και τη νεώτερη βιβλιογραφία λογοτεχνική, ιστορική, λαογραφική, θρησκευτική και γεωγραφική. Δύσκολο να κάνει κανείς τέτοιο κατόρθωμα, εκτός αν είναι εθνομηδενιστής, αδαής ή κάτοικος άλλου πλανήτη, χωρίς αναπτυγμένο ακόμα έμφρονα πολιτισμό.

Το επιστέγασμα

Τέλος, επιστέγασμα όλων αυτών είναι ότι το (επινοημένο) ελληνικό έθνος απέκτησε εν τέλει κράτος με την επέμβαση των Δυνάμεων (ναυμαχία του Ναυαρίνου). Δηλαδή, το όντως ημιϋποτελές στη Δύση νεοελληνικό κράτος υπήρξε εν τη γενέσει του ένα «κράτος του σωλήνα».

Μπορεί όλα αυτά να μην αντέχουν σε καμιά επιστημονική βάσανο. Ωστόσο, έφθασαν να βασανίζουν την ελληνική κοινωνία (προκειμένου να ταπεινώσουν το φρόνημα των πολιτών), μέσω μιας διαρκούς και αδυσώπητης προπαγάνδας δυνάμεων που ενδημούν στα κόμματα, τα ΜΜΕ και τα ΑΕΙ. Το αποτέλεσμα είναι μια χρήσιμη αποκολοκύνθωση (όχι όμως πάντοτε επιτυχή, όπως το σχέδιο Ανάν απέδειξε).

Αλλά αν αυτή η πολυεπίπεδη λαθροχειρία αφορά στην Ελλάδα, η άλλη της πλευρά αφορά στα Σκόπια. Στο ασυνεχές της ελληνικής γλώσσας αντιπαραβάλλεται (έως πρόσφατα τουλάχιστον) το συνεχές της μακεδονικής από την αρχαιότητα έως σήμερα. Αν το ελληνικό έθνος είναι επινοημένο από τη Δύση, δεν είναι καθόλου επινοημένο το μακεδονικό έθνος από τον Τίτο!

Αν η Ελλάδα ως κράτος είναι δημιούργημα των Δυνάμεων, η «Μακεδονία» ως κράτος δεν είναι κράτος του σωλήνα (των Δυνάμεων), αλλά απότοκο εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα (ή μήπως εθνικιστικού – αυτές τις έννοιες τις μπερδεύω). Τέλος, δεν έχει καμιά σημασία που η «Μακεδονία» δεν υπήρξε ποτέ -μα ποτέ- στον γεωγραφικό (και διοικητικό) χώρο της Μακεδονίας όλων των εποχών. Σημασία έχει που ο Τσίπρας δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη Λέσβο από τη Μυτιλήνη.

Συνελόντι ειπείν, μια ολόκληρη μυθοπλασία που αποδομεί την Ελλάδα έτρεξε, παράλληλα, με μια μυθοπλασία που οικοδομεί τα Σκόπια. Με αξιοθαύμαστη αντιστοιχία στα κομβικά στοιχεία της γλώσσας, του έθνους, της ταυτότητας, του αυτεξούσιου και της αυτογνωσίας. Τόσο αξιοθαύμαστη σαν να είναι σχεδιασμένη. Πλην, όμως, άπαγε της συνωμοσιολογίας…

Πηγή: slpress.gr