Αναστάσιος Δρίβας

ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ: ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΔΡΙΒΑΣ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΩΝΟΣ. ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ-ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΤΗΣ: Ο ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ, Ο ΗΘΟΠΟΙΟΣ, Ο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΣ. Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ, ΠΑΠΑΖΗΣΗ, ΑΘΗΝΑ 2010.

Δ. Π. ΚΩΣΤΕΛΕΝΟΣ

Ποιητής και τεχνοκριτικός. Μια απ’ τις ιδιόμορφες φυσιογνωμίες των νεωτέρων Γραμμάτων μας. Γεννήθηκε στους Μολάους και νέος βρέθηκε στην Αθήνα, σπουδάζοντας νομικά στο Πανεπιστήμιο, χωρίς να πάρη ποτέ του πτυχίο. Άρχισε να δημοσιεύη από φοιτητής ακόμη τα πρώτα του ποιήματα στα περιοδικά «Ελεύθερα Γράμματα» και «Σήμερα». Και γρήγορα κυριάρχησε στους λογοτεχνικούς κύκλους τής εποχής για το ιδιότυπο γράψιμό του και για τις νέες ιδέες του σχετικά με την Τέχνη, που εγκατάλειψε τις επίσημες σπουδές του για να τής αφοσιωθή ολοκληρωτικά. Το πρώτο βιβλίο μ’ εκείνα του τα δημοσιευμένα ποιήματα κυκλοφόρησε μόνο το 1931, με τίτλο «Μικρά Ελεγεία». Παράλληλα ο Δρίβας είχε μια ιδιαίτερη αγάπη για τη ζωγραφική και κοντά στους φίλους του μεγάλους ζωγράφους Παπαλουκά, Χατζηκυριάκο-Γκίκα, Κόντογλου και Πικιώνη καλλιέργησε το αισθητικό του κριτήριο σε τέτοιο βαθμό, ώστε ν’ ασχοληθή επαγγελματικά με την τεχνοκριτική (έγραφε στην «Καθημερινή») και με το εμπόριο ζωγραφικών πινάκων. Σε λίγα χρόνια ο Δρίβας συνειδητοποίησε ότι ή ποίηση χρειαζόταν μια ανανέωση και με τη συντροφιά του Γ. Σεφέρη, τού Οδ. Ελύτη, τού Εμπειρίκου και τού Δ. Αντωνίου κυκλοφόρησε το περιοδικό «Νέα Γράμματα», που αποτέλεσε σταθμό και μια νέα αφετηρία προοδευτικών τάσεων στη Λογοτεχνία μας. Χορηγός και μαικήνας τού περιοδικού εκείνου ήταν ο Γ. Κατσίμπαλης, που φιλοδοξούσε να συγκέντρωση στις σελίδες του τις νέες πνευματικές δυνάμεις τής χώρας, μ’ επίκεντρο τον Κωστή Παλαμά. Ο Γ. Κατσίμπαλης, που όλο το κύριο έργο του στα Γράμματά μας ήταν η προβολή, η συντήρηση τού Παλαμά (μας έδωσε άλλωστε και την πρώτη πλήρη βιβλιογραφία του) ήθελε να δη να συνεχίζεται από τους νέους αυτή η λατρεία απέναντι στο Παλαμικό έργο. Μα τα γεγονότα εξελίχθηκαν αντίθετα από τις προσδοκίες του. Οι νέοι ποιητές που δημοσίευαν στα «Νέα Γράμματα» έφεραν κάτι ολότελα καινούργιο κι επαναστατικό στην Ποίηση· Έφεραν το ευρωπαϊκό πνεύμα και τους νέους ρυθμούς που ο Παλαμάς θελημένα ή άθελά του αγνόησε. Μέσα στους ηγέτες αυτής τής πρωτοπορίας ήταν κι ο Δρίβας, που με την ευαισθησία του, τον ειλικρινή λυρισμό και τον λογικό αυθορμητισμό του δέχθηκε τα νέα ρεύματα σαν εσωτερική ανάγκη. Έτσι στα 1937 κυκλοφορεί τη συλλογή «Μια δέσμη αχτίδες στο νερό». Είναι μια ολότελα απελευθερωμένη Ποίηση, που γι’ αυτήν ο Τέλλος Άγρας θα γράψη: «Μέσα στον ελεύθερο, άνισο κι ανομοιοκατάληκτο στίχο, θέλησε να διατηρήση σ’ όλο της το φυσικό, την ακεραιότητα, την παράταιρη και ποικίλη που προμήθευε στη φαντασία του η εικαστική πλέον αντίληψη τών πραγμάτων». Κανένας δεν είδε πιο σωστά την ποίηση τού Δρίβα, όσο ο σύγχρονός του αυτός Τέλλος Άγρας. Αλλά τί θα μπορούσε να μας δώση ακόμη ο ποιητής Δρίβας που πέθανε τόσο νέος; Ποιος το ξέρει! Σίγουρα, ωστόσο, θα παραμείνη ο μεγάλος εικονογράφος με το Λόγο τού αττικού τοπίου, που το ήξερε και το αγαπούσε σαν άξιος συνεχιστής τής παράδοσης τού Περικλή Γιαννόπουλου,, σαν άξιος φίλος τών μεγαλυτέρων ζωγράφων μας, τού Παπαλουκά και τού Χατζηκυριάκου-Γκίκα. Εκτός απ’ τις τεχνοκριτικές και τα χρονογραφικά μελέτηματά του ο Δρίβας έγραψε μια θαυμάσια σειρά από μικρά ρεαλιστικά πεζογραφήματα, που τα δημοσίευσε στα 1927 στο περιοδικό «Φραγγέλιο», κάτω απ’ το γενικό τίτλο «Τύποι από την ταβέρνα τού πόνου και τής τρέλλας».

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΦΟΙ ΠΑΓΟΥΛΑΤΟΙ ΑΘΗΝΑ 1976

Πηγή: anemourion