Ἡ ἱστορική προκήρυξις τοῦ Σπυρομήλιου (9 Φεβ.1914)

Ὅταν πᾶν ἱερόν καί ὅσιον ποδοπατεῖται,ὅταν ὁ πολιτισμός τοῦ 20οῦ αιώνος μετατρέπεται σέ ἀγριότητα προϊστορικῶν ἐποχῶν καί ἡ δουλεμπορία ἀνυψοῦται εἰς ἔργον φιλάνθρωπον,μόνον καί μόνον διά νά ἐξυπηρετηθῶσι συμφέροντα καί ἐπιβληθῇ ἡ βία τῶν ἰσχυρῶν,οἱ λαοἰ,οἱ ὑφιστάμενοι τοιαύτην ἀδικίαν,εἶναι κύριον νά προτιμήσωσι τόν θάνατον.

Ἡ Ἤπειρος,Ἕλληνική ἀπό ἀρχαιοτάτης ἐποχῆς,ἡ Ἤπειρος,ἀπό ἔτους ἡνωμένη μετά τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους,ἡ Ἤπειρος πωλεῖται ὡς δούλη εἰς τούς τουρκαλβανούς,οἵτινες δέν γνωρίζουσι,οὔτε δύνανται νά προσδιορίσωσι τήν ἐθνικότητά των καί οἱ ὁποῖοι σήμερον ἐξαπατῶνται ἵνα γίνωσι,μετ’ ὀλίγον,ὑποχείριον -ὁμοῦ μέ τούς Ἠπειρῶτας- είς τάς ἁρπακτικάς διαθέσεις τῶν ισχυρών.Ἡ Ἤπειρος διαμαρτύρεται καί κηρύσσει ὅτι δεν ἀνέχεται τοιαύτην δουλεία καί ἄν ἡ Μήτηρ Ἑλλάς δέν δύναται νά τήν ὑπερασπίσῃ,οὔτε θά ὑποδουλωθῇ πάλιν,οὔτε τόν ἐθνισμό της σκέπτεται νά ἀπωλέσῃ.

Δέν ἑνωνόμεθα μέ τήν Ἑλλάδα; Δέν θά ἀποτελέσωμεν ὅμως καί τμῆμα τοῦ ἀλβανικού Βασιλείου.Θά μείνωμεν Ἕλληνες, ἔχοντες τήν θρησκείαν,τά γράμματα καί τήν γλῶσσα τῶν πατέρων μας.

Ἐν ὀνόματι τοῦ Πανηπειρωτικοῦ Συνεδρίου,ἀποφασίσαντος παμψηφεῖ,κηρύσσω τήν ἐπαρχίαν τῆς Χειμάρρας ἡνωμένην μετά τῆς ἄλλης ἀδικουμένης Ἠπείρου,ὑπό τήν Κυβέρνησιν τῆς Αὐτονόμου Ἠπείρου καί καλῶ τούς πατριῶτας μου νά ταχθῶσι ὑπό τήν ὑπηρεσίαν της.Οἱ μουσουλμᾶνοι,οἱ ὁποῖοι τυχόν δέν ἀναγνωρίζουσι τό νέον καθεστώς,δύνανται,ἐλεύθεροι καί ἐντός τεσσάρων ἡμερών,νά ἀποχωρήσωσι μετά τῶν πραγμάτων τους,αὐτοί δέ,οἵτινες θά τό ἀναγνωρίσωσι,θά μείνωσι ἔχοντες τά αὐτά μέ ἡμᾶς δικαιώματα.Ἡμείς δέν λησμονοῦμεν ὅτι ἦσαν ἀδελφοί ἡμῶν,οἵτινες ἀλλαξοπίστησαν,ἔτι δέ ὡς Ἕλληνες,δέν μνησικακοῦμεν δι’ ὅσα διέπραξαν ἐναντίον ἡμῶν.

Αἱ Ἕλληνικαί ἀρχαί καταργοῦνται καί αὐταί αἱ ὁποῖαι ἐλειτούργουν μέχρις σήμερον,θά λειτουργοῦσι ἐν ὀνόματι τῆς Αὐτονόμου Ἠπείρου.Ὁ Ἑλληνικός Στρατός,ὁ ὁποῖος πρόκειται ἀποχωρήσῃ,θά θεωρεῖται πάντοτε ὁ ἐθνικός ἡμῶν στρατός,ὅν θά περιμένωμεν ὡς ἐλευθερωτήν.Οἱ ἀξιωματικοί καἰ οἱ στρατιῶται,οἵτινες ἐπολέμησαν μεθ’ ἡμών γιά τά Ἀκροκεραύνεια καί τήν Ἠπειρον,εἶναι ἐλεύθεροι νά ἐκλέξωσι μεταξύ τοῦ καθήκοντος,τῆς πειθαρχίας καί τοῦ Ἐθνικού.Δύνανται νά μᾶς βοηθήσωσι,ἀλλά δύνανται καί νά μᾶς φονεύσωσι.Ποτέ ὅμως δέν θά δεχθῶμεν νά μᾶς παραδώσουσι δεσμῶτας εἰς τούς ἀλβανούς.

Σᾶς ἐξορκίζω,Χειμαρριῶται,νά πειθαρχῆτε εἰς τόν Ἀρχηγόν,ὑπακούοντες εἰς τήν Αὐτόνομον Ἤπειρον.Ἐπικαλοῦμαι τήν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ καί τήν ἀνεγνωρισμένην ἀνδρείαν ὑμῶν.

Ζήτω ὁ Ἑλληνισμός!
Ζήτω ἡ Αὐτόνομος Ἤπειρος!