Φοβοῦ ὅσους δὲν ξέρουν νὰ σηκώνονται…

Ἐμέναν, ἐσέναν καὶ τόσους, μὰ τόσους ἄλλους, τί μᾶς φοβᾶσαι;
Τόν κάθε Ἕλληνα μά καί τόν κάθε Ἄνθρωπο τί τόν φοβᾶσαι;
Τήν Ἑλλάδα μας τί τήν φοβᾶσαι;

Φοβοῦ αὐτοὺς ποὺ πέφτουν καὶ χρειάζονται ὑποστηλώματα ἤ κάποιον γιὰ νὰ τοὺς τραβήξῃ καὶ νὰ σηκωθοῦν…
Φοβοῦ αὐτοὺς ποὺ γιὰ νὰ ἐπιβιώσουν πρέπει νὰ πατήσουν σὲ πλάτες ἄλλων…
Φοβοῦ αύτοὺς ποὺ ἔμαθαν νὰ κλαῖν στὶς δυσκολίες κι ὄχι νὰ ἀναζητοῦν τρόπους ἐξόδου ἀπὸ αὐτές.
Φοβοῦ αὐτοὺς ποὺ γιὰ νὰ σταθοῦν ὄρθιοι χρειάζονται ἐνέσεις ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν ἄλλων…
Φοβοῦ αὐτοὺς ποὺ ἔβλαψαν τὸν Ἄνθρωπο κι ὄχι ἐκείνους ποὺ τὸν προστάτευσαν…
Φοβοῦ τὰ σκουπίδια, τοὺς ῥιψάσπιδες, τοὺς ἐξαγορασμένους κι ὄχι αὐτοὺς ποὺ θὰ στύψουν τὴν πέτρα γιὰ νὰ πάρουν τὸ ζουμί της.

Τί φοβᾶσαι;
Ἡ Ἑλλάς, ἠ πραγματικὴ Ἑλλάς, μέσα ἀπὸ τὸ αἷμα, τοὺς ἀγῶνες καὶ τὶς ἀνηφόρες ἔφθασε στὸ σήμερα.
Ἡ Ἑλλάς, ἡ πραγματικὴ Ἑλλάς, οὐδέποτε ἐβλάφθη ἤ ἐθίγη.
Ἡ Ἑλλάς, ἡ πραγματικὴ Ἑλλάς, ποὺ κρύβεται μέσα μας, ἀναμένει τὴν στιγμὴ γιὰ νὰ ἐκφρασθῆ.
Θά τήν ξεχάσουμε ἤ θά τήν ἀναζητήσουμε;

Μπόρες δυνατὲς ἔρχονται…
…μὰ ἐμεῖς ξέρουμε. Δὲν ἔχουμε κάτι νὰ φοβηθοῦμε.
Ἔχουμε ἕναν δρόμο νὰ διανύσουμε ἀδέλφια μου…
Μακρύ, τραχύ, ἀνηφορικὸ μὰ λαμπρό, φωτεινό, δίχως ἀδιέξοδα.

Φιλονόη

εἰκόνα

Πηγή: Arxisame.gr