Ακυρώνεται η Συμφωνία των Πρεσπών μετά την κύρωσή της; – 3
Η δημιουργία του κρατικού τεχνήματος των Σκοπίων είναι αντίθετη προς το Πρωτόκολλον των Αθηνών της 5-5-1913, την ελληνοσερβικήν Συμφωνία της 1-6-1913, προς το Οριοθετικόν Πρακτικό της 21-7-1913 και την Συνθήκην του Βουκουρεστίου στις 28-7-1913! Πάντως, το ενδιαφέρον είναι ότι τα εν λόγω κείμενα, από διεθνοδικαϊκής πλευράς, ισχύουν μέχρι σήμερον, καθώς ουδέποτε κατηγγέλθησαν από την ελληνικήν ή την σερβικήν πλευράν.
Η ΝΑΤΟϊκή διάλυσις της Γουγκοσλαβίας και η βιαία απότοκος δημιουργία της FYROM, δεν αναιρούν, ούτε κατ’ ελάχιστον, την ισχύν των ανωτέρω συμφωνιών. Η ανυπαρξία καταγγελίας από τα υπογράψαντα αυτές μέρη, καθιστά τις συμφωνίες εισέτι ισχυρές. Εκ των ανωτέρω συνάγεται ότι το σύνολον των παραβιάσεων που έχουν γίνει με την Συμφωνία των Πρεσπών είναι οι εξής:
Πρώτη παραβίαση: Καταπατάται η Συνθήκη του Βουκουρεστίου, εφόσον Ελλάδα και Σερβία δεν έχουν εισέτι καταγγείλει ή αποκηρύξει i) το Πρωτόκολλο των Αθηνών και ii) την Ελληνο-σερβική Συνθήκη Φιλίας και Αμυντικής Συμφωνίας, την προβλέπουσα ρητώς κοινά σύνορα, όπως και το συνοδό Πρακτικό Υπογραφής των συγκεκριμένων κοινών συνόρων. Σιωπηρώς, έχει καταπατηθεί από τρίτους η Συνθήκη του Βουκουρεστίου, διά της δημιουργίας ενδιαμέσου κράτους (της ΠΓΔΜ). Διευκρινιστέον είναι ότι: είναι μεταξύ των διαφορετικά i) η πράξις της καταπατήσεως, ii) η ισχύς ή η μειωμένη ισχύς και iii) η αποκήρυξις ή καταγγελία Συνθήκης (άρθρα 54, 56, 60, 62 της Συμβάσεως της Βιέννης του 1969) από τα υπογράφοντα μέρη.
Δευτέρα παραβίαση: Τα σύνορα του παρεμβληθέντος κράτους της ΠΓΔΜ δεν δύνανται να θεωρηθούν έγκυρα άνευ αναγνωρίσεως και προσυπογραφής των από την αρμοδία Διμερή Ελληνο-Σερβική Επιτροπή. Για να πραγματοποιηθεί όμως αυτή η πράξις, τα Σκόπια οφείλουν να αποκηρύξουν την ονομασία «Μακεδονία» διότι τοιαύτη επαρχία ή περιοχή δεν υφίστατο προ της υπογραφής της Συνθήκης του Βουκουρεστίου στο πλαίσιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας εις την γεωγραφικήν εδαφικήν περιοχήν όπου ευρίσκονται οι σημερινές βαλκανικές χώρες. Οι μόνες διοικητικές ενότητες οι οποίες υφίσταντο εις την περιοχήν επί οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήσαν: 1) το βιλαέτι του Κοσσόβου και Μετοχίων 2) το βιλαέτι του Μοναστηρίου και 3) το βιλαέτι της Θεσσαλονίκης.
Τρίτη παραβίαση: Βάσει των πέντε Πρωτοκόλλων και Συμφωνιών, Ελλάδα και Σερβία (άρθρα 4, 5 και του υπ. αριθ. 9 Πρωτοκόλλου της 25ης Ιουλίου/7 Αυγούστου 1913 Συνδιασκέψεως του Βουκουρεστίου), έχουν έννομον συμφέρον να καθορίσουν το όνομα και τα σύνορα του ενδιαμέσου κράτους, εάν αποφασίσουν τελικώς για την ύπαρξίν του. Αυτό έγινε παρεμβατικώς από την Σερβία, και γίνεται τώρα με την Συμφωνία των Πρεσπών από την Ελλάδα, αλλά ως προσύμφωνο. Η Σερβία και η Ελλάδα, όμως, έχουν έννομον συμφέρον να απαιτήσουν i) όχι μόνον να γίνει ουδέτερη μία βλαπτική προς αυτές ονομασία (π.χ. μια ονομασία που θα περιλαμβάνει όρους όπως Σερβία ή Μακεδονία), αλλά και: ii) τροποποίηση των συνόρων iii) τροποποίηση του Συντάγματος, iv) ελεύθερη διέλευση/Διάδρομο-Ζώνη Ελλάδος-Σερβίας v) μέτρα προστασίας δικαιωμάτων της της ελληνικής μειονότητος, όπως και αντιστοίχως της σερβικής μειονότητος, που διαβιούν στο έδαφος του νέου αυτού κράτους και vi) ρύθμιση των εκκλησιαστικών ζητημάτων.
Τετάρτη παραβίαση: Τα Σκόπια δεν έχουν νόμιμη ονομασία ούτε νόμιμα σύνορα, εφόσον αυτά είναι αποτέλεσμα κεκτημένου των στρατευμάτων της Ελλάδος και της Σερβίας το 1913 (βάσει των άρθρων 1, 2, 3 της Συνθήκης του Βουκουρεστίου 1913).
Πέμπτη παραβίαση: Υπάρχει θέμα προστασίας της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας, όπως και προστασίας της Ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς στα Σκόπια, όπου μετά από την απόσυρση των σερβικών στρατευμάτων, η Ελλάς παραμένει διαθέτουσα ισχυρά συμβατικά δικαιώματα επί των περιοχών της Αχρίδος, Μοναστηρίου, επί των περιχώρων Κιτσέβου, Κρουσόβου, Πριλάπου (Περλεπές), Καβάρτατσι, Στρώμνιτσας, Γευγελής».
Συνοπτικώς, δυνάμεθα να ισχυρισθούμε ότι:
- Η δημιουργία των Σκοπίων παραβιάζει το Πρωτόκολλον των Αθηνών, την Ελληνο-Σερβικήν Συμφωνία και το Οριοθετικόν Πρακτικόν Βενιζέλου – Πάσιτς του 1913
- Η ύπαρξις και δημιουργία των Σκοπίων κινείται εις απολύτως αντίθετον τροχιάν από τα οριζόμενα από την Συνθήκη Βουκουρεστίου 1913
- Τα σύνορα των Σκοπίων με την Ελλάδα δεν έχουν την δέουσα νομική κατοχύρωση.
- Η Ελλάς έχει ιστορικά, εδαφικά και μειονοτικά δικαιώματα επί του Νοτίου Τμήματος των κρατογενετικού τεχνήματος Σκοπίων, το οποίο αποτελεί τηναλύτρωτη, ελληνική, Βόρεια Μακεδονία!
- Η οιαδήποτε νομιμοποίηση ή αναγνώριση ή ονομασία όπως και τα όρια των συνόρων του εκ τεχνηματικής κρατογενέσεως προκύψαντος αυτού κρατιδίου, πρέπει να καθορισθούν μέσω Βαλκανικού Συμφώνου, με την υπογραφή Σερβίας και Ελλάδος και την προσυπογραφή του από τα Σκόπια! Άλλωστε, η Βουλγαρία έσπευσε ήδη να υπογράψει Συνθήκη Φιλίας με το κρατίδιο, επιλύοντας προς όφελός της διμερή θέματα όπως το θέμα της Μακεδονικής Εθνικότητος, την οποίαν δεν αναγνωρίζει ως πραγματικώς υφισταμένην.
- Οιαδήποτε πιθανή νέα διαπραγμάτευσις, θα πρέπει να λάβει σοβαρώς υπόψιν τα ανωτέρω και να τα τοποθετήσει εις την τράπεζα των διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια. Μόνον έτσι θα υπάρξει κοινώς αποδεκτή λύσις για τους Λαούς των δύο πλευρών, αλλά κυρίως για τον Ελληνικόν Λαόν ο οποίος μέχρι στιγμής ουδέποτε ηρωτήθη.
Κατεβάστε ολόκληρη την ανάλυση του καθηγητή Ιωάννη Μάζη, Ακυρώνεται η Συμφωνία των Πρεσπών μετά την κύρωσή της;
