¨Λεηλάτησες τις εκκλησίες τους, έσπασες και κατέστρεψες τα κοιμητήριά τους. Άρπαξες φθηνά την περιουσία τους…¨.

Οι φανατικοί που πενθούν με τους ειρηνόφιλους, οι οποίοι γιορτάζουν στις 20 Ιουλίου
ΣΕΝΕΡ ΛΕΒΕΝΤ

Τι λες, αδελφέ μου. Οι Ελληνοκύπριοι νέοι ζυμώθηκαν με φανατισμό; Είναι πολύ εθνικιστές; Πολύ σοβινιστές; Πολύ εχθροί των Τούρκων; Αλλά εμείς δεν είμαστε έτσι, δεν είναι; Διότι ζυμωθήκαμε με το πνεύμα της 20ής Ιουλίου! Κάνουμε γιορτή κάθε χρόνο. Ενώ αυτοί, επειδή είναι φανατικοί, δεν συμμετέχουν στη γιορτή μας και πενθούν. Από το γεγονός ότι πενθούν, φαίνεται ότι είναι φανατικοί εχθροί των Τούρκων. Αν γελούσαν, γλεντούσαν, τραγουδούσαν όπως εμείς, τι θα γινόταν δηλαδή; Δεν έρχονται καν στη σκοπιά της αυγής. Δεν ήρθαν έστω και μία φορά να υποδεχθούν μαζί μας τα πλοία που θα έρθουν. Γιατί; Επειδή είναι φανατικοί εχθροί των Τούρκων! Πολύ σοβινιστές, πάρα πολύ! Εκπαιδεύονται κακά αυτά τα παιδιά, πολύ κακά. Τους μαθαίνουν κακά πράγματα η μητέρα τους, ο πατέρας τους και οι δάσκαλοί τους. Κακολογούν τους Τούρκους! Το παιδί ρωτάει τον πατέρα του: «Πού γεννήθηκες πατέρα;» «Στη Γιαλούσα», του λέει ο πατέρας του. «Δηλαδή, το σπίτι σου είναι εκεί;» «Ναι, εκεί είναι, γιε μου». «Καλά, εμείς γιατί δεν μπορούμε να πάμε να μείνουμε εκεί;» «Οι Τούρκοι μας το πήραν με τη βία των όπλων, μας έδιωξαν απ’ εκεί». Είδατε τι πατέρας είναι αυτός; Τι μαθαίνει το παιδί του. Οι Τούρκοι μας τα πήραν με τη βία των όπλων, λέει. Δεν λέει εμείς τα χαρίσαμε στους Τούρκους. Εχθρός της ειρήνης! Ποταπός! Σπέρνει σπόρους μίσους!

Το παιδί κοιτάει τα βουνά του Πενταδακτύλου. Βλέπει μια τεράστια σημαία εκεί. «Τι είναι αυτή;», ρωτάει τον πατέρα του. «Τουρκική σημαία, γιε μου», λέει ο πατέρας του. «Γιατί την έβαψαν εκεί;» «Κοίτα, γιε μου, κάποτε ζούσαμε εμείς σε εκείνα τα βουνά. Ύστερα ήρθαν οι Τούρκοι στρατιώτες, μας έδιωξαν, μας σκότωσαν και μας τα πήραν. Και ύστερα έβαψαν τη σημαία τους εκεί». Όπως είπα, είναι κακός πατέρας. Λάθος εκπαιδεύει. Λέγονται τέτοια πράγματα στο παιδί; Δεν γίνεται να του πει: «Οι σημαίες ομορφαίνουν τα βουνά, γιε μου. Οι Τούρκοι είναι έθνος ζωγράφων, έχουν λεπτό πνεύμα. Γι’ αυτό τη ζωγράφισαν.» Ο ποταπός! Σημαίνει πως δεν πήρε το μερίδιό του από την κουλτούρα της ειρήνης! Εκείνοι που έγραψαν το δίγλωσσο λεξικό της ειρήνης, για παράδειγμα, λένε τέτοια πράγματα στα παιδιά; Αν ήταν εκείνοι, μήπως δεν θα έλεγαν «κάθε έθνος έχει μια σημαία, πρέπει να σεβόμαστε αυτές τις σημαίες»; Μάλιστα, μήπως δεν θα διοργάνωναν και μιαν εκδρομή για τα παιδιά σε εκείνο το βουνό και θα έβγαζαν και μια αναμνηστική φωτογραφία με τη σημαία;

Το παιδί κοιτάει μια φωτογραφία. Τη φωτογραφία του Τάσου Ισαάκ. Ο Ισαάκ βρίσκεται στο έδαφος. Γύρω του ένας όχλος με ξύλα και σίδερα. Χτυπάνε συνεχώς τον Ισαάκ. Του λιώνουν το κεφάλι. Τον σκοτώνουν χτυπώντας τον. «Τι είναι αυτό πατέρα; Ποιος είναι αυτός που βρίσκεται στο έδαφος; Ποιοι είναι αυτοί που τον χτυπούν;» ρωτάει το παιδί. «Στο έδαφος βρίσκεται ο Τάσος Ισαάκ, γιε μου. Και αυτοί που τον χτυπούν είναι Τούρκοι». Το παιδί κοιτάει αποσβολωμένο. «Καλά, εκείνοι που τον σκότωσαν συνελήφθησαν και τιμωρήθηκαν;» «Δεν τιμωρήθηκαν, γιε μου, επιβραβεύθηκαν κιόλας». Τι πατέρας είναι αυτός; Ξερνάει μίσος, μίσος. Γεμίζει το παιδί με μίσος. Δεν θα μπορούσε να του πει «αυτό είναι ένα παιχνίδι κυνηγητό» ή «είναι μια σκηνή ταινίας»; Σώνει και καλά πρέπει οπωσδήποτε να πει την αλήθεια; Οι αλήθειες πάντα δημιουργούν μίσος. Οι αλήθειες δεν συνάδουν με την κουλτούρα της ειρήνης. Αν θες ειρήνη, θα πάψεις να λες τις αλήθειες. Δεν θα αναφέρεσαι καθόλου σε εγκλήματα, καταστροφές. Πέστε στις μανάδες και τους πατεράδες να πάψουν να το κάνουν αυτό. Να διηγούνται μιαν άλλη ιστορία. Να λένε ότι τον Σολωμού τον σκότωσαν κυνηγοί κατά λάθος.

Έκανες ό,τι περνούσε από το χέρι σου για να σε μισεί η ελληνοκυπριακή νεολαία. Τους πήρες τα εδάφη και τα σπίτια τους. Διένειμες αυτές τις περιουσίες σε πληθυσμό που μετέφερες από την Τουρκία και έδωσες και τίτλο ιδιοκτησίας και από πάνω. Τους καταδίκασες να πηγαίνουν από το ένα μισό της πατρίδας τους στο άλλο με διαβατήριο. Λεηλάτησες τις εκκλησίες τους, έσπασες και κατέστρεψες τα κοιμητήριά τους. Άρπαξες φθηνά την περιουσία όσων απελπίστηκαν και θέλησαν να πουλήσουν την περιουσία τους στον βορρά. Άφησες το Βαρώσι να το τρώνε τα φίδια. Τι να κάνει και να μην σε μισεί ένας Ελληνοκύπριος νέος του οποίου η οικογένεια κατάγεται από το Βαρώσι; Γιατί έβαψες εκείνη τη σημαία στα βουνά; Για να την κοιτάνε καθημερινά και να κλαίνε, να πονούν και να σε μισούν πιο πολύ, έτσι δεν είναι; Κοιτάξτε κουβέντα. Η ελληνοκυπριακή νεολαία ζυμώθηκε με φανατισμό, λέει. Τι περιμένατε δηλαδή; Να σας αγαπά για όλα αυτά που κάνατε; Ποιος δεν νιώθει μίσος, εχθρότητα και εκδίκηση για τον κατακτητή του; Υπάρχει κάτι τέτοιο στην Ιστορία; Μήπως δεν μισούσε στον Ναπολέοντα και τον γαλλικό στρατό που μπήκε μέχρι την Μόσχα ο Πιέρ, εκείνος ο πολύ ανθρωπιστής ήρωας στο μυθιστόρημα Πόλεμος και Ειρήνη του Ντοστογιέφσκι; Την ώρα που αναρτάτο η γαλλική σημαία στο Κρεμλίνο, μήπως δεν καιγόταν από επιθυμία να την κατεβάσει απ’ εκεί; Ό,τι σπείρατε, αυτό θερίζετε. Αν σπείρετε αγγούρια, δεν βλασταίνουν φράουλες. Γεμίσατε τον βορρά με τις σοβινιστικές φωνασκίες των εθνικιστών γκρίζων λύκων που μεταφέρατε από την Τουρκία. Και παραπονιέστε ότι η ελληνοκυπριακή νεολαία ζυμώθηκε με φανατισμό. Πηγαίνετε στους καταγόμενους από τη Μαύρη Θάλασσα και αποκαλείτε «στοργικά αδέλφια» τον όχλο που είχε έρθει πριν έναν χρόνο για να μας λιντσάρει. Οι προερχόμενοι από τη Μαύρη Θάλασσα είναι στοργικοί και οι Ελληνοκύπριοι νέοι φανατικοί, έτσι;

Το παιδί ρωτάει τον πατέρα του: «Η πατρίδα μας είναι υπό κατοχή πατέρα;» «Ναι, γιε μου». Αν συναινείς είσαι φιλειρηνιστής και αν αγωνίζεσαι είσαι φανατικός;

Σχ: Κι έχουμε μετά και τα ¨φίδια¨ στην Θράκη να μιλάνε κι αυτοί για ¨Ειρηνευτική επιχείρηση στην Κύπρο¨….

Πηγή: tourkikanea