Αδιέξοδα.

Ακούω και διαβάζω παραινέσεις και διαπιστώσεις να εκσυγχρονιστούμε/δεν εκσυγχρονιστήκαμε, να μεταρρυθμιστούμε/δεν μεταρρυθμιστήκαμε. Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μονάχα ή κατά κύριο λόγο οικονομικό. Οι κοινωνίες όταν φτωχαίνουν ή φτωχοποιούνται (όπως θέλετε) κάνουν μια ανακατανομή των βαρών με γνώμονα το αίσθημα δικαίου και συνεχίζουν την πορεία τους. Δεν οδηγούνται σε ολικά αδιέξοδα τα οποία εκφράζονται με υπαρξιακούς όρους.

Το πρόβλημα της χώρας είναι οικονομικό, είναι πολιτικό (το πρώτο είναι αποτέλεσμα του δεύτερου) αλλά και κυρίως είναι συνολικό, δηλαδή στρατηγικό. Εξ' ου και τα αφόρητα αδιέξοδα. Εάν αντιληφθούμε την Ελλάδα ως σύστημα θα μπορούσαμε να πούμε πως το σύστημα έχει «κρασάρει» εντελώς και πολυεπίπεδα ή, κάνοντας μια άλλη παρομοίωση, θα μπορούσαμε να πούμε πως οδηγούμαστε σε έκρηξη, όπως τα άστρα των οποίων ο πυρήνας καταρρέει υπό το ίδιο του το βάρος (αδιέξοδα) και τα οποία καταλήγουν να μετασχηματιστούν σε μαύρη τρύπα.

Αυτού του είδους τα αδιέξοδα δεν προκύπτουν από λόγους απλά οικονομικούς.

Πηγή: Δ`~. Κοσμοϊδιογλωσσία