Από την Συμφωνία του Μονάχου στην Τουρκία του Ερντογάν

20 Φεβρουαρίου 1938, ο Αδόλφος Χίτλερ εκφωνεί λόγο στο Ράιχσταγκ, στον οποίο τονίζει μεταξύ άλλων πως πρέπει να προστατευθούν 10 εκατομμύρια Γερμανοί που βρίσκονται γύρω από τα σύνορα του Ράιχ. Στις 12 Μαρτίου 1938, 20 ημέρες μετά, ο γερμανικός στρατός εισβάλει στην Αυστρία χωρίς να συναντήσει καμία αντίσταση. Αμέσως κηρύσσεται η ενσωμάτωση της Αυστρίας στο Γερμανικό Ράιχ. Τον Μάιο του ιδίου έτους ο Χίτλερ δηλώνει πως πρέπει να καταληφθεί η Τσεχοσλοβακία για να προστατευθούν τα 3 εκατομμύρια Γερμανοί Σουδήτες.

Ο Χίτλερ, αρχηγός του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος, βρισκόταν στην εξουσία από το 1933. Κατόρθωσε σε σύντομο χρονικό διάστημα να επανεκκινήσει την βαριά βιομηχανία και την οικονομία της χώρας. Να περιορίσει στο ελάχιστο την ανεργία και να μηδενίσει τον πληθωρισμό, προσφέροντας και κοινωνική μέριμνα στον λαό. Για τους λόγους αυτούς και όχι μόνο, γίνεται εξαιρετικά δημοφιλής.

Παράλληλα επανεξοπλίζει με ότι πιο σύγχρονο την Γερμανία και εγκαθιδρύει ένα μιλιταριστικό και καταπιεστικό καθεστώς με διακρίσεις και διώξεις κατά συγκεκριμένων πληθυσμιακών ομάδων, Εβραίων, κομμουνιστών, τσιγγάνων και ομοφυλόφιλων.

Στις 13 Ιανουαρίου 1935 πραγματοποιεί δημοψήφισμα στην διαφιλονικούμενη περιοχή του Σαάρ, η οποία μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο βρίσκεται κάτω από γαλλική εντολή. Το δημοψήφισμα είναι συντριπτικά υπέρ της Γερμανίας και το Σαάρ ενσωματώνεται στο Γερμανικό Ράιχ.

Η Τσεχοσλοβακία ήταν μία νέα χώρα που είχε προκύψει το 1918 από την διάλυση της Αυστροουγγαρίας. Είχε συνάψει συμμαχίες με την Γαλλία και με την Σοβιετική Ένωση. Οι συμμαχίες αυτές σε τίποτα δεν την βοήθησαν να αποφύγει τον διαμελισμό και την κατάκτησή της.

Στην Γαλλία πρωθυπουργός ήταν ο Εντουάρ Νταλαντιέ, ριζοσπάστης και διορατικός, είχε προβλέψει με ακρίβεια όλη την συνέχεια. Τελικά ο Βρετανός πρωθυπουργός Νέβιλ Τσάμπερλεν τον παρέσυρε στην πολιτική του κατευνασμού του Χίτλερ και με την εικόνα στο μυαλό του των εκατομμυρίων νεκρών του 1ου Π.Π. συμφώνησε.

Η Σοβιετική Ένωση με ηγέτη τον Ιωσήφ Βισαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι (Στάλιν) ήταν διστακτική στο να συνδράμει την Τσεχοσλοβακία. Επικαλέστηκε την άρνηση της Πολωνίας και της Ρουμανίας στην διέλευση σοβιετικού στρατού από το έδαφός τους. Ακόμα υποπτευόταν μία συμπαιγνία των «δυτικών» κατά την οποία θα συμφωνούσαν όλοι μαζί να επιτεθούν κατά της ΕΣΣΔ. Για αυτόν κυρίως τον λόγο δέχθηκε εύκολα, λίγο αργότερα το σύμφωνο με την Γερμανία (Ρίμπεντροπ – Μολότωφ).

Ο Νέβιλ Τσάμπερλεν πηγαινοέρχεται Βρετανία – Γερμανία προσπαθώντας να κατευνάσει τον Χίτλερ. Όσο προσπαθεί να «μην αγριέψει το θεριό» τόσο οι απαιτήσεις του Χίτλερ ανεβαίνουν. Ο Χίτλερ συνεχίζει ακάθεκτος τους εμπρηστικούς λόγους του. Τελικά δέχεται να αναβάλει για… 24 ώρες την εισβολή στην Τσεχοσλοβακία και καλεί σε σύνοδο στο Μόναχο. Φθάνουν οι Νταλαντιέ και Τσαμπερλέν, φθάνει και ο Μπενίτο Μουσολίνι με τον υπουργό των εξωτερικών Γκαλεάτσο Τσιάνο.

Στις 29 Σεπτεμβρίου 1938 αρχίζει η σύνοδος στο μέγαρο Φύρερμπαου, στο Μόναχο. Η Τσεχοσλοβακία δεν είχε κληθεί, δεν είχε ερωτηθεί, είχε επιδεικτικά αγνοηθεί. Ο Χίτλερ είναι ανένδοτος στις απαιτήσεις του. Δέχεται μόνο την σύσταση διεθνούς επιτροπής που δημιουργείται μέσα σε 24 ώρες, η οποία θα… επιβλέπει την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Τσεχοσλοβακία. Η συμφωνία του Μονάχου περιλαμβάνει 8 άρθρα με άμεσο ισχύ. Υπογράφεται και μία συμφωνία Βρετανίας – Γερμανίας στην οποία εκφράζεται η επιθυμία επίλυσης των διμερών διαφορών με ειρηνικά μέσα.

Οι ηγέτες επιστρέφουν στις χώρες τους. Τα πλήθη τους περιμένουν ζητωκραυγάζοντας. Ο Νταλαντιέ φθάνει στο Παρίσι και τα πλήθη τον αποθεώνουν, γυρίζει και λέει στον γραμματέα του «Οι ανόητοι, αν ήξεραν τι επευφημούν!».

Την επομένη 1 Οκτωβρίου 1938 ο Γερμανικός στρατός εισβάλει στην Τσεχοσλοβακία. Ένα τμήμα της, τα θεωρούμενα σουδητικά εδάφη ενσωματώνονται στην Γερμανία. Με πρωτεύουσα την Πράγα δημιουργείται το γερμανικό προτεκτοράτο της Βοημίας και Μοραβίας. Με πρωτεύουσα την Μπρατισλάβα ακόμα δημιουργείται το κράτος της Σλοβακίας, ένας δορυφόρος της Γερμανίας με πρόεδρο τον επίσκοπο Γιόζεφ Τίσο. Σύμμαχος της Γερμανίας, ουσιαστικά όμως μία κατεχόμενη χώρα. Όπως η Ελληνική Πολιτεία με τις κατοχικές κυβερνήσεις το 1941-1944.

Με την διάλυση της Τσεχοσλοβακίας γειτονικές χώρες έσπευσαν να αρπάξουν το κάτι τις τους. Η Ουγγαρία κατέλαβε περιοχές της νότιας και ανατολικής Τσεχοσλοβακίας. Η Πολωνία ενσωμάτωσε την περιοχή του Τσεσύν. Μετά από 11 ακριβώς μήνες η ίδια η Πολωνία είχε την ίδια ακριβώς τύχη, την εισβολή της Γερμανίας και τον διαμελισμό.

Ογδόντα χρόνια αργότερα 2640 χιλιόμετρα νοτιο-ανατολικά. Ένας άλλος ηγέτης, εκλεγμένος και αυτός, με διάφορα τεχνάσματα αυξάνει την εξουσία του και καταδιώκει τους επικριτές του. Στοχοποιεί υποτιθέμενους εχθρούς του έθνους. Διαμορφώνει μια νέα επεκτατική θεωρία, του νεο-οθωμανισμού. Πολιτική του είναι να καταστεί η Τουρκία μεγάλη περιφερειακή δύναμη, και γιατί όχι και παγκόσμια. Οι γύρω χώρες πρέπει να καταστούν δορυφόροι της.

Η χώρα του όταν πριν από 100 χρόνια διαλύθηκε σαν Οθωμανική Αυτοκρατορία, δεν σταμάτησε να ονειρεύεται τα περασμένα μεγαλεία και να επιδιώκει την επαναφορά τους. Σύμφωνα με το σκεπτικό του (ή τους) το πρώτο βήμα έγινε όταν το 1922 ρίξανε, λένε, στην θάλασσα τους καφίρηδες Ρωμιούς. Το δεύτερο βήμα έγινε όταν προσάρτησαν πάλι, το 1938 την Αλεξανδρέττα ή Χατάυ. Το τρίτο βήμα όταν το 1974 με την αποκαλούμενη «επιχείρηση ειρήνη» εισέβαλαν στην Κύπρο και ίδρυσαν ένα κράτος – μαριονέτα στον βορρά. Από τότε διακαώς επιδιώκουν με κάποια συμφέρουσα λύση να θέσουν υπό τον έλεγχό τους και το υπόλοιπο τμήμα του νησιού. Το τέταρτο βήμα βρίσκεται σε εξέλιξη, η παρούσα φάση αποκαλείται «επιχείρηση ελαία». Οι σχεδιασμοί όμοιοι με αυτούς του Αδόλφου Χίτλερ πριν 80 χρόνια. Με συμφωνίες ετερόκλητες και ανίερες. Με προφάσεις διάφορες και κατηγορίες εν πολλοίς αβάσιμες. Καταλαμβάνεται και ενσωματώνεται ένα τμήμα της χώρας, της Συρίας. Τίθεται υπό τον έλεγχο άμεσα ή έμμεσα το άλλο τμήμα. Η συγκυβέρνηση (condominium) είναι ευπρόσδεκτος. Εξ άλλου οι συνένοχοι στο μοίρασμα της λείας (joint venture) είναι πλέον ελεγχόμενοι.

Η ρητορική του τέως δημάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τέως πρωθυπουργού της Τουρκίας, νυν Προέδρου της Τουρκίας και ίσως επίδοξου σουλτάνου της Νεοθωμανίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στρέφεται κάθε ημέρα και περισσότερο, με εμπρηστικούς λόγους κατά της Ελλάδας και κατά της Κύπρου. Αμφισβητεί εν ισχύ συνθήκες, όπως της Λωζάνης. Δεν αποδέχεται το διεθνές δίκαιο, όπως το δίκαιο της θαλάσσης, την ύπαρξη υφαλοκρηπίδας των νήσων ή την ΑΟΖ των νήσων ή ότι άλλο θεωρεί ότι δεν τον συμφέρει. Ζητάει ελληνικά νησιά και κάθε τι που επειδή θέλει να το αρπάξει προσπαθεί να βρει κάποιο επιχείρημα (ανυπόστατο) πως είναι δικό του. Απειλεί ακόμα πως θα αιματοκυλίσει όποιους του αντισταθούν.

Στην δύση προσπαθούν να τον κατευνάσουν. Κάποιοι δηλώνουν πως είναι πολύτιμος σύμμαχος. Κανείς δεν φαίνεται διατεθειμένος να συμμαζέψει την κατάσταση όσο ακόμα μπορεί να συμμαζευτεί.

Την συνέχεια της ταινίας του 1938 όλοι την ξέρουμε με κάθε λεπτομέρεια. Για την συνέχεια του 2018 τίποτα δεν ξέρουμε και μόνο εικασίες και φανταστικές υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε.

Ο Θεός βοηθός.

Δημήτρης Περδίκης

Πηγή: Himara.gr