Τὰ σκολιὰ χτίστε! (Κωστῆς Παλαμᾶς)

ΣΤΟ Δ.Π. ΠΕΤΡΟΚΟΚΚΙΝΟ

Μὲ τὴ φλόγα ποὺ ψένει καὶ ποὺ πλάθει,
μὲ τῆς καρδιᾶς τὴ φλόγα, μὲ τοῦ Λόγου
τὴ δύναμη, ξεσκέπαστα, καθάρια,
καὶ μὲ τὰ χέρια, καὶ μὲ τὰ μαχαίρια,
τὸν τόπο πάρτε.

Κάτου, σημάδια ποὺ ἔμπηξε τὸ Ψέμα!
Τὰ ταξίμια φέρτε στῆς Ἀλήθειας
τῆς ἱερῆς τὸ βωμὸ καὶ τὰ σφαχτάρια.
Στὸν τόπο ἀπάνου ὄχι πολέμων κάστρα·
τὰ σκολιὰ χτίστε!

Λιτὰ χτίστε τα, ἁπλόχωρα, μεγάλα,
γερὰ θεμελιωμένα, ἀπὸ τῆς χώρας
ἀκάθαρτης, πολύβοης, ἀρρωστιάρας
μακριὰ μακριὰ τἀνήλιαγα σοκάκια,
τὰ σκολιὰ χτίστε!

Στὰ βουνόπλαγα καὶ στὰ κορφοβούνια
μὲ τὰ ἔλατα σὰν ἔλατα καὶ κεῖνα,
στὰ πυκνοφυτεμένα περιβόλια
κάτου ἀπ' τὸν ἴσκιο τῆς ἐλιᾶς, λεβέντες,
τὰ σκολιὰ χτίστε!

Καὶ τὰ πορτοπαράθυρα τῶν τοίχων
περίσσια ἀνοίχτε, νἄρχεται ὁ κὺρ Ἥλιος,
διαφεντευτής, νὰ χύνεται, νὰ φεύγῃ,
ὀνειρεμένο πίσω του ἀργοσέρνον-
τας τὸ φεγγάρι.

Γιομίζοντάς τα νὰ τὰ ζωντανεύουν
μαϊστράλια καὶ βορριάδες καὶ μελτέμια
μὲ τοὺς κελαϊδισμοὺς καὶ μὲ τοὺς μόσκους·
κι ὁ δάσκαλος, ποιητής· καὶ τὰ βιβλία
νὰ εἶναι σὰν κρίνα.

Τοῦ τραγουδιοῦ τὴ γλῶσσα ἀντιλαλώντας,
καὶ τὰ βιβλία σὰν τὰ τραγούδια νὰ εἶναι!
Στὴ γῆ τῆς ὀμορφιᾶς, ἀρματωμένη
τὴν Ἐπιστήμη, ἡ Ὀμορφιὰ, χαρά της!
ἀρχὴ σοφίας!

Τὰ σκολιὰ χτίστε, ὑψῶστε τὰ πλατάνια
γιὰ τὸ δροσὸ στῆς ρεματιᾶς τὴ χάρη,
γιὰ τὸν καρπὸ σπάρτε τὰ ἀμπέλια, ἄς εἶναι
τἀγαθά τους ἁγνὰ κρασιά, καὶ ἄς εἶναι
γούρμα σταφύλια,

λογῆς, κεχριμπαρένια, ἄλικα, μαῦρα.
Ὅπου ἁπλωσιά, ὅπου ψήλωμα, ὅπου ὑγεία,
στὰ πέλαα νἀγναντεύουν τὰ καράβια
καὶ τοὺς ἀϊτοὺς νὰ λαχταροῦν καὶ τἄστρα
στὰ οὐράνια πλάτια.

Καὶ βαθιοὺς τράφους γῦρο γῦρο σκάφτε
καὶ πύργους πολεμόχαρους ὑψῶστε
καὶ βαρδιατόρους βάλτε νὰ κρατᾶνε
μακριὰ μακριὰ τὸν ψεύτη καὶ τὸν πλάνο
τῆς Ρωμιοσύνης.

Ξόβεργα καὶ καρφιά κρατᾶ καὶ πάει
καὶ πιάνει καὶ καρφώνει καὶ σκοτώνει·
τοῦ φτερωτοῦ πιὸ ἀπ' ὅλα κυνηγάρης,
ἀρχίζοντας ἀπὸ τὶς πεταλοῦδες,
φτάνει στὴ Σκέψη.

24 τοῦ Ἀπρίλη 1910

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ

«Ὁ Νουμᾶς» Τεύχος 398, (ΧΡΟΝΙΑ Η΄), ΑΘΗΝΑ, ΚΕΡΙΑΚΗ 27 ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΤΗ 1910

Πηγή: Ψηφιακή Συλλογή Κοσμόπολις
Ἀντιγραφή: Ἑλλήνων Φῶς