Θέλουμε τήν Πατρίδα μας πίσω;
Χμμμ… Καλὴ ἡ ἰδέα…
Πίσω της ὅμως ὑποβόσκει ἕνα σπουδαιότατον ἐρώτημα, ποὺ καλούμεθα νὰ ἀπαντήσουμε ὅλοι μας, μηδενὸς ἐξαιρουμένου:
Ἀξίζουμε τήν Πατρίδα μας;
Κι ἐάν ναί τί κάνουμε ἐμεῖς γιά νά τήν πάρουμε πίσω;
Τὸ πρόβλημά μας οὐδέποτε ἦταν οἰκονομικό.
Τὸ πρόβλημά μας, ἀπὸ ἀρχῆς ὑπάρξεως τοῦ ἑλλαδοκαφριστᾶν, ἦταν ἀξιακό.
Ἐὰν ἐπὶ τέλους ὅλοι μας, μὰ κυρίως ὁ κάθε ἕνας ἐξ ἡμῶν μόνος του, δὲν ἀποτολμήσουμε τὴν ἀπόλυτο ἀνατροπὴ στὰ ὅσα θεωρούσαμε ὠς ὅρια καὶ στόχους μας, ὄχι μόνον Πατρίδα, ἀλλὰ καὶ πολλὰ ἄλλα, σημαντικότατα καὶ ἱερότατα, θὰ ἀπωλέσουμε.
Διότι ἡ ἔννοια Πατρὶς ξεκινᾶ ἀπὸ τὶς ἀξίες. Πρῶτα δεσμεύεται κάποιος σὲ αὐτὲς καὶ μετὰ κουνᾶ …σημαῖες.
Θέλουμε τήν Πατρίδα μας πίσω;
Εἶναι ὥρα πιά νά τήν ἀνακτήσουμε;
Συμφωνῶ ἀπολύτως. Μία οὐσιώδης ὅμως λεπτομέρεια εἶναι αὐτὴ ποὺ θὰ ἀλλάξη ὁριστικῶς καὶ ὑπέρ μας αὐτοὺς τοὺς ἀγῶνες: ὁ ἀπόλυτα σαφὴς καὶ ξεκάθαρος ὁρισμὸς τῆς ἐννοίας Πατρὶς καί, αὐτομάτως, ἡ ὁλοκληρωτική, ἀτομική μας δέσμευσις, γιὰ τὴν συμμετοχή μας στὸν Ἰερὸ αὐτὸν ἀγῶνα.
Πηγή: Φιλονόη καὶ φίλοι...
