Ἄλφα μου Βῆτα Ὡραῖον
Ἄλφα μου Βῆτα Ὡραῖον
Ἄλφα μου Βῆτα ὀρφανόν,
Ἄλφα μου Βῆτα ὡραῖον,
ῥέει τὸ αἷμα σου γλυκύ,
εἶν' τὸ κορμί σου μιὰ πληγή.
Ἐσὺ ἤσουν κάποτε ὄνειρον,
θεὰ μέσα εἰς τὰ στάχυα,
νερὸν τοῦ Ἀχέρωντος σκληρόν,
μἀ σ' ἔκαμαν τσιγγάνα.
Ἔχεις χρῶμα τὸ Γαλάζιον,
τοῦ Ἡλίου τὴν ὁρμήν,
τοῦ πελάου τὸ ναυάγιον,
τοῦ Αἰόλου τὴν πνοήν.
Εἶσαι σύμβολον ζωῆς,
ἀνεμίζεις λευτεριά,
γέννημα εἶσαι τῆς Τιμῆς,
κεντημένη ζωγραφιά.
Ἀγλαὴν χαρὰν γεμίζεις
τῶν ἡρώων τὶς καρδιὲς
καὶ μὲ δύναμιν ξεφεύγεις,
ἀπὸ τὶς κακοτοπιές.
Ὅρκον δίδω εἰς τὴν Τιμὴν μου,
νὰ 'μαι Ἕλλην καθαρός,
Ἐλευθερία ἐσὺ ἰδική μου,
εἶσαι ὁ Ἥλιος, εἶσαι Φῶς.
Μὲς' τοῦ Ἡλίου τὴν ἀγκάλην,
χουζουρεύεις ἁπαλά,
σὲ γυρεύω μές' τὴν ζάλην,
τῆς Πατρίδος μου χαρά.
Τῆς Παλλάδος δοξασμένη
κόρη εἶσαι τοῦ Φωτός,
μὲ Σοφία εἶσαι πλασμένη,
σὲ λατρεύω ὥς θνητός.
Κόσμε τῶν Ὕμνων τῶν Θεῶν,
δέξου τὴν προσευχήν μου,
τὴν γλῶσσαν μου προστάτευσε,
σῶσε μου τὴν Πατρίδα.
Ὧ, δύναμις τῶν τόνων!
Ὧ, χαρὰ πνευμάτων!
Γεῦσις τοῦ χρόνου ῥήματος,
ὦ, σχεδιαστὴ ποιήματος.
Χαῖρε τοῦ Ἄλφα ἄνοιξις,
χαῖρε τοῦ Βῆτα Βλέμμα,
χαῖρε τοῦ Πί, ὦ, Πυρκαϊά,
χαῖρε τοῦ Κόπα Κόσμε.
Χαῖρε τοῦ Ἕψιλον Ἐλιά,
χαῖρε τοῦ Ὡμέγα Ὥρα,
χαῖρε τοῦ Ῥό ὦ, Ῥοή,
χαῖρε τοῦ Σίγμα ἐσύ Σιγή.
Χαῖρε συμφώνων χάρισμα,
τῶν φωνηέντων αὗρα,
χαῖρε Γραμματική μου,
χαῖρε ἐσὺ μοναδική, Ἔγκλισις Εὐκτική μου.
Χαῖρε ἐσὺ ὦ, Ζῆτα μου,
ἀδέλφι μὲ τὸ Ἦτα μου,
ἀγκάλη μὲ τὸ Θῆτα μου,
ἐρωτευμένον Ἰῶτα μου.
Χρόνους πολλοὺς μᾶς μαρτυρεῖ,
Ζῆθι ἐσὺ τοῦ Ζῶ μου,
γλυκειὰ Προστακτικὴ μου,
μοῦ θύμησες νὰ Ζῶ, μετὰ τὸ Ἑ-ψιλόν.
Ζήτω ἡ Ἑλληνικὴ Γλῶσσα!!!
Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
25-9-2010
