Τρεις σχολιασμοί για το μεταναστευτικό-προσφυγικό.

I

Ο κ. Πρωθυπουργός καλό είναι να μην κάνει δηλώσεις όπως η επόμενη: «Δεν μπορεί η λογική της εθνικής κυριαρχίας να υπερτερεί έναντι των κοινών ευρωπαϊκών κανόνων, όταν πρόκειται για το προσφυγικό πρόβλημα». Προτιμότερο είναι να αφήσει τέτοιου είδους δηλώσεις σε άλλους, πιο αρμόδιους, οι οποίοι άλλωστε δεν εκλέγονται και δεν λογοδοτούν, σε αντίθεση με τον ίδιο. Γιατί η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα του, αποτελεί απόδειξη του πόσο λάθος είναι για ένα κράτος να έχει ως γνώμονα, και να πορεύεται με βάση, αυτή τη λογική (και να βασίζει τη τύχη του σε αυτήν). Είναι η Ελλάδα, ο Πρωθυπουργός της οποίας πιστεύει αυτά τα λόγια, που έχει περιέλθει στη σημερινή κατάσταση, και όχι οι υπόλοιπες χώρες. Οι υπόλοιπες χώρες θα βλέπουν την Ελλάδα να μετατρέπεται σε μια κατακερματισμένη κουρελού-παράρτημα υπερεθνικών παραγόντων και αυτό θα αποτελεί απόδειξη της ορθότητας των επιλογών τους και επιβεβαίωση της στάσης τους.

Κάποτε, αυτός και το κόμμα του, ισχυρίζονταν πως «η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε οικονομικό πειραματόζωο της Ευρώπης». Οι προηγούμενοι παρέδωσαν την εθνική εδαφική βάση σε εξω-εθνικά κέντρα λήψης αποφάσεων και απόσυνθεσαν - εκποιώντας - την εσωτερική οργανωτική της δομή, μεταβάλλοντας την σε μετα-δημοκρατικό πολιτειακό μόρφωμα, με αποτέλεσμα να πάψει να υφίσταται ως εθνική συνταγματική τάξη και να μεταβληθεί σε subordinated παράρτημα υπερεθνικών δρώντων. Τώρα έρχεται αυτός, με τη σειρά του, να συνεχίσει το έργο τους εμβαθύνοντας αυτή τη μετάλλαξη και μετατρέποντας την Ελλάδα σε ένα μετα-πολιτειακό πειραματόζωο αυτή τη φορά, που έχει τα χαρακτηριστικά ενός μετα-κυρίαρχου transnational progressivist καθεστώτος, όπου σε μια κατακερματισμένη εδαφική επικράτεια-σουρωτήρι, αλωνίζουν ανεξέλεγκτα Μ.Κ.Ο και ακτιβιστές γύρω από διεσπαρμένα εθνογραφικά, κοινωνικά και οικονομικά γκέτο, όπου κυριαρχούν παράλληλα επίπεδα (μη εθνικής) κυριαρχίας και πολλαπλής αφοσίωσης. Το ότι αφέθηκες υπερβολικά σε trans/post/supranational χέρια (η πίστη στην πολύ «Ευρώπη» και ευρωπαϊκή διακυβέρνηση, στην υπερβολική υπερεθνικότητα) σε μετέτρεψε σε ενός νέου τύπου μετα-κυρίαρχο και υβριδικό ημι-κρατικό δρώντα-κουρελού, όχι το αντίθετο, κ. Πρωθυπουργέ.

II

Και μόνο που τοποθετούμε το μεταναστευτικό-προσφυγικό σε πανευρωπαϊκό πλαίσιο, έχουμε αστοχήσει, έχουμε παραπλανηθεί ή μας έχουν παραπλανήσει. Από όλο αυτό το ανθρώπινο κύμα, ουδείς ενδιαφέρεται να πάει, είτε στην «προοδευτική» Πορτογαλία είτε στην «αντιδραστική» Πολωνία. Οι χώρες προορισμοί, ως σκληρός πυρήνας, είναι δύο. Η Σουηδία και η Γερμανία. Οι χώρες αυτές έγιναν στόχοι και προορισμοί επειδή το επέλεξαν οι ίδιες. Τα δύο αυτά κράτη, η Γερμανία και η Σουηδία, θεσμοθετούν κανόνες, παράγουν ιδεολογία, δημιουργούν υποδομές και παρέχουν κίνητρα προκειμένου να προσελκύσουν.

Έχουν φυσικά και έξωθεν βοήθεια. Με περισσό θράσος, ο πρώην Υπουργός Οικονομικών της Σουηδίας, Anders Borg, σε ομιλία που έδωσε στο Peterson Institute for International Economics στην Washington, με τίτλο 'Lessons from Sweden on the Global Financial Crisis' (αναφερόμενος στο ζήτημα της ανεργίας των νέων και στο μέγεθος των μεταναστών που έχει η χώρα του), είχε δηλώσει πως: ''Βασικά οι Ηνωμένες Πολιτείες μας παρέχουν αυτές τις ροές, εσείς [οι Η.Π.Α] κάνετε πόλεμο και εμείς παίρνουμε τους πρόσφυγες'' (παρακάτω παραθέτω ολοκληρωμένη τη φράση και ενταγμένη στο πλαίσιο το οποίο ειπώθηκε).

Αυτά τα κράτη, λοιπόν, οι κυβερνήσεις τους έχουν κάνει τις επιλογές τους. Δεν γνωρίζω σε ποιο βαθμό οι πολίτες τους έχουν επίγνωση των επιλογών των κυβερνήσεων τους. Μπορεί να νομίζουν πως αυτή αποτελεί μια «Φυσική Εξέλιξη» (επειδή άρχισαν να μαραίνονται οι Κέδροι του Λιβάνου ή άρχισε να βράζει η έρημος της Λιβύης λόγω κλιματικής αλλαγής) και όχι μια Πολιτική Επιλογή. Βέβαια τους τελευταίους μήνες στη Γερμανία - υποτίθεται πως - αποφάσισαν πως δεν θέλουν. Τελικά θέλουν ή δεν θέλουν; Ή μήπως απλά λένε πως δεν θέλουν (προκειμένου να μην χάσουν την εξουσία). Όσες και όσοι περιμένουν πάντως, δεν έχουν ακόμα καταλάβει πως συγκεκριμένα στη Γερμανία, δεν θέλουν. Έχουν μείνει στην εικόνα - και τις selfies - της 'Mama Merkel'.

Σημείωση

Our youth unemployment is running over 20% for the last 20 years. Youth immigrants are unemployed to a much higher degree. Sweden is now in absolute terms the country that has most immigrants in Europe. In absolute terms we are receiving as many people as France, England and Germany, and Sweden is around 10 million and France and the UK and the others are around 50, 60, 70 million.

Basically the US is providing these flows for us. You make war and we get the refugees, so the largest ethnic minority in Sweden is the Iraqis, which is the largest group [πλέον πρέπει να είναι οι Φινλανδοί]. We have a very large Iranian group, a large Somalian group, quite a large Afghanistani group, and we think this is basically an asset for the Swedish society. We have opened up the borders in a decision from my government in 2008, which has brought also a lot of Chinese, Indians and Russians who come to work for us.

But we do have a structured problem in the labor market. It has to be dealt with because it is quite clear that it is inherent in the Swedish model. If you have compressed wages, where the lowest wages are quite high, it is likely that you’ll push people out to unemployment. Historically we’ve been able to deal with it because we were a very homogenous population and had a very, very good education system.

Anders Borg (Minister of Finance of Sweden), Lessons from Sweden on the Global Financial Crisis. Peterson Institute for International Economics, Washington, DC April 23, 2012

III

«Κόστος υποκρισίας» μπορεί να ονομαστεί το συμβολικό πολιτικό κόστος που προκύπτει από την διαφορά μεταξύ, μιας φανερής και δεδομένης δέσμευσης στις φιλελεύθερες - ή ευρωπαϊκές - αξίες και στις διεθνείς νόρμες (στα λόγια) από τη μια μεριά, και σε αποδεδειγμένες ενέργειες που αντιβαίνουν μια τέτοια δέσμευση (στην πράξη) από την άλλη.

Πηγή: Δ`~. Κοσμοϊδιογλωσσία