Ὕμνος τοῦ ῥαγιᾶ

Ὁ Ὕμνος τοῦ Ῥαγιᾶ!

«Ὁ Τουρκαντένα τῶν προσκυνημένων θεατῶν»
Δεῖγμα Ἕλληνος Ῥαγιᾶ, εἶναι αὐτός,
ποῦ εἴν΄στὸν σουλτάνο του πιστός,
τοῦ ὀθωμανικοὺ δικαίου, εἶναι φίλος
καὶ τοῦ Νοστραδὶν Χότζα ὁπαδός.

τῆς Σμύρνης δεν τὸν καίει ἡ μνήμη,
οὔτε τῆς Κύπρου ὁ καϋμός,
δὲν τὸν νοιάζει ἡ Ῥωμιοσύνη,
μήτε τοῦ μαύρου Πόντου ὁ χαμός.

Στὸν Σουλεϊμὰν καίει λιβάνι
καὶ στὸν Κεμὰλ κουνάει θυμιατό,
τόσο μεγάλο, εἶναι χαϊβάνι,
ποὺ δὲν τοῦ φθάνει, οὔτε αὐτό!

Δὲν τὸ κρύβει, πὼς τοῦ ἀρέσει,
νὰ βάλῃ φερεντζὲ καὶ αὐτός,
καὶ στὰ γόνατα νὰ πέσῃ,
στοῦ πασσᾶ τὰ πόδια ἐμπρός.

Καὶ ὁλοένα γοερὰ ἀνακράζει:
«Ὠιμένα, πάει ἡ νύφη Τουρκαντένα!
Ἔτσι, ὁ ῥαγιὰς γιὰ τὴν Ἰφὲτ σπαράζει.
«Σῶσε τὸν ὑμένα, τὸ ζητῶ γιὰ ἐμένα»!

Πῶς ἐχάθη τῆς χανοὺμ ἡ παρθενία
καὶ πῶς τώρα τοῦ ἀγᾶ θά γίνη νύφη;
Μουρντάρη Τζεμίλ, πάει ἡ ὄμορφη νειά!
Ἀλίμονο, θὰ πέση στὰ χέρια τοῦ χαλίφη!

Ἂν μποροῦσε αὐτὸς νὰ εὑρῆ τὸν τρόπο,
τῆς σκηνοθεσίας νὰ ἀλλάξῃ τὸν εἰρμό,
τὸν ὑμένα της θὰ ἔσῳζε μὲ κόλπο,
ἀπὸ τοῦ δοβλετίου τὸν διασυρμό!

Δὲν βλέπει τοῦ νοῦ τὶς ἁλυσσίδες,
οὔτε ἀγωνίζεται γιὰ τὰ δικά του πάθη.
Ἔχει ξεχάση πιὰ τὶς χαμένες πατρίδες
καὶ κάνει συνεχῶς τὰ ἴδια λάθη.

Ἔτσι κυλοῦν οἱ ὦρες του μὲ ἀγωνία
καὶ μέχρι νὰ ἀρχίσει τὸ Καρανταγί,
μόνος στοῦ ἑαυτοῦ του τὴν παραφωνία,
μένει ῥαγιάς, ἕως ὅτου ἡ ψυχὴ τοῦ βγῆ.

Γεράσιμος Γ. Γερολυμᾶτος

Ἡ φωτογραφία μὲ τὸ «ὑπονοούμενο» περὶ Αἰγαίου, ἀπὸ σκηνὴ τουρκικοῦ σήριαλ τοῦ τουρκαντένα.

Πηγή: Φιλονόη καὶ Φίλοι...