666 Ἀστοχίες
Χειμωνιάζει. Ἄλλαξαν την ὥρα. Ἀτυχῶς, ὄχι πρός τό ἄχρονο...πρός τόν χρόνο καί πάλι! Σκυμμένη στό χαρτί προσπαθῶ νά φυσήξω τή ψυχή μου στίς λέξεις. Μά αὐτές πιό ἀτίθασες κι ἀπό ἄλογα. Βλέπεις δέν ἐπαρκεῖ τό ἀλφάβητο. Χρειάζεται καί τό φῶς γιά νά γράψεις. Οὔτε ἡ ζωή ἐπαρκεῖ· χρειάζεται καί ὁ μύθος. Ὁ μύθος πού ἐνυδατώνει τόν ἥλιο. Νοτισμένες αὖρες φυσοῦν ἀπό τίς δύσκολες ἐλευθερίες τοῦ μυστηρίου. Σέ δάκρυα θά συμπυκνώσουν τίς σκέψεις τους τά νέφη. Συλλογισμένη γαλήνη. Ἐνάντιοι ἄνεμοι ραπίζουν τήν ἱερή σιωπή τῶν αἰώνων στό λευκό σταυρό τῆς γαλανόλευκης. Κόσμος μικρός καί μέγας ἡ πατρίδα. Θεμελιωμένος σέ φιλοσόφους, ἥρωες καί ἁγίους. Ὅσους ἀλλαξοπίστησαν ἐπί Τουρκοκρατίας τούς εἶχαν γιά χαμένους. «Σκυλοκοῑτες και νεκρόσιτοι κι ἐρεβομανεῑς κοπροκρατοῦν τό μέλλον», προειδοποιεῖ ὁ ποιητής, ὡς Ὀδυσσέας τῆς διαχρονικῆς πορείας ἑνός λαοῦ πού κινήθηκε στόν ἀντίποδα κάθε ἀλλοτρίωσης. Θεσμοθέτησαν γάμους ὁμοφυλοφίλων καί ἀλλαγή φύλου. Γιά ποιό λαό; Πρέπει νά ᾽σαι στούς «χαμένους» γιά τό γένος, γιά νά ἀσπαστεῖς τέτοια ἀλλότρια ὕβρη. Ὀντολογική ἀφροσύνη προσπαθεῖ νά καταλάβει τήν ἱερή γῆ τῆς ψυχῆς σου, προκειμένου νά χάσεις καί κατ’οὐσίαν τή γῆ σου. Ἀμετανόητοι παραμένουν οἱ Δυνατοί πού δέν διδάχτηκαν ἀπό τήν ἥττα τους, ὅτι τό χρέος πρός τήν ἀνθρωπότητα δέν εἶναι οἰκονομικό μέγεθος ἀλλά σταυραναστάσιμο ἦθος. Τή θύρα τοῦ δικοῦ μας χρόνου τή σπρώχνουν ἄγγελοι. Κάθε ταπεινό ἐκκλησάκι, σά χαμόγελο πατρίδας, κρατᾶ ἀναμμένα τά διάσελα τῆς μνήμης. Ποιά ἀλλαγή φύλου; Τό φύλο μας εἶναι φωτοσυνθετικό. «Λάμψιν ἔχει ὅλη φλογώδη Χεῖλος, μέτωπο, ὀφθαλμός· Φῶς τό χέρι, φῶς τό πόδι, Κι’ ὅλα γύρω σου εἶναι φῶς». Τό σῶμα μας εἶναι ἡ «ὀμορφιά πού τήν Κοιλάδα ἁγιάζει». «Μ’ ὅλον πού ᾽ναι ἁλυσωμένο Τό καθένα τεχνικά , Καί εἰς τό μέτωπο γραμμένο Ἔχει: Ψεύτρα Ἐλευθεριά.» (Δ. Σολωμός) Ἡ ἐλευθερία τους εἶναι μιά μεθοδευμένη πανουργία, προκειμένου νά συσκοτιστεῖ ἡ διάνοια καί τῶν ἐκλεκτῶν. «Εἶναι ἡ βαρβαρότητα. Τή βλέπω νά’ρχεται μεταμφιεσμένη κάτω ἀπό ἄνομες συμμαχίες καί προσυμφωνημένες ὑποδουλώσεις. Δέν θά πρόκειται γιά φούρνους τοῦ Χίτλερ ἵσως ἀλλά γιά μεθοδευμένη καί οἰονεί ἐπιστημονική καθυπόταξη τοῦ ἀνθρώπου. Γιά τόν πλήρη ἐξευτελισμό του Γιά τήν ἀτίμωσή του». (Ὀ. Ἐλύτης) Ἡ δική μας ἐλευθερία εἶναι τέκνο ἀρετῆς καί ἀληθείας, μιά τιμή διαχρονική γιά τό σῶμα τῆς ἀνθρωπότητας. Δέν μᾶς στενεύει ὁ θάνατος. Πλοῖο παντός καιροῦ ἡ ψυχή μας, πλώρη πού ἐπιμένει νά μαθητεύει στοῦ οὐρανοδρόμου ἥλιου τά Δόξα Σοι. Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΟΥ ΑΛΗΘΟΥΣ. «Τί θά κάμετε; θ’ ἀφῆστε. Νά ἀποκτήσωμεν ἐμεῖς Λευθερίαν, ἤ θά τήν λύστε. Ἐξ αἰτίας Πολιτικῆς; Τοῦτο ἀνίσως μελετᾶτε, Ἰδού, ἐμπρός σας τόν Σταυρό· Βασιλεῖς! ἐλᾶτε, ἐλᾶτε, Καί κτυπήσετε κι’ ἐδῶ.» (Δ. Σολωμός) Τό ψηφιακό Κολοσσαῖο ἀποτάσσεται τά πρόσωπα. Ἀλλάζουν τά ἤθη. Ἀτυχῶς, ὄχι πρός ἀφθαρσία...πρός φθορά καί πάλι! 666 ἀστοχίες πού ἀποδεικνύουν τόν καθένα ξεχωριστά ὡς μή ἕλληνα, βάρβαρο. Ἡ ἐλπίδα τῆς ἱστορίας ἀπό τίς ἐσχατιές τοῦ Θεοῦ.
Πηγή: Ἀντιφωνικά Ἱστολόγια
