Ζει ! (το Πολυτεχνείο). Όπως κι ο Έλληνας με το θολό του παρελθόν

Το Πολυτεχνείο ζει! Και για άλλη μια χρονιά έχει διαφορετική σημασία για διαφορετικές ομάδες πληθυσμού. Το μήνυμα κι αυτής της εθνικής επετείου είναι όχι μόνο δισυπόστατο αλλά και αντιδιαμετρικά τοποθετημένο. Ανάλογα με την αρχική διαδρομή πάνω στην πρώτη διασταύρωση προκύπτουν διαφορετικά συμπεράσματα

Όπως το 1821:

• Ίσως να έγινε εθνική, ίσως ταξική επανάσταση
• Αν όμως έγινε εθνική, τότε ίσως το έθνος να ήταν παραδοσιακό, ίσως νεοτερικό

Όπως το 1940:

• Ίσως ο Μεταξάς ήταν ό,τι και οι Χίτλερ-Μουσολίνι, ίσως όχι
• Αν όμως ήταν ο τυπικός φασίστας, τότε ίσως είχε προσωπική αντιπάθεια στους ομολόγους του, ίσως δεν μπόρεσε ν’ αντισταθεί στον λαό του που τον υποχρέωσε να πει “ΟΧΙ” και να νικήσει αμφοτέρους σε Αλβανία και “γραμμή Μεταξά”

Έτσι και το 1973:

• Ίσως ξεσηκώθηκαν αυθόρμητα οι φοιτητές εναντίον του Παπαδόπουλου, ίσως κάποιος να οργάνωσε έναν πυρήνα για να παρασύρει μια κοινωνία ολόκληρη
• Αν όμως ο Παπαδόπουλος είχε ήδη αποχωρήσει, τότε ίσως να ξεσηκώθηκαν εναντίον του Ιωαννίδη πριν αυτός αναλάβει, ίσως εναντίον του Μαρκεζίνη που είχε διαδεχθεί τον Παπαδόπουλο για να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές

Έτσι, μέσα από την δικαίωση ή μέσα από την εκμετάλλευση του συνθήματος “Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία” φτάσαμε στο σήμερα.

Γιατί να διαφέρει το 2009:

• Ίσως να υπήρχαν λεφτά, ίσως η ΕΛΣΤΑΤ να εξασκούσε συγκεκριμένες γνώσεις
• Αν όμως η ΕΛΣΤΑΤ δεν είχε αρκετές γνώσεις μαγειρικής, τότε ίσως για τα λεφτά που χάθηκαν να έφταιγαν οι κυβερνήσεις, ίσως ο λαός που καθημερινά τις υποχρέωνε να σπαταλούν, να δανείζονται και να στρέφονται εναντίον του

Συμπέρασμα:

Κάθε μείζονος σημασίας γεγονός πέρα απ’ τις εθνικές επετείους (το αν θα γιορτάζεται στο μέλλον το 2009 είναι αμφίβολο), έχει πολλαπλές εξηγήσεις, οι οποίες είναι εξίσου πιθανές. Εμφύλιοι του 1824, Εθνικός διχασμός του 1915, Καταστροφή του 1922, Εμφύλιος του 1944. Διαλέγουμε και παίρνουμε. Ο Έλληνας έχει το πιο θολό παρελθόν απ’ όλα τα έθνη του κόσμου. Ίσως γι’ αυτό και το παρόν του και το μέλλον του να είναι εξίσου θολό.

τΚτΙ

Πηγή: Το καραβάκι της ιστορίας