Ἀκυρώνεται ἡ Ἐπανάσταση τοῦ ’21;

Γράφει ὁ Δημ. Νατσιὀς

«Τὰ χέρια εἶναι παράλυτα καὶ τὰ σφυριὰ δεμένα/
καὶ δὲν σφυροκοπᾶ κανεὶς τ’ ἅρματα καὶ τ’ ἀλέτρια/
σβησμένες ὅλες οἱ φωτιὲς οἱ πλάστρες μὲς στὴ χώρα»
Κωστῆς Παλαμᾶς

Θὰ ξεκινήσω, ὅπως κάθε βράδυ πράττουν τὰ γνωστὰ κοπροκάναλα, μὲ μία «συγκινητικὴ» ἱστορία, τὴν ὁποία, ἴσως, πολὺ σύντομα, θὰ ζήσουμε στὸ μέλλον. Ἕλληνες, οἰκογένειες, παιδιὰ καὶ ἡλικιωμένοι κάτοικοι ἀκριτικῶν περιοχῶν, ὅπως τὸ Κιλκίς, παίρνοντας στὴν ἀγκαλιά τους τὰ λιγοστά τους ὑπάρχοντα, ἀναγκάστηκαν νὰ ἐγκαταλείψουν τὰ σπίτια τους καὶ τὰ χωριά τους, διότι ἐξαθλιωμένες ὁμάδες Ἀφγανῶν, Μαροκινῶν, Πακιστανῶν καὶ ἄλλων μουσουλμάνων, «προσφύγων», περιφέρονται στὰ χωριά τους ἀπειλώντας …

Ἤδη οἱ πρῶτες «ροὲς» Ἑλλήνων «μεταναστῶν» ἐμφανίστηκαν στὴν Θεσσαλονίκη, στὴν Λάρισα, στὴν Ἀθήνα καὶ σὲ ἄλλες πόλεις τῆς Ἐπικράτειας. Τὰ 5 περίπου ἑκατομμύρια τῶν «προσφύγων», ποὺ βρίσκονται στὴν Ἑλλάδα, δηλώνουν πώς, ἐφ’ ὅσον ἡ Εὐρώπη ἔκλεισε τὶς πύλες της, δὲν πρόκειται νὰ ἐπιστρέψουν στὴν φρίκη, τὸν πόλεμο καὶ τὴν πείνα τῶν χωρῶν καταγωγῆς τους, οἱ ὁποῖες, βέβαια, δὲν τοὺς δέχονται.

Ἐκπρόσωποι τῶν προσφύγων, ἀντιμετωπίζουν μὲ κατανόηση τὸ ἐνδεχόμενο νὰ ριζώσουν στὴν Ἑλλάδα, μία χώρα μὲ πλούσιο μουσουλμανικὸ παρελθόν. Παραπέμπουν δὲ καὶ σὲ σχετικὲς μελέτες «Ἑλλήνων» ἱστορικῶν -Ρεπούση, Λιάκος, Βερέμης- ὅπου ἐξαίρεται ἡ ἀγαστὴ συνοίκηση καὶ συμβίωση Ρωμιῶν καὶ Τούρκων. Τὸ δὲ ὑπουργεῖο Παιδείας μελετᾶ σοβαρὰ τὸ ἐνδεχόμενο νὰ ἀνοίξουν καὶ πάλι τὰ παρατημένα σχολειὰ στὰ χωριὰ νησιῶν καὶ ἀπομακρυσμένων περιοχῶν, νὰ προσλάβει καὶ μουσουλμάνους δασκάλους, γιὰ νὰ μὴν στερηθοῦν τὰ προσφυγόπουλα τὸ πανανθρώπινο ἀγαθὸ τῆς Παιδείας.

Ταυτόχρονα οἱ ροὲς ἀπὸ τὴν Τουρκία συνεχίζονται μὲ αὐξανόμενο ρυθμὸ καὶ σύμφωνα μὲ τὶς πιὸ αἰσιόδοξες προβλέψεις, ἐνδέχεται τὸ 2020 ἡ Ἑλλάδα νὰ ἔχει πληθυσμὸ γύρω στὰ 20 ἑκατομμύρια, ἐκ τῶν ὁποίων τὰ 12 περίπου θὰ εἶναι μουσουλμάνοι. Ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ οἱ θεσμοί, ἐνώπιον αὐτῆς τῆς θετικῆς ἐξέλιξης καὶ στάσης τῆς χώρας μας, ποὺ δέχτηκε νὰ θυσιαστεῖ φιλοξενώντας, μόνο αὐτή, τοὺς πρόσφυγες, χαλάρωσε τὰ μνημονιακὰ μέτρα καὶ προβλέπει φρενήρη ἀνάπτυξη τὰ ἑπόμενα χρόνια. Ὁ δὲ καγκελάριος Β. Σόιμπλε δήλωσε ἔμπλεως χαρᾶς καὶ ἱκανοποίησης, ὅτι ἀπομακρύνθηκε ὁριστικὰ τὸ ἐνδεχόμενο ἑνὸς Grexit καὶ προσβλέπει στὴν συνεργασία τῶν δύο χωρῶν. Ὁ Ἕλληνας πρωθυπουργὸς ἐξέφρασε τὴν ἱκανοποίησή του καὶ δήλωσε ὅτι ἡ ἑλληνικὴ πολιτεία θὰ κάνει τὰ πάντα, ὥστε οἱ μουσουλμάνοι φίλοι μας νὰ ἐνσωματωθοῦν στὸν ἐθνικὸ κορμὸ καὶ θὰ πατάξει ἀμείλικτα τὶς ἀκροδεξιές, φασιστικές, ρατσιστικὲς ὁμάδες ποὺ ἀντιδροῦν σ’ αὐτὸ τὸ ἐνδεχόμενο.

Διαβάζω ἀπὸ τὴν Ἱστορία τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους τῆς Ἐκδοτικῆς Ἀθηνῶν (σελ. 39, τόμ. ΙΓ), τὸ κείμενο, ὄχι ἑνὸς «φανατικοῦ» θεολόγου, ἀλλὰ ἑνὸς πανθομολογουμένως ἐθνικοῦ ἱστορικοῦ, ποὺ κανεὶς ἐχέφρων δὲν ἀμφισβητεῖ τὸ κύρος καὶ τὴν ἀξιοπιστία του, τοῦ Ἀπόστολου Βακαλόπουλου.

«Σύμφωνα μὲ τὴν βασικὴ ἀρχὴ τῆς ἰσλαμικῆς θρησκείας ὁ κόσμος διαιρεῖται σὲ δύο μέρη, στὴν ἐπικράτεια τοῦ Ἰσλὰμ (Dar el Islam) καὶ στὴν ἐπικράτεια τῶν ἀπίστων (Dar el Harb), δηλαδὴ τοῦ πολέμου. Ὁ ἱερὸς πόλεμος (Gihad) ἐναντίον τῶν ἀπίστων γιὰ τὴν συνεχῆ ἐπέκταση τῆς ἐπικράτειας τοῦ Ἰσλὰμ ἀποτελεῖ, μαζὶ μὲ τὸ καθῆκον τῆς προσευχῆς, τὴν οὐσία τῆς μωαμεθανικῆς θρησκείας.

Σύμφωνα μὲ τὸ ἴδιο τὸ Κοράνι, οἱ ἄπιστοι εἶναι μιαρὰ ὄντα, ἐναντίον τῶν ὁποίων πρέπει νὰ μάχεται ὁ πιστός, ὥσπου νὰ ὁμολογήσουν ὅτι δὲν ὑπάρχει ἄλλος θεὸς ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Ἀλλάχ. Ὁ πόλεμος ἐναντίον τῶν ἀπίστων εἶναι ἑπομένως κατάσταση μόνιμη καὶ φυσική, ἡ εἰρήνη ἀντίθετα παροδικὴ ἀνάπαυλα ποὺ ἐπιτρέπεται γιὰ περιορισμένο χρονικὸ διάστημα (10 χρόνια), ὅταν γιὰ λόγους ἀνώτερης βίας ἡ νικηφόρα συνέχιση τοῦ πολέμου καθίσταται ἀδύνατη. Μόλις ὅμως οἱ συνθῆκες τὸ ἐπιτρέπουν, ἡ ἐπανάληψη τοῦ πολέμου ἀποτελεῖ ὑποχρέωση, γιατί ὁ προφήτης διδάσκει: “μὴν ἐπικαλεῖσθε τὴν εἰρήνη, ὅταν εἶσθε ἰσχυρότεροι”. Ὁ πόλεμος ἐναντίον τῶν ἀπίστων πρέπει νὰ συνεχίζεται μὲ σκοπὸ τὴν πλήρη ἐξολόθρευσή τους καὶ μόνο οἱ γυναῖκες, τὰ παιδιὰ καὶ οἱ γέροντες ἑξαιροῦνται ἀπὸ τὴ σφαγή… Οἱ περιουσίες τῶν ἀπίστων περιέρχονται στοὺς πιστούς…». Ὅποιος τὰ ἀμφισβητεῖ αὐτὰ ἐθελοτυφλεῖ. Ἂν συνεχιστεῖ ἡ εἰσβολὴ -γιατί δὲν πηγαίνουν πρὸς τὶς χῶρες τῶν ὁμοθρήσκων τους; τὸ ἐρώτημα παραμένει- ἂν ἐμεῖς οἱ λιγοστοὶ Ἕλληνες συνεχίσουμε νὰ ἀνεχόμαστε τοὺς μηρυκασμοὺς καὶ τὶς γελοιότητες περὶ φιλοξενίας, ἂς ἑτοιμαστοῦμε γιὰ τό…Dar el Islam.

Πρὸς τὸ παρὸν ὁδεύουμε στὴν «ἐπικράτεια πολέμου». Ὅταν θὰ μείνουν μόνιμα, θὰ θυμηθοῦν, ἀκούγοντας καμπάνες καὶ βλέποντας σταυρούς, τὸ καθῆκον τους οἱ ὀπαδοὶ τοῦ Ἰσλάμ.

Ἐξολόθρευση τῶν «μιαρῶν ὄντων», ἡμῶν τῶν ἀπίστων. Τότε θὰ δοῦμε τί συγκινητικὲς ἱστορίες καταδιωκόμενων Ἑλλήνων, θὰ διασκεδάζουν τοὺς «ἑταίρους» μας , γιατί εἴμαστε τὰ μεγαλύτερα κορόιδα τῆς οἰκουμένης. Αὐτοκτονοῦμε ἐν θριάμβῳ…

Ἄξιοι τῆς μοίρας μας, γιατί ἀφήνουμε τοὺς ποικιλώνυμους Γραικύλους νὰ διαχειρίζονται τὸ κρισιμότερο – θέμα ζωῆς ἢ θανάτου – πρόβλημα ἀπὸ ἱδρύσεως τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους.

Ἡ Ἐπανάσταση τοῦ ’21 ἀκυρώνεται. Κατασκοτώθηκαν οἱ Κολοκοτρωναῖοι νὰ διώξουν τὸ γενοκτόνο Ἰσλὰμ ἀπὸ τοῦτο τὸν εὐλογημένο τόπο, καί, μέσα σὲ μία δεκαετία ἑκατομμύρια 25άρηδες μουσουλμάνοι ἀπὸ Μαρόκο, Μπαγκλαντὲς καὶ Ἀφγανιστάν, εἰσέρχονται δόξῃ καὶ τιμῇ.

«Θυμήθηκα τὸ μύθο τοῦ Χότζα: Ἦταν, λέει, ἕνας Ἀνατολίτης πολυφαμελίτης ποὺ ζοῦσε στενόχωρα στὸ μικρό του σπίτι. Παραπονέθηκε στὸ Χότζα καὶ ζήτησε τὴ συμβουλή του.
-Ἄ, εἶναι ἁπλό, τοῦ ἀποκρίνεται. Θὰ μπάσεις στὸ σπίτι καὶ τὶς κότες σου.
-Μὰ Χότζα μου δὲ χωρᾶμε ᾽μεῖς καὶ θὰ χωρέσουμε μὲ τὶς κότες;
-Κάμε αὐτὸ ποὺ σοῦ λέω καὶ θὰ δεῖς.
-Ἄκου, νὰ μπάσεις στὸ σπίτι σου καὶ τὸ γάϊδαρό σου, τοῦ λέει ὁ Χότζας.
-Μά…
-Τίποτα. Αὐτὸ θὰ κάμεις.

Ἡ ἱστορία συνεχίστηκε καὶ μ’ ἄλλα “ζωντανά”, ὁπότε ὁ πολυφαμελίτης ἔγινε ἔξω φρενῶν.

-Μὴ θυμώνεις, ἄνθρωπέ μου. Βγάλε τώρα τὶς κότες καὶ τὸ πρωὶ τὰ λέμε.

Πραγματικά, ὁ ἄνθρωπός μας ἦταν εὐχαριστημένος. Κι ὅταν ἕνα-ἕνα ἔβγαλε ἔξω ὅλα τὰ «ζωντανά», κατενθουσιασμένος.

-Χότζα μου, εἶσαι, ἀληθινά, σοφὸς ἄνθρωπος! Ἀναφώνησε.

Ἡ δική μας περίπτωση εἶναι πιὸ κωμικὴ (κωμικὴ-τραγικὴ τὸ ἴδιο εἶναι).

Πάει ἡ Ἀνατολικὴ Ρωμυλία, πάει ἡ Β. Ἤπειρος, πάει ὁ Ἑλληνισμὸς τῆς Ἀνατολῆς, πάει ὁ Ἑλληνισμὸς τῆς Πόλης, πάει ὁ Ἑλληνισμὸς τῆς Ἀλεξάνδρειας, ὅλης τῆς Αἰγύπτου, τῆς Μ.
Ἀνατολῆς… μισοπάει ἡ Κύπρος καὶ ποιὸς ξέρει ἀκόμα. Καὶ μεῖς, κάθε φορά, εἴμαστε ὅλο καὶ περισσότερο εὐχαριστημένοι.

-Χότζα μου, εἶσαι, ἀληθινά, σοφὸς ἄνθρωπος!…». To ἑπόμενο ποὺ θὰ πάει, ποιὸ εἶναι… (Κ. Σαρδελῆ, «Ἡ Ρωμιοσύνη καὶ ὁ Φώτης Κόντογλου», σελ. 15-16, ἐκδ. «ΑΣΤΗΡ»).

Στὴν κατάσταση ποὺ βρισκόμαστε δὲν χρειάζεται συμβούλιο πολιτικῶν ἀρχηγῶν, ἀλλά… ὁπλαρχηγῶν. Καὶ ὁ νοῶν νοείτω…

Πηγή: Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία