ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ
— Πατρίδα μου, τί θὲς νὰ σοῦ χαρίσω
Γιὰ τὸν καλὸ τὸ χρόνο ποῦ θὰ 'ρθῇ;
— Παιδί μου, τὸ κορμὶ τὸ λιονταρίσσο
Καὶ τὸ παλληκαρίσσο τὸ σπαθί,
Καὶ τὴ νεραϊδογέννητη τὴ χώρα
Μαζῆ μὲ τὸ δικέφαλον ἀϊτό.
Δὲ θέλω 'γω καινούρια ἢ ξένα δῶρα,
Παλῃὰ δικά μου πλούτη σοῦ ζητῶ.
— Μητέρα, τὰ δικά σου τὰ στολίδια
Τὰ χαίροντ' ἄλλοι μέσ' τὴν οἰκουμένη,
Καὶ Λάμιες τὰ φυλᾷν, τὰ ζώνουν φείδθα
Καὶ χάνοντ' ἐκεῖ μέσ' ἀντρειωμένοι...
— Παιδί μου, ὅταν τὴ δόλια σου μητέρα,
Μὲ τοῦ παιδιοῦ τὸν πόνον ἀγαπᾷς,
Μὲ τὴν ἀγάπη μόνο μιὰν ἡμέρα
Τὴν παλαιά της δόξα θὰ τῆς πᾷς!
31 Δεκεμβρίου 1883.
Πηγή: Κ. Παλαμᾶ, Ἅπαντα, Τόμος Α΄. Γ΄ ΕΚΔΟΣΗ, ΓΚΟΒΟΣΤΗΣ
ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΜΟΥ
Ἑλλήνων Φῶς
