Ο Ακιντζί κι ο σουρεαλισμός μας

Του Γιώργου Λαγάκου

Η εκλογή του Ακιντζί στις παράνομες εκλογές του ψευδοκράτους ήταν η αρχή για μια σειρά κωμικοτραγικών καταστάσεων. Αποτέλεσε την κινητήριο δύναμη που έδωσε ώθηση και εκκίνηση στα «σαράβαλα» που ηγούνται της Κυπριακής Δημοκρατίας να μαρσάρουν τις μηχανές τους, έτοιμοι να διαβούν τον δρόμο της λύσης. Μόνο που δεν αντιλήφθηκαν δύο απλά γεγονότα, τα οποία όμως μετατρέπουν αυτήν τη διαδρομή σε όνειρο θερινής νυκτός. Πρώτον, κουβαλώντας τις ίδιες παρωχημένες ιδέες, ιδέες που καταψηφίστηκαν το 2004 και τις οποίες σήμερα το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας αποτάσσεται, δεν πρόκειται να πάμε πουθενά. Αντιθέτως, θα ξεκινήσει μια πορεία προς τα πίσω που θα μας απομακρύνει ακόμη πιο πολύ από τη λύση και την επιστροφή. Δεύτερον και εξίσου σημαντικό, ο Ακιντζί, όπως και ο εκάστοτε ηγέτης του ψευδοκράτους, φέρει το κατ’ εικόνα από τη γέννησή του, ενώ το καθ’ ομοίωση με την Τουρκία το επιτυγχάνει είτε ελεύθερα είτε ετσιθελικά. Με απλά λόγια, το κλίμα στο Κυπριακό ήταν και είναι τόσο θετικό, όσο θετικοί είναι οι οιωνοί για να απογειώσουμε ένα αεροπλάνο μέσα σε έναν τυφώνα.

Για λίγους μήνες, ήμασταν υποχρεωμένοι να παρακολουθούμε χαζοχαρούμενες φάτσες, πλήρως απαγκιστρωμένες από την πραγματικότητα, να μας κουνούν επιδεικτικά το δάχτυλο. Να εξηγούν το θετικό κλίμα και να μας αφορίζουν σε κάθε «αλλά» που ξεστομίζαμε. Να πίνουν καφέδες, ζιβανίες, να βλέπουν θέατρα, να τρώνε sushi και να ρεύονται ειρήνη. Μέχρι και ο κατά πολλούς «άκαμπτος» Αρχιεπίσκοπος Κύπρου μπήκε στον χορό, έτοιμος μάλιστα να πάρει και τα ινία. Όμως, κανένας δεν υπολόγισε τον βασικό υπαίτιο των δεινών μας. Αυτόν που σαν κοινωνία αποφασίσαμε να κρύψουμε, που τον καταχωνιάσαμε στα πιο ψηλά συρτάρια μας, που τον καμουφλάραμε. Την Τουρκία. Ας είμαστε ειλικρινείς. Δεν ζήτησε κάτι που δεν έπραξε ποτέ στο παρελθόν. Για ακόμη μια φορά στάθηκε συνεπής στις θέσεις και αρχές της. Για ακόμη μια φορά ξεκαθάρισε πως απαιτεί κυριαρχία στον βορρά και συγκυριαρχία στον νότο. Πως τα F-16 θα συνεχίζουν να αλωνίζουν στον εναέριό μας χώρο και η ΤΟΥΡΔΥΚ στα χωριά μας. Ο Ακιντζί, πράττοντας αυτό το οποίο έχει οριστεί να κάνει, δηλαδή να εκφράζει τις τούρκικες θέσεις στο Κυπριακό, απαίτησε τα πάγια τουρκικά αιτήματα, των εγγυήσεων, της εκ περιτροπής προεδρίας, μόνιμες παρεκκλίσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο και άλλα παρόμοια. Και η μεγαλύτερη ειρωνεία; Όλοι οι μέχρι πρότινος «groupies» του κατοχικού ηγέτη, καταρρακωμένοι, να μιλούν για απογοήτευση και να μην μπορούν να εξηγήσουν από πού τους ήρθε.

Έχετε αποκοπεί παντελώς από την πραγματικότητα και την κοινωνία. Η καθημερινότητα δεν είναι τα δείπνα στο Chateau, δεν είναι ο καφές στο Χάνι, δεν είναι τα δικοινοτικά καφέ του Στέλιου ούτε τα σχέδια για την πράσινη, οικολογική πόλη της Αμμόχωστου. Η καθημερινότητα είναι ο Πενταδάκτυλος, οι κηδείες των αγνοουμένων μετά από 41 χρόνια, ο Τύμβος της Μακεδονίτισσας, οι προσφυγικοί συνοικισμοί, τα εκτοπισμένα σωματεία. Τα τετράδια με το «Δεν Ξεχνώ» στα δημοτικά σχολεία, οι φωτογραφίες του Σολωμού, του Ισαάκ και του Θεόφιλου στο οδόφραγμα της Λήδρας, η επιλογή πρόσφυγας/εκτοπισμένος στα δημόσια έντυπα. Η πραγματικότητα είναι η εφαρμογή μιας διεκδικητικής, σοβαρής πολιτικής με προοπτική και λογική. Γιατί, δυστυχώς, μέχρι σήμερα, το μόνο που επιτυγχάνετε είναι τη δημιουργία οδυνηρών προηγούμενων που μας φέρουν καθημερινά πιο κοντά στη διχοτόμηση.

Γιώργος Λαγάκος

Περί Συνδρόμων

Πηγή: ΕΝΩΣΙΣ