ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ

Η πραγματικότητά μας μοιάζει με ένα ψηφιδωτό, που είναι διάσπαρτο γύρω μας. Το ανθρώπινο μυαλό ωστόσο, έχει εκπαιδευτεί μέσω του τρόπου ζωή μας, να αντιλαμβάνεται μέρος αυτού του ψηφιδωτού και όχι το σύνολο του. Ό λόγος που γίνετε αυτό, είναι τόσο η αμάθεια, όσο και ότι μάθαμε την αντίληψη μας, να αναγνωρίζει τα οικεία πράγματα της καθημερινότητα μας. Ναι λειτουργούμε σαν μια μηχανή, που ακολουθεί πιστά, το πρόγραμμα που της έχουν βάλει. Ωστόσο μέσα στην καθημερινότητα μας, προσπερνάμε πράγματα που έχουν την δική τους αίγλη. Αλλά ας γίνω πιο σαφής!

Πόσες φορές δώσατε σημασία στην ελιά του πεζοδρομίου σας. Μα καλά για δέντρα θα μιλάμε τώρα; θα μου πείτε. Και όμως είναι ένα μέρος της πραγματικότητα μας, που έχει ζήσει πολύ περισσότερο από εμάς! Ίσως, αν είχε στόμα θα σας έλεγε πόσες γενιές ανθρώπων έχει δει και φυσικά μιλάω για το δεντράκι της γειτονιάς σας, γιατί το πράγμα αλλάζει αν μιλήσουμε για κάποιο υπέραιωνόβιο δέντρο κάποιου δάσους. Βλέπετε ένα αιωνόβιο δέντρο, ξέρει πολλά μυστικά και έχει ακούσει στο διάβα του άπειρες ιστορίες. Ίσως οι άνθρωποι των περασμένων γενεών, που ήταν πιο κοντά στην φύση, να έδιναν περισσότερο αξία στα δέντρα τους, αφού από αυτά ζούσαν μέσω της σοδειάς τους.

Εντάξει θα σκεφτεί κάποιος, που το πάει ο ποιητής με τα δέντρα; Μα ο στόχος μου δεν είναι μόνο τα δέντρα, αλλά όλο το ψηφιδωτό που έφτιαξε ο δημιουργός και τα δέντρα είναι ένα μέρος του ψηφιδωτού. Βλέπετε το δέντρο, το επέλεξε ο γράφων, γιατί είναι ίσως πιο προσιτό στην αντίληψη μας. Και ίσως αν κατεβαίναμε όλοι μας, για λίγο από το καλάμι της ιδέας ότι ο άνθρωπος έχει την δύναμη να καταστρέφει και να κυριαρχεί στην δημιουργία, θα είχαμε κάνει ένα βήμα πιο κοντά στην ταπεινότητα. Σκεφτείται ότι αν πάψουν να υπάρχουν τα δέντρα, εκτός από τους καρπούς και την σοδειά, θα πάψει να υπάρχει και το απαραίτητο μας οξυγόνο. Ένα τόσο δα δημιούργημα, σαν το δέντρο και όμως τόσο σημαντικό για το ψηφιδωτό της ύπαρξης.

Σκέψου φιλέ αναγνώστη, πόσες φορές έδωσες σημασία στα αξιοθαύμαστα πράγματα της δημιουργίας στην καθημερινότητα σου; Και πόσο τεράστιο είναι τελικά το ψηφιδωτό της δημιουργίας; Άραγε πώς τολμά ό άνθρωπος να θεωρεί τον εαυτό του κυρίαρχο και παντογνώστη, όταν δεν μπορεί να αναγνωρίσει ή και να σεβαστεί τα πιο οικεία σε αυτόν κομμάτια του ψηφιδωτού.

Αστερίας

Πηγή: filoumenos.com