40 χρόνια στο ίδιο έργο θεατές.

Γράφει ο Γεώργιος Τζορμπατζάκης

Είναι νωρίς να κριθεί μια Κυβέρνηση που είναι 100 μέρες στην εξουσία; Ναι, αν έχει έρθει από άλλον Πλανήτη...

4 χρόνια στα έδρανα της Αντιπολίτευσης, η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε όλο τον κατάλληλο χρόνο να προετοιμαστεί, έχει την συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνικού λαού να την στηρίζει άμεσα ή έμμεσα δια της σιωπής - ανοχής, έχει απέναντι της μια αντιπολίτευση που άφησε πίσω της πληγές βαθιές και ανοιχτές, πληγές που αιμορραγούν ακόμα και σήμερα και ενδεχομένως να κάνουν χρόνια για να κλείσουν, παρόλα αυτά, αυτή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να αποτυγχάνει. Μια αποτυχία που πέραν της λύπης που προκαλεί σε όλους εκείνους που ανιδιοτελώς την πίστεψαν ως τελευταία ελπίδα σωτηρίας, προκαλεί από ερωτηματικά έως και υποψίες.

Tι είναι αυτό που παρατηρεί κάποιος ο οποίος θέλει να βλέπει τα πράγματα αποστασιοποιημένα, που θεωρεί υποχρέωση του να είναι πολιτικοποιημένος, που ζυγίζει τις συνθήκες βάσει πράξεων και όχι βάσει προεκλογικών υποσχέσεων; Κάποιος που αναζητά απολογισμό καθημερινά ως μέσω πίεσης για δημιουργία συνθηκών επίτευξης στόχων, και που η λέξη "κόμμα" με τη μορφή που έχει, τού προκαλεί την μέγιστη αποστροφή και απαντά στο ερώτημα "ποια είναι η αιτία της πολιτικής κατάπτωσης;" Παρατηρεί να επιβεβαιώνονται όλοι του οι προεκλογικοί φόβοι και μάλιστα με ειρωνικό και τραγικό συνάμα τρόπο. Παρατηρεί ότι δεν υπάρχει κανένα σχέδιο, καμία πολιτική, παρά μόνο "ατακαδόρικες αρλούμπες" και "τσάμπα μαγκιές" για εσωτερική κατανάλωση. Με λύπη διαπιστώνει ότι εκείνοι που έπρεπε να δράσουν "ως έτοιμοι από καιρό", εκείνοι που έπεισαν τον λαό ότι είναι "έτοιμοι από καιρό", αυτοί οι ίδιοι πράττουν όπως οι αποδεδειγμένα λάθος προκάτοχοι τους.

Διαπραγματεύονται! Και αυτοί όπως οι προηγούμενοι και οι προηγούμενοι αυτών. Η διαφορά μέχρι τώρα είναι καθαρά επικοινωνιακού χαρακτήρα. Στον τομέα αυτό, ναι, η επικοινωνιακή πολιτική της Κυβέρνησης παίρνει άριστα. Καθυστερεί να "πέσει", αποδεικνύει ότι "κατεπείγον" δεν υπάρχει, η χώρα είναι χωρίς χρηματοδότηση πάνω από 7 μήνες όμως τα ράφια δεν έχουν αδειάσει ακόμα! Επί της ουσίας δεν υπάρχει καμία διαφορά. Εκεί που οι προηγούμενοι υπέγραφαν με κλειστά μάτια, οι σημερινοί φαίνεται ότι θα υπογράψουν αφού διαβάσουν πρώτα. Αφού διαπραγματευτούν όπως λένε. Προς στιγμήν αυτό που φαίνεται είναι η άτακτη υποχώρηση.

Οι "κόκκινες γραμμές" αδυνατούν να παραμείνουν, με την ΔΕΘ να αποτελεί όνειρο θερινής νυχτός από τα χείλη του Αλέξη Τσίπρα. Η παραμονή του "παράνομου φόρου ΕΝΦΙΑ, το πάγωμα της αύξησης του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, το πάγωμα του αφορολόγητου των 12.000 ευρώ, η αύξηση της εισφοράς αλληλεγγύης, τα αυστηρότερα κριτήρια για να αποκτήσει κάποιος "ασυλία" και να μην χάσει το σπίτι του σε πλειστηριασμό, η αύξηση του ΦΠΑ τόσο στα νησιά όσο και στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ είναι μερικές από τις προεκλογικές φρούδες υποσχέσεις. Κάθε υποχώρηση και μια ήττα, που για να απαλύνει τις πληγές εμφανίζεται ως ανώδυνη, απαξιώνεται στα μάτια αυτών που την έβλεπαν ως μια ανάσα, για την Ελπίδα που ερχόταν και που όπως φαίνεται έχασε για άλλη μια φορά το δρόμο.

Επικοινωνιακό παραλήρημα, καταστροφική ασάφεια, δυσγλωσσία και πολυφωνία στην υπηρεσία δημιουργίας νεφελώδους τοπίου και σύγχυσης, με τον κόσμο που παρακολουθεί αποσβολωμένος, με αποκλειστικό σκοπό να κρυφτεί η ανευθυνότητα, η ελαφρότητα, η ανικανότητα και η έλλειψη πολιτικής. Απέναντι σε χώρες που σχεδιάζουν δεκαετίες την Εθνική τους πλεύση, ατάραχα διατηρούν την Εθνική τους ομοιογένεια, βελτιώνουν και προσαρμόζουν το σχεδιασμό τους βάσει των διεθνών συνθηκών προς όφελος των πολιτών τους και την συνέχεια του Κράτους να αποτελεί αναγκαία συνθήκη της ύπαρξής τους εμείς παραθέσαμε ανοιχτά πουκάμισα, σακίδια στην πλάτη και life style. Απέναντι σε χώρες που διατηρούν ισχυρές οικονομίες, που στηρίζονται από ισχυρές Τράπεζες, που κατευθύνονται από ισχυρές Αγορές, που ελέγχουν την νομισματική πολιτική και λογίζονται ως εργαλεία στα χέρια της παγκόσμιας ελίτ, παραθέσαμε ενθουσιασμό, και "....το γελαστό παιδί" που έχει "γοητεύσει" την Άνγκελα Μέρκελ, όπως πρόσφατα αποκάλειψε το Bloomberg. Πόση ανοησία να αντέξουμε πια;

"Μα η κυβέρνηση προσπαθεί". Προσπαθεί να καταφέρει αυτά που δεν κατάφεραν οι προηγούμενοι και αν σε κάποια (;) από αυτά κάνει πίσω, στριμωγμένη στη γωνία, επιστρέφει από τις Βρυξέλλες με την "ουρά στα σκέλια" και αποκαλεί την ήττα, πολιτική αναδίπλωση. Πολιτική αναδίπλωση! Απαγορευτικός όρος σε όσους έχουν ως πολιτικό σχεδιασμό, το "...πάμε και βλέπουμε". Θα μπορούσε κάποιος να δεχτεί την όποια πολιτική αναδίπλωση από τους αρχικούς στόχους, που δεν ήταν άλλοι από την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της χώρας και το τέλος της ανθρωπιστικής κρίσης που βίαια πήρε σάρκα και οστά, αν οι νέοι στόχοι ήταν προς την ίδια κατεύθυνση. Πολιτική αναδίπλωση μπορεί να γίνει αποδεκτή αν αντί της αύξησης μισθών υπήρχε μείωση φόρων ως αντιστάθμισμα. Δεν αποτελεί πολιτική αναδίπλωση προς την ΕΕ η υποχώρηση από τον στόχο και την ουσία. Η υποχώρηση από τον στόχο εκείνων μάλιστα που τον "πούλησαν" ως Ελπίδα και τον είχαν σημαία, αποτελεί πολιτική εξαπάτηση των πολιτών της χώρας. Για ακόμη μια φορά.

"Μα η κυβέρνηση προσπαθεί. Η η κυβέρνηση καταναλώνει το 70% του χρόνου της στις διαπραγματεύσεις. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να αλλάξει τα πάντα σε 100 μέρες." Αν μιλάμε για μια κυβέρνηση που ήρθε χτες στην Ελλάδα να συμφωνήσουμε. Αλλά όπως ήδη είπαμε, μιλάμε για μια κυβέρνηση που ήταν 4 χρόνια αυτήκοη και αυτόπτης μάρτυρας της "θυσίας των Ελλήνων".

Και ως εκ θαύματος, αυτός ο λάθος δρόμος, ο αποδεδειγμένα καταστροφικός, φαίνεται να ακολουθείται και πάλι, από αυτούς που φώναζαν με πανό έξω από τη Βουλή και υπόσχονταν να καταργήσουν με "ένα Νόμο και ένα Άρθρο" τα "καταστροφικά" του Μνημονίου.

"Οι θυσίες των Ελλήνων δεν πρέπει να πάνε χαμένες". Δεν ζητήθηκε από τους Έλληνες να κάνουν καμία θυσία. Αντιθέτως οι Έλληνες έγιναν θυσία.

"Οι θυσίες των Ελλήνων δεν πρέπει να πάνε χαμένες". Γι αυτό πρέπει να θυσιαστούν περισσότεροι Έλληνες για να σωθούν... "κάποιοι Έλληνες"

Εύκολο και βολικό να ακολουθήσεις εκείνον τον ανήθικο δρόμο, που απέδειξε, σε όλους, ακράδαντα ότι το να θυσιάσεις τους αδύνατους για να σωθούν οι δυνατοί, δεν αναγράφεται ούτε στο Σύνταγμα της Ελλάδας, δεν υπαγορεύεται ούτε από την Δημοκρατία μας και είναι αδιανόητο, θεμελιώδες ατόπημα, για την Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Μα κυρίως και πάνω από όλα δεν τιμά εκείνους που ορίζουν ζωές και που θέλουν να τοποθετούν τον εαυτό τους στο είδος που λέγεται "Άνθρωπος".

"Οι θυσίες των Ελλήνων δεν πρέπει να πάνε χαμένες". Και ας αποδείχθηκε ότι μέσω αυτών δεν μπορούν να σωθούν ούτε οι Έλληνες ούτε η Ελλάδα, κι ας φτιάχνουν αριθμούς κι ας αγοράζουν στατιστικές, τα άρρωστα μυαλά που θεωρούν ότι θα υπάρχει Ελλάδα και Ελληνισμός, αν δεν υπάρχουν Έλληνες.

Ελληνισμός! Βαθιά έννοια, με ρίζες στους αιώνες, απλωμένος στα πέρατα της οικουμένης, πηγή γνώσης και φως πολιτισμού. Πολιτισμός! Ποιος δεν έχει υποκλιθεί μπροστά του; Ποιος δεν νοιώθει περηφάνια για όλα αυτά που βρήκαμε και μας προσδιορίζουν; Ποιος δεν έχει διαβάσει Ελύτη, Παλαμά, Ρίτσο, Σεφέρη, Παπαδιαμάντη, Βάρναλη, Καβάφη; Πόσες γενιές εμπνεύστηκαν, δημιούργησαν, τιμήθηκαν, γιατί είχαν σαν πηγή έμπνευσης τον Ελληνικό Πολιτισμό; Μάταια περιμένει, να αναδειχτεί και να αναγνωριστεί στον τόπο καταγωγής του όπως του αξίζει. Σε όλα τα μουσεία της χώρας υπάρχουν κενές θέσεις που περιμένουν την επιστροφή της κλεμμένης πολιτιστικής της κληρονομιάς. Γλυπτά Ακροπόλεως, Γλυπτά Ναού της Αφαίας, Αφροδίτη της Μήλου, Νίκη της Σαμοθράκης - που μάλιστα πρόσφατα βαφτίστηκε ως Νίκη του Σαμοθράκη!!! - και πολλά άλλα. Μάταια περιμένουμε κάποιος από το Κράτος, από όλους αυτούς που διαφεντεύουν τις ζωές μας να δώσει σάρκα και οστά σε ένα αίτημα που αυταρχικά απορρίπτεται από την Αγγλία και την Γαλλία της αποικιοκρατικής νοοτροπίας, επειδή δισεκατομμύρια ευρώ από τις εισπράξεις καταλήγουν στα ταμεία τους και ουδέποτε ερμήνευσαν τα δημιουργήματά μας ως πανανθρώπινη προσφορά αλλά ως μέσο πλουτισμού, αυτοπροβολής, κόντρα στη δική τους μειονεξία.

Από ποιους περιμένουμε όμως να έχουν ως όραμα τον Ελληνικό Πολιτισμό; Από εκείνους που απαξιώνουν την Ιστορία μας; Από εκείνους που γκρεμίζουν καθημερινά τις γέφυρες με το παρελθόν μας; Ασέλγησαν στην παιδεία, κατέστρεψαν γραφή και γλώσσα, αφαίρεσαν και αφαιρούν κάθε τι ελληνικό και προσθέτουν κάθε ξενόφερτο. Κατάργησαν σε μια νύχτα το πολυτονικό, καταργούν τα Αρχαία Ελληνικά από μάθημα Γενικής Παιδείας αλλά παράλληλα προσθέτουν τις "απαραίτητες" ξένες γλώσσες από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού. Απαραίτητες οι... ξένες γλώσσες, αλλά περιττή και "νεκρή" η δικιά μας γλώσσα η Αρχαία Ελληνική. Σε έναν κόσμο που αναγνωρίζει την Αρχαία Ελληνική ως την "τελειοτέρα των γλωσσών", και την προσθέτουν στην εκπαίδευσή τους, εμείς, την καταργούμε. Τι παράδειγμα δίνουμε σε όλους αυτούς που θέλουν να μελετήσουν Αριστοτέλη, Πλάτωνα, Θουκυδίδη όταν οι "Νεοέλληνες" καταργούν τη γλώσσα τους; Ποια είναι η αντίδραση της ΟΛΜΕ, ποια των εκπαιδευτικών; Φαίνεται πως μόνο για θέματα "τσέπης" μπορούν να κατέβουν στο δρόμο. Ποια είναι η αντίδραση του Πνευματικού κόσμου της Ελλάδας; Πού βρίσκεται και τι σκέφτεται, πώς δρα ή αντιδρά η Ακαδημαϊκή κοινότητα σε αυτή τη βίαιη και σχεδιασμένη αλλοίωση μας; Είναι απασχολημένη με τα μικροσυμφέροντα της; Η σιωπή εκτός την θλίψη προκαλεί ερωτηματικά και οι ευθύνες της είναι τεράστιες για αυτό που αποκαλούμε με την ευρεία έννοια του όρου Εθνικό συμφέρον.

Εθνικό Συμφέρον. Μέγα ατόπημα να ξεστομίζεται με τόση μικροκομματική ελαφρότητα από τα πολιτικά ανδρείκελα. Ποιος θα πίστευε ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας, θα τολμούσε να ισχυριστεί ότι δουλεύει για το Εθνικό Συμφέρον. Μιλάει για "Εθνικό Συμφέρον" ενώ πράττει ιδιοτελώς, βάζοντας το "κομματικό συμφέρον" πάνω από τη χώρα. Συναισθάνεται το περιβάλλον όπως αυτό το έφτιαξε για να το ορίζει. Ένα περιβάλλον που πρέπει να εξυπηρετήσει την "κομματική αυλή". Ένα περιβάλλον που η "κατά συνείδηση ψήφος" και η "ελεύθερη βούληση" εξαντλούνται μέσα στα στενά όρια όπως ορίζονται από τα κατάπτυστα καταστατικά των κομμάτων που υποχρεώνουν άπαντες να συντάσσονται χωρίς καμία αντίρρηση στην ανήθικη πρακτική, ότι το κόμμα και η γραμμή που ορίζει ο Αρχηγός, είναι χωρίς αμφισβήτηση, πάνω από το Εθνικό Συμφέρον και την Πατρίδα.

Μια Πατρίδα που την επικαλούνται μόνο αν είναι να αγοράσουν μερικές χιλιάδες ψήφους, πέραν από αυτές που "αγόρασαν" από όλους αυτούς που διόρισαν. Επικαλούνται την Πατρίδα και αυτά που αυτή έχει υποστεί στο πέρασμα των χρόνων για ψηφοθηρικούς λόγους. Μετατρέπουν τις Πολεμικές Αποζημιώσεις και Επανορθώσεις καθώς και το Κατοχικό Δάνειο σε ένα κομματικό παιχνίδι του ποιος είναι πιο "Πατριώτης" για να τις διεκδικήσει. Κάθε κόμμα έχει και μια πρόταση, κάθε κόμμα κάνει και διαφορετική αποτίμηση, σε ένα ζήτημα που θα έπρεπε να είναι το πρωτεύον Εθνικό ΜΑΣ ζήτημα, ο καθένας τραβάει το δικό του δρόμο, απευθυνόμενος στους δικούς του ψηφοφόρους. 40,000 εκτελεσμένοι, 300,000 νεκροί από πείνα, 94 μαρτυρικοί τόποι, 1,170 κατεστραμμένες πόλεις και χωριά, 1,200,000 άστεγοι, 906 βυθισμένα εμπορικά πλοία, 129 γκρεμισμένες γέφυρες, εκατοντάδες κλεμμένοι αρχαιολογικοί θησαυροί και αποδεδειγμένες καταστροφές πολιτιστικών μνημείων, είναι ζητήματα ΕΘΝΙΚΑ και ΟΧΙ κομματικά προς καπηλεία κατά το δοκούν από την σάπια Μεταπολίτευση.

Ποιος έπραξε 40 χρόνια για το Εθνικό Συμφέρον; Για την συνέχεια του κράτους. Εκείνοι που ό,τι έχτιζε ο ένας γκρέμιζε ο επόμενος, σε έναν φαύλο κύκλο εξυπηρέτησης κομματικών ιδιοτελών συμφερόντων; Εκείνοι που εν μέσω ανθρωπιστικής κρίσης ακόμα και σήμερα με την νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζουν να διορίζουν ημετέρους, να βολεύουν τα "δικά τους παιδιά", να πράττουν αυτό ακριβώς που κατέστρεψε την χώρα; Εκείνοι που δεν έγραψαν ούτε μια αράδα ως παρακαταθήκη για τους επόμενους, που να μπορεί σήμερα κάποιος να ισχυριστεί ότι έπραξε προς το Εθνικό συμφέρον; Θα ξοδέψει μέρες κάποιος για να βρει ένα σχέδιο πολιτικής, μια οριοθέτηση, μια ιδέα, ή μια γραμμή πολιτικής προς το Εθνικό συμφέρον. Ακόμα περιμένει ο κόσμος να δει ποια γνώση δόθηκε προς την κατεύθυνση αυτή, από την επιτροπή Σοφών του ΣΥΡΙΖΑ, που με τόσες τυμπανοκρουσίες δημιουργήθηκε. Στον αντίποδα, με ευκολία βρίσκουμε μονομερείς συμφωνίες που "γέρνουν", κομματικές χορηγίες που είναι σε λίστες και τόσα άλλα που άπαντες γνωρίζουν και επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές.

40 και πλέον ολόκληρα χρόνια, στο όνομα του "Εθνικού Συμφέροντος" το πολιτικό προσωπικό έπραξε πολιτικά εγκλήματα που οι επιπτώσεις τους πλέον δεν περιορίζονται στο βόλεμα του ανίκανου εις βάρος του ικανού, αλλά έχουν μεταφερθεί στον πυρήνα του κοινωνικού ιστού. Ένα συνεχές έγκλημα στην ψυχολογία και την συνοχή της κοινωνίας, στον ιστό της οικογένειας και στα οράματα των νέων, με τους τελευταίους να εγκαταλείπουν άρον άρον την Ελλάδα. Αποτελέσματα αυτής της "Εθνικής" πολιτικής είναι η μείωση γεννήσεων, η ενδοοικογενειακή βία και αποξένωση, με τους οι γονείς να μετατρέπονται σε εσωστρεφή όντα και χωμένα στα αρχικά στάδια του "ε-αυτισμού" να κινούνται παθητικά, ρομποτικά, σε μια αβίωτη καθημερινότητα.

40 χρόνια, το πολιτικό προσωπικό, μιλάει για "Εθνική Ενότητα" την ίδια στιγμή που το ίδιο διχάζει τον πολίτη. Ο Ελληνικός λαός έχει αποδείξει ότι μεγαλουργεί ενωμένος εάν οδηγηθεί προς την σωστή κατεύθυνση. Αντίθετα το πολιτικό προσωπικό της χώρας γνωρίζοντας αυτό το χαρακτηριστικό, επιδιώκει τον διχασμό σε όλα τα επίπεδα και παρότι κατέστρεψε οικονομικά, μα κυρίως ηθικά τις γενιές που την βίωσαν, συνεχίζει να δηλητηριάζει. Τρανό παράδειγμα οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Αθήνας. Ο πολίτης αντιλαμβανόμενος το όραμα, συνεπαρμένος από την ιδέα και τα ιδανικά που προκύπτουν μέσω αυτού, ενώθηκε, έδειξε τον καλύτερο του εαυτό, μέγιστο εθελοντισμό, αυταπάρνηση, ευγένεια, σεβασμό στους επισκέπτες από τα πέρατα της γης, γιατί σεβάστηκε πρώτα τον εαυτό του. Με την εκπλήρωση αυτού του ηθικού χρέους, αποζημιώθηκε με την ντροπιαστική αλήθεια που έκρυβε αυτή η διοργάνωση: Σωρεία οικονομικών σκανδάλων που εκκρεμούν έως σήμερα, εικόνες εγκατάλειψης, παρακμής και απαξίωσης των υποδομών. Μετέτρεψαν την υπερηφάνεια και το φρόνημα των Ελλήνων, με μέσο μια Ιδέα, σε μπίζνα και απέδειξαν ότι μπροστά στο χρήμα δεν υπάρχουν ιδανικά καθώς έχουν αναγάγει σε επιστήμη την εκμετάλλευση Πατρίδας, Ιδεών και Οραμάτων.

Δεν νομιμοποιείται κανείς από το πολιτικό προσωπικό της Μεταπολίτευσης, να διεκδικεί τίποτα περισσότερο από αυτό που του πρέπει. Ως φόρο τιμής θα έπρεπε να βγαίνουν καθημερινά όλοι τους και να ζητούν μια συγνώμη, να αποσυρθούν αθόρυβα και δια παντός από την πολιτική σκηνή και τα κοινά. Τόσα χρόνια οι ίδιοι και οι ίδιοι, τα ίδια και τα ίδια. Μάθαμε οι πάντες τι σημαίνει κυβερνώ για να μην κυβερνήσω, και τι σημαίνει δεν κυβερνώ για να πάρω την εξουσία.

Αυτό το πολιτικό προσωπικό της μεταπολίτευσης, αυτή η λαίλαπα, αυτή η ελεγχόμενη πολιτική σκηνή από την ελληνική ελίτ των επιχειρηματιών, έφτασαν τη χώρα στον πάτο και αυτοί που την κατέστρεψαν, γιατί δεν μπόρεσαν να ηγηθούν ως πρέπει, γιατί δεν μόνιασαν τον κόσμο αλλά εσκεμμένα τον δίχασαν και τον διχάζουν, γιατί έδειξαν ευάλωτοι, λίγοι και ανίκανοι να παράξουν Εθνικό έργο, να δημιουργήσουν Εθνική πλεύση, απαραίτητες προϋποθέσεις για να μας αναγνωρίζουν ως Κυρίαρχο κράτος, αυτοί οι ίδιοι, έρχονται να πουν ότι δουλεύουν για το Εθνικό συμφέρον.

Αυτοί όφειλαν να φτιάξουν μια κοινωνία πολιτών, αλλά προτίμησαν να φτιάξουν μια πολιτεία ιδιωτών. Αυτοί όφειλαν να εφαρμόζουν πρώτοι και πρώτα τους νόμους, αλλά προτίμησαν μόνο να τους ψηφίζουν και να απαιτούν εφαρμογή από τους πολίτες. Αυτοί 40 χρόνια όφειλαν στο όνομα της Δημοκρατίας που ευαγγελίζονται να εφαρμόζουν Ισηγορία, Ισονομία, Ισοκρατία, Δικαιοσύνη, Διαφάνεια, Διαβούλευση, αλλά προτίμησαν να επιτρέψουν να ευδοκιμούν η ανομία, η ατιμωρησία, η διαφθορά, η αδιαφάνεια, οι συναλλαγές κάτω από το τραπέζι, τα συμφέροντα.

Αυτοί αμβλύνουν συνειδήσεις, αυτοί μεταφέρουν τις ευθύνες στην κοινωνία δια των πληρωμένων φερεφώνων που χαλιναγωγούν τις μάζες, αυτοί φτιάχνουν καθημερινά νέους φοροφυγάδες, νέους ατομιστές, νέους εγωπαθείς, νέους συμφεροντολόγους, νέους απατεώνες, νέους ψεύτες. Το πολιτικό προσωπικό επιλέγει να δείχνει ότι η οδός της ατιμωρησίας, της παρανομίας, της διαφθοράς, της κλοπής, του ψέματος, του ωχαδερφισμού, της "κοντής μνήμης", είναι η οδός που πρέπει, για να επιβιώσει ο πολίτης, να ακολουθήσει και αυτός.

Πρέπει να ξηλωθεί από τα θεμέλια αυτό το σαθρό και σάπιο κομματικό κράτος. Να διαλυθεί αυτό το ηθικά χρεοκοπημένο πολιτικό πλαίσιο. Να ορισθεί εξ αρχής μια πολιτεία αρχών, ιδεών και αξιών όπως αυτή ορίζεται από εκείνους που έδωσαν τα φώτα του Πολιτισμού σε ολόκληρο τον κόσμο. Να πάψει να επιτρέπεται στη σάπια μεταπολίτευση να συνεχίζει προς χάριν της ύπαρξής της να αναζητά, να προωθεί και να επιβραβεύει, εκείνους που είναι πρόθυμοι να κυλιούνται στο βούρκο της. Αλλά βλέποντας όλα αυτά γύρω μας να μην τα ακουμπάει κανείς, ακόμα και σήμερα που αναζητούμε λύσεις για να υπερπηδήσουμε την κρίση τόσο την οικονομική όσο και την ηθική, δύσκολα να φανταστεί κάποιος ότι πλησιάζει αυτή η μέρα.

Αν συνεχίζουμε να υποκύπτουμε στο εφήμερο, αν συνεχίσουμε να τροφοδοτούμε το ανήθικο, να δίνουμε αξία στα ευτελή και να ευτελίζουμε τα άξια, να επιτρέπουμε λόγω έλλειψης ακεραιότητας, στιγμές αδυναμίας ή κουτοπονηριάς να διατηρείται η "ανήθικη κομματική νοοτροπία" και τα "κέρδη" αυτής, ο ιστορικός του μέλλοντος θα μας αναφέρει όλους ως παράδειγμα....

Και να μην αμφιβάλλετε. Το πολιτικό προσωπικό δια των πολιτικών του πράξεων ή παραλήψεων, δια της ρητορικής ή της σιωπής του και της συγκάλυψης των υπευθύνων που παρέχει αυτή, δια της ανακόλουθης στάσης του 40 χρόνια θα το αναφέρει ως παράδειγμα προς αποφυγήν.

Εμείς δε, θα μείνουμε για πάντα ως οι γενιές που δεν κατάφεραν να φέρουν εις πέρας το δύσκολο έργο συνέχειας της κληρονομιάς και της Ιστορίας μας, αποκαμωμένοι να σηκώσουμε το βάρος και ψυχικά αδύναμοι, "λίγοι" στα μάτια των επόμενων γενεών, μια κακή παρένθεση στο πέρασμα των αιώνων, αφού επιλέξαμε να το αποτινάξουμε από τους ώμους μας προς χάριν της βόλεψης μας.