Ανίκανοι ηγέτες και άβουλοι πολίτες καταστρέφουν την Ελλάδα

Ελλάδα, έτος 2015. Η χώρα διανύει την έκτη συνεχόμενη χρονιά στον ατέρμονο κύκλο των μνημονίων. Το τρίτο μνημόνιο έχει υπογραφεί και η πολιτική «ηγεσία» έχει αναλάβει το εκτελεστικό του μέρος. Κανείς δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για το ότι πρόκειται για εκτέλεση της χώρας και του συνόλου σχεδόν των πολιτών.

Γράφει ο Κωνσταντίνος Τερζής

Σε μία πρωτοφανή ολομέτωπη επίθεση που διαλύει την οικονομία, την παιδεία, την υγεία, την ίδια την κοινωνία, καθημερινά προστίθενται νέα «χαρακτηριστικά». Η αποδιοργάνωση της χώρας γίνεται πλέον συντεταγμένα, με νόμους της Βουλής των αβούλων, που υπογράφουν οτιδήποτε, με αντάλλαγμα την «έδρα» (σημ. η έδρα δεν αφορά απαραίτητα την καρέκλα) που κατέκτησαν εξαπατώντας (για μία ακόμη φορά) τους πανικόβλητους Έλληνες ψηφοφόρους…

Μέσα στην γενική κατάπτωση, με «πολιτικούς ηγέτες» που λειτουργούν ως μαριονέτες και εξυπηρετητές ξένων συμφερόντων, η Ελλάδα κατακρημνίζεται και οδεύει με μαθηματική ακρίβεια σε μία πρωτοφανή ολική καταστροφή. Χωρίς, επιπλέον, θαρραλέους ακαδημαϊκούς, χωρίς γενναίες προσωπικότητες της τέχνης και των γραμμάτων, με υποταγμένη ακόμη και την ηγεσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδας, ο λαός ανυπεράσπιστος πλέον, γίνεται δέκτης μίας συνεχόμενης ψυχολογικής και οικονομικής επίθεσης και υπό το καθεστώς ενός σοκ που έντεχνα διατηρείται από «ειδικούς», γίνεται θύτης αλλά και θύμα της απόλυτης καλοσχεδιασμένης καταστροφής.

Έκτος μνημονιακός χρόνος και στην Ελλάδα κυκλοφορεί ένα πλήθος πρακτόρων ξένων μυστικών υπηρεσιών και τεράστια διεθνή και εγχώρια συμφέροντα αποφασίζουν και διατάσσουν τον διαμελισμό και τον διαμοιρασμό του πλούτου της χώρας.

Όμως, δυστυχώς, μέσα σε όλα όσα συμβαίνουν, κάποιοι, ελέω κυρίως της ηγεσίας της Εκκλησίας της Ελλάδας, αποφάσισαν να αποδομήσουν και τα δημογραφικά χαρακτηριστικά της χώρας, εισάγοντας τεράστιους αριθμούς «λαθρομεταναστών – προσφύγων» που ως κοινό τους χαρακτηριστικό έχουν το… Ισλάμ.

Κανείς «κυβερνητικός αρμόδιος» δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για το «τι μέλλει γενέσθαι» με έναν πολύ σημαντικό αριθμό ισλαμιστών (φανατικών και μη) που θα μετατραπούν σε μονίμους κατοίκους της χώρας.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τους κινδύνους που εισάγονται (ελέω της παγκοσμιοποίησης και του ανθρωπισμού των επαγγελματιών του είδους, βλ. ΜΚΟ) και που απειλούν τόσο τους πολίτες όσο και τα γενικότερα ειδικά χαρακτηριστικά της Ελλάδας.

Η απόφαση, φαίνεται, πως έχει ληφθεί. Είτε η Ελλάδα θα δεχθεί (επίσημα ή ανεπίσημα, δεν ενδιαφέρει εκείνους που αποφασίζουν) εκατοντάδες χιλιάδες ισλαμιστές είτε θα εξαναγκαστεί να μετατραπεί σε ανοιχτή φυλακή και σε χώρο πειραματισμού της νέας τάξης πραγμάτων που επιθυμεί την δημιουργία μίας παγκόσμιας σύγχρονης Βαβέλ, δηλαδή την πολτοποίηση – εξαφάνιση των ειδικών – εθνικών χαρακτηριστικών και επί της ουσίας την κατάπτωση της (με βάση κοινά εθνικά χαρακτηριστικά) συγκέντρωσης πληθυσμιακών ομάδων με σκοπό την ουσιαστική αντίδραση – αντίσταση στους σχεδιασμούς των σκοτεινών – κλειστών γραφείων όπου «συναγελάζονται» εκείνοι που αποφασίζουν για τις τύχες χωρών και λαών.

Άραγε, πόσο «ελληνικό» μπορεί να χαρακτηρισθεί το «έθιμο» αυτομαστίγωσης των σιιτών, το οποίο διεξάγεται δημοσίως σε δρόμους του Πειραιά τα τελευταία (κυρίως) μνημονιακά χρόνια;

Γιατί, άραγε, δεν αποφασίζεται – επιβάλλεται η εκτέλεση του εθίμου σε κάποιον κλειστό χώρο, αλλά επιτρέπεται να γίνεται δημοσίως, δημιουργώντας ένα πλήθος φοβικών (και όχι μόνο) συνδρόμων, σε όποιους γίνονται άμεσα ή έμμεσα μάρτυρες του… «εθίμου» αυτού;
Ποιοι και γιατί θέλουν ή επιτρέπουν αυτή την έμμεση άσκηση ψυχολογικής πίεσης και τρομοκράτησης των Ελλήνων πολιτών;
Ποιο ακριβώς είναι το «μήνυμα» του εθίμου, προς τους «άπιστους»;
Τελικά, αν αυτοί οι άνθρωποι έχουν "χάσει" την πατρίδα τους και προσπαθούν να δημιουργήσουν μία νέα πατρίδα διατηρώντας τα ήθη, τα έθιμα και τα ειδικά χαρακτηριστικά του τόπου γέννησής τους, δεν πρέπει να αναρωτηθούμε τι κάνουμε εμείς γι αυτό;
Είμαστε, άραγε, διατεθειμένοι να χάσουμε τη δική μας πατρίδα;
Είμαστε διατεθειμένοι να γίνουμε άβουλοι θύτες και θύματα της απραξίας μας και της μη αντίδρασής μας προς τους "άρχοντες" της χώρας;

Δυστυχώς, τα ανωτέρω ερωτήματα (και πολλά περισσότερα) θα μείνουν αναπάντητα, ελέω ανύπαρκτης πολιτικής και θρησκευτικής ηγεσίας, αλλά και εξαιτίας της υποτονικής λειτουργίας των θεσμών (π.χ. Δικαιοσύνη). Είναι πασιφανές πως είναι παντελώς αδιάφοροι (επιεικής χαρακτηρισμός) όλοι εκείνοι που είναι θεσμικά υπεύθυνοι για την προστασία της χώρας και των πολιτών. Δυστυχώς, βαδίζουμε στην άκρη του Καιάδα ευελπιστώντας πως κάτι θα συμβεί και τελικά θα σωθούμε από την ολική καταστροφή.

Δυστυχώς, δεν έχουμε επαρκώς κατανοήσει πως εκείνοι που μας επιβάλουν την καταστροφή, προφασιζόμενοι το Δίκαιο, αδιαφορούν για το Δίκαιο, όταν αυτό είναι ενάντιο στα συμφέροντά τους. Κρατώντας ως υποσημείωση ότι το «Δίκαιο» δημιουργείται από εκείνους που τελικά το επιβάλουν και ενίοτε δεν διστάζουν να το καταπατούν, ίσως θα πρέπει τελικά να κατανοήσουμε πως η αναμονή της δικαίωσής μας δεν σχετίζεται με το «Δίκαιο» που «χτίζεται» με υποδείξεις συμφερόντων, αλλά με δημιουργία και ανάδειξη προσωπικοτήτων που δεν θα διστάσουν να συγκρουστούν με μία διεθνή συμμορία και με τις εν Ελλάδι μαριονέτες που υπογράφουν και εκτελούν συμβόλαιο καταστροφής εις βάρος της χώρας και υπέρ της «έδρας» τους…

Τελικά, η ευθύνη ολικής επαναφοράς της χώρας, είναι των πολιτών. Είναι δική μας η χώρα. Οι "διαχειριστές" τυγχάνουν της πλήρους απαξίωσης και διόλου απίθανο στο μέλλον να τύχουν και ειδικής μεταχείρισης από την Δικαιοσύνη. Κι αυτό, γιατί όσα πράττουν χαρακτηρίζονται ως "εσχάτη προδοσία"...

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους