"Ο ουρανός είναι η ζεστή μας πατρίδα"*

του Άγγελου Δημητρίου

Έμελλε να γεννηθούμε και να ανδρωθούμε σε έναν κόσμο πνευματικής κατερήμωσης, σε μια εποχή υλιστικής απανθρωπίας. Και πρέπει να είμαστε κυνικοί και θαρραλέοι στη διαπίστωσή μας αυτή, χωρίς να την πλαισιώνουμε με συμβιβαστικά ξόμπλια. Ο ασαφής καθορισμός του εχθρού μάς κάνει συνεργούς, η συνδιαλλαγή μας είναι συναυτουργία.

Η μεταφυσική αγωνία, η αναζήτηση νοήματος, από ευγενής σκοπός ζωής και αποτύπωση λαγαρότητας της συνείδησης, κατέστη απόδειξη μικρόνοιας, γραφικότητας, δογματισμού και μονολιθικότητας . Η ομολογία πίστης επισείει την χλεύη κι όχι τον στέφανο του επαίνου. Δεδομένων των παραπάνω και παρά ταύτα, ο λαός μας συγκαθόρισε τη μοίρα του για αιώνες με μια συγκεκριμένη μεταφυσική πρόταση. Και το σκεπτικό είναι απλό και γι’ αυτό προκλητικό: Πώς μπορεί κανείς να μείνει ασυγκίνητος και απαθής μπροστά στην προοπτική της ύπαρξης ενός Θεού, όχι ουδέτερου ή εχθρικά διακείμενου, αλλά ενός Θεού προσωπικού, που αγαπάει μανιωδώς, σαν λαγγεμένος εραστής, το πλάσμα του, τον άνθρωπο; Πώς απορρίπτει κανείς την πρόταση να γίνει ισόθεος χωρίς προηγουμένως να δοκιμάσει;

Όπως έλεγε ο Ολιβιέ Κλεμάν: "Ο Θεός δεν είναι εξόριστος στους ουρανούς, είναι στην καρδιά των όντων και των πραγμάτων, στο βάθος κάθε αγάπης και κάθε ομορφιάς, με την ανταύγεια των Ενεργειών του, που πρέπει εμείς να ξέρουμε να τις φανερώσουμε, να τις ελευθερώσουμε"... Ο Θεός, λοιπόν, είναι εδώ, μοιράστηκε την σάρκα και το αίμα του με εμάς κι ύστερα μας άφησε τον Παράκλητο, την θεϊκή παρηγοριά. Ο όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ, στην περίφημη συζήτησή του με τον Μοτοβίλωφ, μας αποκαλύπτει ότι ο σκοπός της χριστιανικής ζωής είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος. Αυτό σημαίνει ότι οι καρποί του Αγίου Πνεύματος, η χαρά και η ειρήνη της καρδιάς, μπορούν να αποκτηθούν από τον καθέναν και να αλλάξουν τη ζωή του. Μιλάμε τώρα ενδοκοσμικά και όχι εσχατολογικά, αναφερόμαστε σ’ αυτήν εδώ τη ζωή και στον τρόπο που θα την κάνουμε αληθινή και ουσιαστική. Κι όλα αυτά, γίνονται μέσα σε πνεύμα ελευθερίας. Ο Χριστός είναι ένα πρόσωπο που μπορούμε να αμφισβητήσουμε, να εκδιώξουμε, να λοιδορήσουμε, έχοντας απόλυτη ελευθερία στις πράξεις μας αυτές.

Πάλι και φέτος θα δούμε τα ραπίσματα και τις βρισιές, θα ακούσουμε τον ήχο των καρφιών που μπήγονται στον Σταυρό, θα δακρύσουμε την Μεγάλη Παρασκευή... Και πάλι θα αναρωτηθούμε αν μέσα στην κτηνώδη ζωή μας, Εκείνος βρίσκεται μαζί μας... Τότε θα πρέπει να θυμηθούμε τον Γρηγόριο Νύσσης που λέει: "Τούτο έστιν αληθώς το ευρείν τον Θεόν, το αεί αυτόν ζητείν, το ουδέποτε της επιθυμίας κόρον ευρείν". Κι έτσι, όταν ακουστεί το "Χριστός Ανέστη", η χαρά θα είναι όλη δική μας!

Η Ορθόδοξη Παράδοση μάς μιλάει για έναν Θεό που είναι ελεύθερος ακόμα και από την θεϊκή του φύση, που προσλαμβάνει την φθαρτή φύση των δημιουργημάτων του, για να την κάνει κι αυτή αθάνατη, υπερβαίνοντας τον θάνατο, τη φυσική αναγκαιότητα. Από αγάπη, με ελευθερία. Να ποιες είναι οι δύο λέξεις στις οποίες καλείται ο καθένας να μετάσχει και, κυρίως, εμείς, οι αρνητές του μοντέρνου κόσμου: Αγάπη και ελευθερία!

*Στίχος του Γιώργου Σαραντάρη

Πηγή: Ιδεάπολις