Ζητούνται ηγέτες για λύση υπέρ του έθνους στο Σκοπιανό
Με μια μικρή παράφραση οι στίχοι του Βάρναλη αποδίδουν πλήρως την εικόνα των πολιτικών μας: Μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα/προσμένουν ίσως, κάποιο θάμα!
Σίγουρα, πολλοί θα λέγουν πως είναι κρίμα, που σ’ αυτές τις κρίσιμες στιγμές δεν έχουμε ικανούς καπετάνιους, για να οδηγήσουν το πλοίο σε απάνεμο λιμάνι. Όμως, να μου επιτραπεί να το αντιστρέψω. Ότι δηλαδή, αυτοί που μας οδήγησαν τεχνηέντως στις κρίσιμες στιγμές, φρόντισαν από πριν να μη έχουμε ικανούς καπετάνιους, για να βολοδέρνουμε σε μανιασμένα κύματα, ώσπου να αποκτήσουν όλα όσα σχεδίασαν.
Γνωρίζω, πως κάθε οπαδός -κι εννοώ το οπαδός, διότι δυστυχώς ποδοσφαιροποιήθηκε πλήρως η πολιτική μας ζωή- θεωρεί πως ο δικός του αρχηγός πληροί όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για ορθή διακυβέρνηση, και πως το πρόβλημα είναι οι "άλλοι". Και στα τηλεοπτικά παράθυρα και ανά τη χώρα καφενεία, αντί για επωφελείς συζητήσεις εξόδου της χώρας από την κρίση, το θέμα θα περιστρέφεται γύρω από το ποιος φταίει περισσότερο. Τα "μου είπες, σου είπα" θα κυριαρχούν. Κατάντια!
Με μια μικρή παράφραση και νοηματική αλλοίωση, οι στίχοι του Βάρναλη αποδίδουν πλήρως την εικόνα των πολιτικών μας: «Μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα / προσμένουν, ίσως, κάποιο θάμα!». Ο Νίκος Γκάτσιος όμως δεν ελπίζει σε κανένα θάμα, γι’ αυτό είναι απόλυτος: «Για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους / βρέστε έναν Καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους». [Αν δεν το έγραφε ο Γκάτσιος και το έγραφα εγώ, ποιος ξέρει τι θα άκουγα].
Ελπίζω πάντως, επειδή "κάθε εμπόδιο για καλό", ή και "ουδέν κακόν αμιγές καλού", ίσως το όφελος είναι πως θα καταλάβουν επί τέλους όσοι δεν θέλουν σκόπιμα να το πράξουν, και θα αλλάξουμε συμπεριφορά, ότι μας υποχρεώνουν -με χίλιους τρόπους που διαθέτουν- να επιλέγουμε πολιτικούς που εξυπηρετούν το σύστημα.
Συνηθίζω, σ’ αυτές τις περιπτώσεις να εικονίζω νοητικά την κατάσταση, λέγοντας ότι ως πρόβατα μας αφήνουν ελεύθερους να διαλέξουμε το μαντρί. Άλλος επιλέγει δίπλα στο ποτάμι, άλλος στην κορυφή του βουνού, ο τρίτος στην πλαγιά και νομίζουμε ότι το δικό μας μαντρί διαφέρει από τα άλλα. Δεν καταλαβαίνουμε όμως, ότι ένας είναι ο τσέλιγκας, ο ίδιος σε όλα τα μανριά. Όποιο και να επιλέξουμε, το ίδιο "αφεντικό" θα έχουμε.
Όλα αυτά, επειδή ενοχλούμαι αφάνταστα με την στάση των πολιτικών, που στην κρίσιμη στιγμή ενδεχόμενης εθνοζημιογόνου υπογραφής συμφωνίας με τους Σλάβους των Σκοπίων [και έπεται παρόμοιας με τους Αλβανούς] δείχνουν τον χείριστο εαυτό τους -με ερωτηματικό εάν διαθέτουν καλύτερο- και αντί να επιδοθούν σε συζητήσεις ουσίας και να προτείνουν λύσεις εθνωφελείς, αναλίσκονται σε άθλιο παλαιοκομματισμό, αρκούμενοι στο να εκτοξεύουν ύβρεις ο ένας εναντίον του άλλου.
Το πρώτιστο που με ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή, είναι η επίτευξη συμφωνίας που δεν βλάπτει το έθνος -και για τους διεθνιστές, που ενοχλούνται με την έννοια του έθνους, που δεν βλάπτει την τωρινή και τις επόμενες γενιές-, δεν θα θίγει την αξιοπρέπειά μου και δεν θα αφαιρεί την ταυτότητά μου. Αναμένω από τους πολιτικούς να εξεύρουν την κατάλληλη λύση και να επιτύχουν την πρέπουσα συμφωνία.
Αντ’ αυτού, αλληλοϋβρίζονται, αλληλοκατηγορούνται, επιρρίπτουν ο ένας στον άλλον την ευθύνη της κατάστασης, ανατρέχουν σε συζητήσεις γενόμενες προ τριακονταετίας, αλλάζουν απόψεις αναλόγως των δημοσκοπήσεων ή των απαιτούμενων ψήφων, και επί της ουσίας ουδέν. Δεν αντιλαμβάνονται ότι ο λαός έχει εξάγει τα συμπεράσματά του. Δεν αντιλαμβάνονται ότι στα μάτια μας είναι υπεύθυνοι όλοι τους, είτε με πράξεις ή παραλείψεις, είτε με την αβελτηρία τους ή την θετική στάση προς τους Σκοπιανούς.
Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί, στα μάτια του λαού. Από την στιγμή που ο Α. Σαμαράς υπέγραψε τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας -και στις αιτιάσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, είπε ότι πιέστηκε από τους Γερμανούς- μέχρι σήμερα, που ο Α. Τσίπρας μίλησε για "χρονικό προσδιορισμό" και βιάζεται να υπογράψει ως μη όφειλε, όλοι τους είναι συνυπεύθυνοι. Οι κραυγές, οι απειλές, οι υπαναχωρήσεις και άλλα παρόμοια, δείχνουν απερίγραπτη φτήνια της πολιτικής ζωής του τόπου μας. Τι να ελπίζω άραγε από τοιούτους άρχοντες;
Μακεδών
Πηγή: voria.gr
