ΥΜΝΟΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΣ
τῆς Ἑλλάδος καί ὅλης τῆς Γραικίας
πρός ξαναπόκτησιν τῆς αὐτῶν Ἐλευθερίας
Ὅλα τά ἔθνη πολεμοῦν
καί στούς Τυράννους τους ὁρμοῦν,
ἐκδίκησιν γυρεύουν
καί τούς ἐξολοθρεύουν·
καί τρέχουν γιά τήν δόξαν
μέ χαρά στή φωτιά!
Κ’ ἐκεῖνα πού ἀποκοτοῦν,
ὅ,τι κι ἂν θέλουν ἀποκτοῦν·
διέτε τήν Ἰταλίαν,
πῶς πῆρ' ἐλευθερίαν
καί τρέχει γιά τήν δόξαν,
μέ χαρά στή φωτιά!
Ἔτζι κ' ἐμεῖς, ὦ ἀδελφοί,
νά σηκωθοῦμεν μέ ὁρμή,
ἐκδίκησιν ζητοῦντες,
Τυράννους ἀπολοῦντες,
γιά τήν Ἐλευθερίαν
μέ χαρά, μπρέ παιδιά!
Ὥς πότ' ἡμεῖς ὑπομονή,
καί νά μή βγάνωμεν φωνή;
Σά νά 'μαστε δεμένοι,
ζοῦμεν τυραννισμένοι
καί καταφρονημένοι,
στή φωτιά, μπρέ παιδιά!
Ὅλα τά ἔθνη τό θωροῦν,
καί πάλ' εὐθύς τό ἀποροῦν,
πῶς τέτοια παλληκάρια,
πού 'ναι σάν τά λιοντάρια,
νά ζοῦν στήν τυραννίαν·
στή φωτιά, μπρέ παιδιά!
Λοιπόν, τινάξετε γιά μιά,
τήν τυραννίαν καί σκλαβιὰ!
Παράδειγμα μᾶς εἶναι,
τῶν προπατόρων μνῆμαι,
καθώς ἐκεῖνοι ζοῦσαν·
Στή φωτιά, μπρέ παιδιά!
Ἂν περπατῇς μέσ' στά βουνά,
κ' ἔχῃς συντρόφους τὰ κλαδιά,
κανείς δέν σέ στιμάρει1,
πώς νά 'σαι παλληκάρι.
Ἄλλ' ἔβγα καί πολέμει,
μέ χαρά στή φωτιά!
Τώρα καιρός εἶναι καλός,
γιά νά φανῇ ὁ δυνατός,
Τυράννους νά σκοτώσῃ
καί χριστιανούς νά σώσῃ.
Λοιπόν, ἄς κινηθῶμεν
μέ χαρά στήν Τουρκιά!
Ὥς πότε, ἄνδρες ξακουστοί,
νά εἶστε πάντα σφαλιστοί;
Σ' ἐρήμους καί στά δάση
κανείς δέν σᾶς τρομάσσει·
ἐβγῆτε καί χυθῆτε
στήν Τουρκιά, μπρέ παιδιά!
Τώρα καιρός γιά νά φανῇ
ὁ κάθε εἷς ὁπού φρονεῖ
πώς εἶναι παλληκάρι·
τούς Τούρκους ἄς τρακάρῃ,
ἄς σφάξῃ τούς Τυράννους
μέ χαρά στή φωτιά!
Τά παλληκάρια τά καλά
ποτέ δέν στέκουν σφαλιστά.
Ἀλλά μέ τήν ἀνδρείαν
τινάζουν Τυραννίαν
καί ζοῦν μ' Ἐλευθερίαν
στό δουνιά, μπρέ παιδιά!
Ἰδού καιρός νά δοξασθῇς,
ψυχήν καί σῶμα νά σωθῇς,
τ' ἀδέλφια σου νά γλύσῃς,
Τυράννους νά τζακίσῃς.
Κ' ἐλεύθεροι νά ζῶμεν
στό δουνιά, μπρέ παιδιά!
Ὅποιος λοιπόν εἶναι καλός,
κι ὀρθόδοξος χριστιανός,
μέ τ' ἄρματα στό χέρι,
ἃς δράμῃ σάν ξεφτέρι2,
τό Γένος του νά σώσῃ
μέ χαρά, μπρέ παιδιά!
Σταυρός, ἡ πίστις καί καρδιά,
δουφέκια καί καλά σπαθιά,
γκρεμίζουν Τυραννίαν,
τιμοῦν Ἐλευθερίαν,
ὁπ' ἔδωκεν ὁ Πλάστης
στό δουνιά, μπρέ παιδιά!
Αὐτούς πού βλέπετ' ἀντικρύ,
εἶναι Κονιάρηδες χοντροί.
Κ' ἐσεῖς, μπρέ παλληκάρια,
εἶστε σάν τά λιοντάρια.
Κτυπᾶτε τούς Τυράννους,
μέ χαρά στή φωτιά!
Ντουντούμικα πλατιά φοροῦν,
χωρίς πιλάφι δέν μποροῦν,
μιά ὥρα δέν προσμένουν,
χωρίς καφέ πεθαίνουν.
Λοιπόν, τί τούς φοβεῖσθε;
Στή φωτιά, μπρέ παιδιά!
Ἡ προκοπή τους εἶν' αὐτή,
καθώς ξυπνήσουν τό ταχὐ,
«ἀνάσουνου» καί «ντέρα»,
ὤ, τήν κακή τους μέρα!
Ὥς πότε τούς βαστᾶτε;
Στή φωτιά, μπρέ παιδιά!
Ἀρβανιτιά καὶ ἡ Τουρκιά
χάνει καί νοῦν καί μυελά·
ὅταν θά σηκωθῆτε
κι ἀπάνω τους χυθῆτε,
τρέμουν κι ἀνατριχιάζουν.
Στή φωτιά, μπρέ παιδιά!
Καπιτανέοι ἀδελφοί,
ἥρωες, ἄνδρες θαυμαστοί,
καιρός εἶν', πολεμεῖτε,
Τυράννους μήν ἀφῆτε·
τ' ἀδέλφια μας νά γλύσουν.
Στή φωτιά, μπρέ παιδιά!
Νά λάμψῃ πάλιν Λευθεριά,
ὡς ἦτον τότε μιά φορά·
κ' ἐσᾶς χρυσάς κολόνας
σᾶς κάμουν εἰς αἰῶνας,
νά εἶστε διά μνήμην.
Στή φωτιά, μπρέ παιδιά!
Ὅσ' ἄστρα ἔχει ὁ οὐρανός
κι ὅσες φωτιές ὁ κεραυνός,
τόσες φορές ὁμοίως
ὁ Μπότζαρης ἀνδρείως
ἐνίκησε μέ δόξαν
τήν Τουρκιά, μπρέ παιδιὰ!
Μπουκουβαλέοι ξακουστοί,
ὁπού 'ναι σάν τόν Ἡρακλῆ,
τυράννους Ὀθωμάνους
τούς ἔχουν σά γαϊδάρους·
σάν τίγρεις γιουρουδίζουν
στή φωτιά, μπρέ παιδιά.
Ὁ Δράκος εἶναι τρομερός
κι ὃ Καραΐσκος τολμηρός.
Ὁρμοῦν εἰς τήν Τουρκίαν
χωρίς καμμιά δειλίαν,
σκοτώνουν τούς Τυράννους,
μέ χαρά στή φωτιά!
Χριστάκης τώρα εἶν' καλός
καί ὁ Μπλαχάβας δυνατός.
Ἂν βγάλουν τά σπαθιά τους,
ἀλὶ 'πό τήν Τουρκιά τους,
ζητοῦντες Λευθερίαν
μέ χαρά στή φωτιά!
Ὁ Λάζος καὶ ὁ Κομπολής,
Μπασδέκης καί ὁ Κωσταντής,
Ταπάκης καί Γκιθώνας,
νά ζοῦν εἰς τούς αἰῶνας,
εἲν' ἄνδρες ξακουσμένοι
στό δουνιά, μπρέ παιδιά!
Σταθάς, Στερνάρης κι ὁ Παππούς,
κι ὁ Κοντογιάννης πού ἀκοῦς,
ὡς ταῦροι αὐτοί μουγγρίζουν,
Τυράννους φοβερίζουν,
πατοῦν τήν Τυραννίαν
μέ χαρά, μπρέ παιδιά!
Ὁ Βαρνακιώτης εἶν' φρικτός
καί ὁ Μιχάλης φοβερός,
Τζιανάκας καί Νικόλας,
νά 'χουν χρυσούς αἰῶνας,
ποτέ τους δέν φοβοῦνται
τήν Τουρκιά, μπρέ παιδιὰ!
Τζαχίλας, Ψείρας, κι ὁ Κοντός,
Δημόκας καὶ ὁ Κατζαρός,
ὁ Μάνδαλος καί Φώτης,
Τυράννων εἶν' διώκτης.
Αὐτοί πάντα νικοῦνε
μέ χαρά τήν Τουρκιά!
Νικολακέοι τρομεροί
καί ὁ Καγκιούζης πολεμεῖ·
διέτε τόν Ζαχαρία
πῶς τρώγει τήν Τουρκία,
τό Γένος γιά νά σώσουν,
μέ χαρά, μπρέ παιδιά!
Ὁ Χρυσαντάκης κι ὁ Γιαννής,
Τσοβάρας καί ὁ Τζιαμπαλής·
διές τόν Κολοκοτρώνη
πόσους ἐχθρούς σκοτώνει·
καί τρέχουν σά θηρία
μέ χαρά στή φωτιά!
Κι ἄλλοι ἀμέτρητοι πολλοί,
καπιτανέοι τρομεροί,
πού τρέχουν σά θηρία,
ξεσχίζουν Τυραννία
καί θέλουν Λευθερία.
Στή φωτιά, μπρέ παιδιά!
Αὐτοί Τυράννους δέν ψηφοῦν
κ' ἐλεύθεροι στόν κόσμον ζοῦν.
πλοῦτος, ζωή, τιμή τους,
εἶν' μόνον τό σπαθί τους!
Καί τρέχουν γιά τήν δόξαν
μέ χαρά στή φωτιά!
Ἀλέξανδρε, τώρα νά βγῇς
ἀπό τόν τάφον, καί νά ἰδῇς
τῶν Μακεδόνων πάλιν
ἀνδρείαν τήν μεγάλην,
πῶς τούς ἐχθρούς νικοῦνε,
μέ χαρά στή φωτιά!
Ὁ Λεωνίδας ποῦ νά ζῇ
μέ τούς τρακόσιους του μαζί,
νά ἰδῇ τόν Σπαρτιάτη
πῶς ρίχνεται σάν ἄτι·
τρώει, πατεῖ, ξεσχίζει
τήν Τουρκιά, μπρέ παιδιά!
Αὐτούς κ' ἐμεῖς τούς θαυμαστούς,
ἥρωας κι ἄλλους ἐκλεκτούς,
ἄς μιμηθῶμεν τώρα,
μή χάνωμεν τήν ὥρα,
ὅτ' εἶναι πρόγονοί μας.
Στή φωτιά, μπρέ παιδιά!
Αὐτοί ἐζοῦσαν στό δουνιά,
μισοῦντες τήν κακή σκλαβιά·
γιά τήν Ἐλευθερίαν
πηδοῦσαν στήν φωτίαν.
Λοιπόν, τί καρτεροῦμεν;
Στή φωτιά, μπρέ παιδιά!
Ἀπόφασις καί ἡ ὁρμή,
ἀνδρεία καί ἡ συμβουλή,
Τυράννους δίδουν δρόμον,
μαζί καί μέγαν τρόμον.
Λοιπόν, ἀγριωθῆτε,
μέ χαρά στήν Τουρκιά!
Ἁρπάξατε τώρα σπαθιά
καί τρέξατε σάν τά θεριά.
Χυθῆτε στήν Γραικίαν,
βγάλτε τήν Τυραννίαν
καί δότε Λευθερίαν,
μέ χαρά, μπρέ παιδιά!
Λόγγοι, βουνά καί λαγκαδιές,
ἄς στράψουνε ἀπό φωτιές·
φωνές, φόβους καί τρόμους
γεμίσατε τούς δρόμους·
νά διῶξτε τούς Τυράννους
μέ χαρά, μπρέ παιδιά!
Νά λάμψῃ πάλιν ὁ Σταυρός,
ἄς ἔρχεται τώρα ὀμπρός,
νά ἴδωσι τά ἄστρα
τούς πύργους καί τά κάστρα
νά πέφτουν τῶν Τυράννων
στή φωτιά, μπρέ παιδιὰ!
Τά ἔθνη πού δέν μᾶς ψηφοῦν,
Πατρίδα, Γένος ὀνειδοῦν,
ἄς ἴδωσιν ἀνδρείαν
κι ἄς λάβωσι δειλίαν,
νά πέσουν, νά σπαράξουν,
στή φωτιά, μπρέ παιδιά!
Ν' ἀρχίσουν τώρα νά λαλοῦν,
μέ ὄργανα νά κελαδοῦν
οἱ Μοῦσες τήν ἀνδρειάν μας,
τώρα στήν Λευθεριά μας·
πῶς τρέχομεν μέ πόθον
καί χαρά στή φωτιά!
Πηγή: Ρήγα Βελεστινλή, Τά Ἐπαναστατικά
Ἀντιγραφή: Ἑλλήνων Φῶς
