Σχολιασμοί (12 Μαΐου 2016).
I
Αυτή την «μαγκιά», που έχει γίνει καθεστώς, μόδα και συνήθεια, να βρίζουν, να χλευάζουν και να υποτιμούν συνεχώς, κατ' εξακολούθηση και με μανία τον λαό και τον εαυτό τους, και να απαξιώνουν θεωρώντας άχρηστο κάθε τι ελληνικό, πότε - που και από ποιόν - ακριβώς την έμαθαν οι Ελληνίδες και οι Έλληνες;
Σημείωση
Δεν είναι «αυτοκριτική» μια τέτοια στάση. Είναι μια ύπουλη νοοτροπία και στάση που μπορεί να σε οδηγήσει να πιστέψεις πως αξίζεις να πάθεις τα πάντα. Πως δεν αξίζεις τίποτα.
II
Την περίοδο που διανύουμε, η Ιταλία είναι η πλέον ευρωσκεπτικιστική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η γνώμη μου εδώ και καιρό είναι πως, εάν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στο Ηνωμένο Βασίλειο ήταν υπέρ της αποχώρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μέχρι το φθινόπωρο, θα είχαμε δημοψήφισμα στην Ιταλία για αποχώρηση της από την Ευρωζώνη. Οι Ιταλοί με διαψεύδουν. Πάνε ακόμη πιο πέρα. Σε έρευνα που διεξήχθη σε οκτώ ευρωπαϊκές χώρες (Ipsos MORI | Polls & Publications) και στο ερώτημα εάν ''θα πρέπει η χώρα σας να διεξάγει δημοψήφισμα για την συμμετοχή της στην Ε.Ε;'', οι Ιταλοί ήρθαν πρώτοι απαντώντας θετικά σε ποσοστό περίπου 60% (με τους Γάλλους να ακολουθούν κατά πόδας και τους Σουηδούς να βρίσκονται στην τρίτη θέση). Και όχι μονάχα αυτό. Το 48% των Ιταλών δήλωσε πως εάν γινόταν δημοψήφισμα θα ψήφιζε υπέρ της αποχώρησης της Ιταλίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
III
Στον αντίποδα της ιεραρχίας δεν βρίσκεται ο εξισωτισμός αλλά η αναρχία.
Διανύουμε μια περίοδο αναρχοποίησης της «Δύσης». Οι δυνάμεις του status quo προσπαθούν να διατηρήσουν τη «Δύση» ως ιεραρχικό σύστημα, παγιώνοντας, εμβαθύνοντας ή/και ολοκληρώνοντας αυτή την ιεράρχηση με διάφορους τρόπους (TTIP, υπερεθνικοποίηση Ε.Ε και «Δύσης» κ.λπ). Η προσπάθεια αυτή, δηλαδή η ολοκληρωτική μεταβολή της «Δύσης» σε ιεραρχικό σύστημα ουσιαστικά σημαίνει την εξομοίωση των διεθνών σχέσεων - μεταξύ - των κρατών που την αποτελούν σε μια κατάσταση εσωτερικής πολιτικής (μέσω μίας αναδυόμενης κεντρικής εξουσίας η οποία θα μπορεί να κινητοποιήσει τους πόρους που χρειάζονται για τη δημιουργία και τη διατήρηση της ενότητας του - ευρωατλαντικού - συστήματος ρυθμίζοντας και διοικώντας τα τμήματά του).
Αυτές οι δυνάμεις - του status quo - μέχρι και την μονοπολική στιγμή κυριαρχίας των Ηνωμένων Πολιτειών είχαν με το μέρος τους τις δομικές ή συστημικές τάσεις του παγκόσμιου συστήματος. Πλέον η δομή του παγκόσμιου συστήματος έχει μεταβληθεί - και συνεχίζει να μεταβάλλεται - και παρατηρούμε σε παγκόσμια κλίμακα την αναρχοποίηση του διεθνούς περιβάλλοντος. Αυτή η αναρχοποίηση έχει εισρεύσει και στο εσωτερικό της ευρωατλαντικής δομής - εντονότερα μετά το 2007 - προσδίδοντας στο εσωτερικό της «Δύσης» γενικά αλλά και της Ε.Ε ειδικά, χαρακτηριστικά άναρχης τάξης (και συστήματος αυτοβοήθειας). Κατά αυτόν τον τρόπο έχει δημιουργηθεί ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη - άναρχων - δυνάμεων εξισορρόπησης, αντίθεσης ή/ και πολυδιάσπασης αυτής της ιεράρχησης. Οι ιεραρχικές δυνάμεις - του status quo - πλέον δεν συμβαδίζουν με τις συστημικές τάσεις, όπως παλαιότερα, αλλά πάνε ενάντια σε αυτές. Με απλά λόγια, πάνε ενάντια στο κύμα.
