Σὲ κοι­τοῦν

Σταυ­ρού­λα Τσού­πρου

ΑΥΡΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ, κα­τά­μαυ­ρα, ὅ­πως ἕ­να ἄ­δει­ο σκο­τει­νὸ δω­μά­τιο. Λευ­κὸς σκλη­ρὸς χι­τώ­νας γύ­ρω γύ­ρω, ὄ­χι πάν­τα γυ­α­λι­στε­ρὸς οὔ­τε συμ­με­τρι­κός. Καὶ στὴ μέ­ση μιὰ ποι­κι­λί­α χρω­μά­των, πε­ρι­ο­ρι­σμέ­νη, βέ­βαι­α, ἀλ­λὰ ὄ­χι καὶ εὐ­προσ­δι­ό­ρι­στη. Σὲ κοι­τοῦν. Σὲ ψά­χνουν ἢ σὲ προ­σπερ­νοῦν. Θέ­λουν νὰ σοῦ ἐ­πι­βλη­θοῦν ἢ σὲ πε­ρι­παί­ζουν. Σὲ φο­βε­ρί­ζουν ἢ προ­σπα­θοῦν νὰ σὲ ἐ­ξευ­με­νί­σουν. Σὲ κοι­τοῦν.

       Χά­ος ἀ­νά­με­σά σας. Τὰ κοι­τᾶς κι ἐ­σύ. Στα­μα­τᾶς τὸ βλέμ­μα στὸ κέν­τρο τους. Τί εἶ­ναι ἐ­κεῖ; Προ­χω­ρᾶς λί­γο. Ποῦ πᾶς; Ἔ­χει δί­ο­δο; Φαι­νό­ταν ἀ­δι­έ­ξο­δο πρίν. Ὄ­χι, περ­νά­ει. Δι­στα­κτι­κὰ στὴν ἀρ­χή, ψα­χου­λεύ­εις γιὰ στη­ρίγ­μα­τα. Τὸ πε­ρι­βάλ­λον γνω­στό, πρὸς τὸ πα­ρόν. Ἔ­γνοι­ες. Προ­σποι­ή­σεις. Φό­βος. Ἐ­δῶ στα­μα­τᾶς. Συ­ναν­τᾶς τὸν ἑ­αυ­τό σου· φό­βος. Κα­λύ­τε­ρα νὰ γυ­ρί­σεις πί­σω. Λί­γο ἀ­κό­μη ἂν προ­χω­ρή­σεις, θὰ πα­γι­δευ­τεῖς. Συ­ναν­τᾶς τὸν ἑ­αυ­τό σου: τώ­ρα εἶ­ναι καὶ ἡ εἰ­κό­να σου ἐ­κεῖ. Αὐ­τὸ σὲ ἐν­δι­α­φέ­ρει. Ἀ­πὸ δει­λί­α πρό­βα­λες αὐ­τὴν μπρο­στά σου, κά­τι γνώ­ρι­μο, γιὰ νὰ κερ­δί­σεις χρό­νο. Τε­λι­κά; Πῶς σὲ βλέ­πουν; Ὅ­πως εἶ­σαι; (Πῶς εἶ­σαι;) Δὲν κα­τα­λα­βαί­νεις. Μό­νον ἀ­π’ ἔ­ξω εἶ­σαι ἐ­σύ: ἡ ὄ­ψη σου ὅ­πως εἶ­ναι στὸν κα­θρέ­φτη. Ἀ­πὸ μέ­σα;

       Στὸ ’­πα, νὰ φύ­γεις. Τώ­ρα εἶ­ναι ἀρ­γά. Βλέ­πε, λοι­πόν. Ἀ­πό­λαυ­σέ το.

      Μιὰ μά­ζα ἀ­πὸ ἀν­τι­δρά­σεις ἀ­νά­κα­τες, ἀ­πὸ συμ­πε­ρι­φο­ρὲς τρυ­φε­ρὲς καὶ σκλη­ρές, ἀ­πὸ ἡ­λι­κί­ες μη­δε­νι­κὲς ἕ­ως ὥ­ρι­μες, ἀ­πὸ πρά­ξεις ἀ­νού­σι­ες ἕ­ως ἐ­πι­κίν­δυ­νες. Ἀλ­λὰ ὅ­λα αὐ­τά, πολ­λὰ ποὺ εἶ­χες ξε­χά­σει καὶ ἄλ­λα ποὺ θυ­μό­σουν χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, σὰν νὰ ’­ναι φω­τι­σμέ­να ἀ­πὸ τὸ χρῶ­μα τους τὸ δι­α­φο­ρε­τι­κό, ἀ­πὸ τὴν ἴ­ρι­δα τὴν κα­στα­νή, πα­ρου­σί­α στα­θε­ρή, αἰ­γί­δα συ­νή­θως καὶ σπά­νια τι­μω­ρός. Δι­α­φο­ρε­τι­κὰ σὲ βλέ­πεις, λοι­πόν. Μέ­σα ἀ­πὸ τὸ κα­στα­νὸ φίλ­τρο, φίλ­τρο στορ­γῆς καὶ πε­ρη­φά­νιας, φίλ­τρο θυ­σί­ας, φίλ­τρο ἀ­ξι­ο­πρέ­πειας, δὲν εἶ­σαι ὁ γνώ­ρι­μος ἑαυ­τός σου. Ξέ­νος, πα­ρά­ξε­νος, κά­ποι­ου ἄλ­λου δη­μι­ούρ­γη­μα, κά­ποι­ου ἄλ­λου ἀ­πο­κούμ­πι. Φυ­λα­κι­σμέ­νος ἐ­κεῖ, μὲ ὑ­πο­χρε­ώ­σεις ποὺ πρέ­πει νὰ ἐκ­πλη­ρώ­σεις, μὲ τι­μή­μα­τα πού, ἀ­νε­πί­γνω­στα καὶ ἀ­πὸ τὶς δυ­ὸ πλευ­ρές, ἔ­χεις χρε­ω­θεῖ.

      Φύ­γε, φύ­γε. Θὰ δεῖς τὸ μέλ­λον καὶ θὰ φρί­ξεις. Κα­λύ­τε­ρα νὰ μὴν ξέ­ρεις. Γύρ­να πί­σω. Κο­λύμ­πα μὲ ἁ­πλω­τὲς στὸ κα­στα­νὸ χρῶ­μα καὶ βγές. Πρό­σε­ξε μὴν πέ­σεις στὴν ὀ­πή, στὸ ἀ­δεια­νὸ δω­μά­τιο. Δὲν εἶ­ναι γιὰ τώ­ρα.

       Στη­ρί­ξου στὸν λευ­κὸ σκλη­ρὸ χι­τώ­να καὶ πή­δα ἔ­ξω. Ἔ­τσι. Ἐ­δῶ εἴ­μα­στε. Σὲ κοι­τοῦν ἀ­κό­μα.

Πη­γή: Ἀ­πὸ τὴν συλ­λο­γὴ δι­η­γη­μά­των «Σὲ κοι­τοῦν» (ἐκδ. Γρη­γό­ρη, 2013)

Σταυ­ρού­λα Τσού­πρου (Ἀ­θή­να) Εἶ­ναι δρ. Ἑλ­λη­νι­κῆς Φι­λο­λο­γί­ας ΕΚΠΑ, ἔ­χει δι­πλώ­μα­τα στὰ ἀγ­γλι­κά, γαλ­λι­κά, ἰ­τα­λι­κά, γερ­μα­νι­κά καὶ ἰ­σπα­νι­κά. Ἔ­χει ἀ­σχο­λη­θεῖ συ­στη­μα­τι­κά μὲ τὴν Θε­ω­ρί­α τῆς Λο­γο­τε­χνί­ας καὶ ἔ­χει δη­μο­σι­εύ­σει με­λέ­τες γιὰ πα­λαι­ό­τε­ρους καὶ σύγ­χρο­νους πε­ζο­γρά­φους καὶ ποι­η­τές. Συ­νερ­γά­ζε­ται τα­κτι­κὰ μὲ τὸν ἡ­με­ρή­σιο καὶ πε­ρι­ο­δι­κό τύ­πο.  Ἔ­χουν ἐκ­δο­θεῖ τρεῖς συλ­λο­γές δο­κι­μί­ων της: Τά­σος Α­θα­να­σιά­δης: «Μὲ τὰ μά­τια τῆς γε­νιᾶς μας», Οἱ «παι­δι­ά­στι­κες» ἱ­στο­ρί­ες τοῦ Κο­σμᾶ Πο­λί­τη καὶ Δο­κι­μές ἀ­νά­γνω­σης. Πρῶ­το βι­βλί­ο της:  Σὲ κοι­τοῦν (ἐκδ. Γρη­γό­ρη 2013, δι­η­γή­μα­τα).

Πηγή: Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι