Μακεδονία: δημοψήφισμα, Πολιτική, Ιστορία και Γεωγραφία.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Ανακεφαλαίωση για να μη μας πιάνουν κορόϊδα από την Κυριακή το βράδυ:

1. Το δημοψήφισμα στα Σκόπια δεν είναι δεσμευτικό. Είναι συμβουλευτικό.

2. Το οργάνωσε ο Ζάεφ για να πείσει τον (Κομμιτατζή – VMRO) Πρόεδρο Ιβάνωφ να υπογράψει την Συμφωνία.

3. Το δημοψήφισμα θα το κερδίσει σίγουρα ο Ζάεφ. Με ένα καλό ποσοστό, σίγουρα πάνω από 60%, ίσως και 65% ή και παραπάνω.

4. Οι Αλβανοί το στηρίζουν σε ποσοστό άνω του 90%. Οι Σλάβοι 50%-50%.

5. Το κλειδί του αποτελέσματος δεν θα είναι το ποσοστό του ΝΑΙ, αλλά το ποσοστό συμμετοχής. Θα κυμανθεί λίγο πάνω από 50%. Αν πέσει κάτω (χλωμό), θα τα βρει σκούρα ο Ζάεφ. Λογικά θα το περάσει και θα είναι εντάξει.

6. Οι Κομμιτατζήδες του VMRO επειδή είναι η χειρότερη πάστα πολιτικών στην Ευρώπη, εκτός από επιθετικοί εθνικιστές εις βάρος μας και κοινοί λωποδύτες εθνικής συνείδησης, είναι και κανονικοί απατεώνες. Έτσι, πολλοί υπουργοί τους είναι υπόδικοι για σκάνδαλα. Λέγεται ότι υπήρξε συμφωνία στην αρχή του 2018 να στηρίξουν την συμφωνία για «καλή μεταχείριση». Πράγματι, επίσημα στηρίζουν την «ψήφο κατά συνείδηση». Ανεπίσημα την αποχή. Έτσι, διασπώνται. Και τα δύο ευνοούν το ΝΑΙ. Ο συνδυασμός τους το ευνοεί ακόμη περισσότερο (αν πάνε όλοι στην αποχή, θα μειωθεί η συμμετοχή). Είναι λοιπόν όλα τα παραπάνω, και πολιτικοί απατεώνες. Οι παππούδες τους έσφαζαν τους δικούς μας πριν 100 χρόνια στη Μακεδονία. Οι πατεράδες τους το ίδιο επί Κατοχής ως προστατευόμενοι του Χίτλερ.

7, Παρόλ΄αυτά, ο Ιβάνωφ μπορεί να μην μασήσει και να μην υπογράψει ακόμα και σε πολύ θετικό αποτέλεσμα με καλή συμμετοχή. Πάρα πολύ χλωμό το βρίσκω, αλλά λέμε τώρα. Ο Ζάεφ είναι προετοιμασμένος. Θα τον εξωθήσει σε παραίτηση, θα κάνει εκλογές, θα βγάλει νέο δικό του Πρόεδρο (και ο ίδιος ανανέωση εντολής) και όλοι ευχαριστημένοι.

8. Όπως και να έχει το πράγμα, εμάς δεν μας πολυενδιαφέρει. Μην σας πω ότι θα προτιμούσαμε 99% συμμετοχή και 99% ΝΑΙ στο δημοψήφισμα. Εμάς μας ενδιαφέρει τι κάνουμε εμείς. Μας ενδιαφέρει να απορριφθεί από την Ελλάδα. Πρόκειται για μία αισχρή Συμφωνία ολικής παράδοσης. Δεν είναι Συμφωνία για το όνομα. Είναι συμφωνία που μόνο μετά από στρατιωτική ήττα μπορεί να συρθεί να υπογράψει κανείς. Το κρίμα θα το πάρουν οι 152-154 βουλευτές που θα το υπογράψουν στην Βουλή, αλλά και όσοι δεν έκαναν όχι το παν, αλλά το ελάχιστο για να αποτρέψουν την Συμφωνία σε όποιο στάδιο ήθελαν. Είτε από την αρχή, είτε στην μέση, είτε στο τέλος, είτε πριν την πρόσκληση στο ΝΑΤΟ, είτε -έστω- από τότε μέχρι σήμερα. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνεται και ο ΠτΔ.

9. Το Μακεδονικό ζήτημα δεν ξεκίνησε το 1991 (ανεξαρτησία), ούτε το 1943 (Τίτο), ούτε τη δεκαετία του 1920 και 1930 (Κουμμουνιστική Διεθνής), ούτε το 1912-13 (Βαλκανικοί πόλεμοι και απελευθέρωση της Μακεδονίας από τον ελληνικό στρατό *), ούτε το 1904-08 (Μακεδονικός Αγώνας), ούτε το 1903 (Ήλιντεν), ούτε το 1878 (Συνθήκη Αγίου Στεφάνου και συνεπακόλουθες επιδρομές Βουλγάρων στην Μακεδονία για αλλοίωση συνειδήσεων), ούτε το 1872 (Βουλγαρική Εξαρχία), ούτε το 1864 (τοποθέτηση του Ιγνάτιεφ ως πρέσβη της Ρωσίας στην Κωνσταντινούπολη – άλλη φορά θα σας γράψω γι’ αυτόν).

[(*) Θυμήθηκα με την ευκαιρία εκείνο το κουρελούργημα της Ρεπούση που τρύπωσε για έναν χρόνο στα σχολεία μας και μιλούσε για ελληνικές «κατακτήσεις» στην Μακεδονία!]

Διότι απλούστατα το Μακεδονικό ζήτημα δεν το ξεκίνησε άνθρωπος. Το ξεκίνησε η Γεωγραφία! Επειδή λοιπόν η Γεωγραφία, όπως και η Ιστορία, δεν «τελείωσε» το 1989 (όπως έλεγε ο Φουκουγιάμα), έτσι δεν τελειώνει ούτε το 2019. Απλά θα περάσει μία καμπή και θα περάσει σε άλλη φάση. Ο ελληνισμός δεν θα δεχτεί τον ακρωτηριασμό του. Διότι περί αυτού πρόκειται. Δεν θα αποδεχτεί ποτέ να δώσει το δικό του όνομα «Μακεδόνας» σε Σλάβους, δεν θα αποδεχτεί ποτέ να δώσει το δικό του όνομα γλώσσας «μακεδονική» σε Σλάβους, δεν θα δεχθεί ποτέ να δώσει τα αρχικά ΜΚ και MKD, δηλαδή σκέτο «Μακεδονία» σε Σλάβους. Όταν λέμε ποτέ, εννοούμε ποτέ.

10. Για να σταματήσουν τα ψέματα και τα ποσοστά περί Μακεδονίας (και η γνωστή καραμέλα για την Συνθήκη του Βουκουρεστίου), η Μακεδονία είναι αυτή που βλέπουμε στη φωτογραφία – από την Deutsche Welle. Τα υπόλοιπα ήταν απλώς είτε κατακτήσεις της Μακεδονίας (μέχρι το Πακιστάν), είτε διοικητικές διαιρέσεις αυτοκρατοριών, είτε ουδέτερα ονόματα χωρίς να παραπέμπουν ποτέ και από κανέναν σε συγκρότηση έθνους, γλώσσας ή ιστορίας, παρά μόνο σε ένα τμήμα του συλλογικού υποκειμένου που ονομάζεται ελληνισμός.

Πηγή: Ἀντίβαρο