Ἀριστερὲς γάτες καὶ κεντροδεξιοὶ ποντικοὶ

Γράφει ὁ Δημ. Νατσιός
Δάσκαλος- Κιλκίς

«Οἱ γράφοντες διὰ τοὺς Γραικοὺς ἀναγκάζονται πολλάκις νὰ διαφωτίζωσι πράγματα φαεινὰ καὶ αὐτόφωτα ὡς τὰ ὀπίσθια τῶν πυγολαμπίδων»

Διηγεῖται ὁ Δημοσθένης, στὸν «κατὰ Τιμοκράτους» λόγο του (παρ. 139-142), ὅτι οἱ Λοκροὶ γιὰ νὰ κρατήσουν ἀσάλευτο τὸ ἐθιμονομικό τους καθεστώς, περνοῦσαν θηλιὰ γύρω ἀπὸ τὸν λαιμὸ ἐκείνου ποὺ πρότεινε κάποιον καινούργιο νόμο. Ἂν ὁ νόμος γινόταν ἀποδεκτὸς ἀπὸ τὴν ἐκκλησία τοῦ δήμου, τὸν ἄφηναν νὰ ζήσει. Ἂν ὄχι, καὶ ὁ δῆμος τὸν ἀπέρριπτε, ἕσφιγγαν τὸ σχοινὶ καὶ ὁ ἐπίδοξος καινοτόμος καὶ ἀναμορφωτὴς ἀναχωροῦσε ἀπὸ τὰ ἐγκόσμια.

Καθόλου ἄσχημη ἰδέα. Ἄν, γιὰ παράδειγμα, ἕνας ἢ μία ὑπουργὸς σχεδιάζει τὴν κατάργηση ἑνὸς μαθήματος ἢ τὴν μείωση τῶν χαμηλῶν συντάξεων ἢ τὴν ἐπιβολὴ ἑνὸς φρικιαστικοῦ φόρου, νὰ γίνεται δημοψήφισμα.

Παρένθεση. Οἱ ἀπανωτὲς ψηφοφορίες θυμίζουν τὸ γνωστὸ ἀνέκδοτο μὲ τὸν γαίδαρο τοῦ Χότζα. Ἔτρωγε πολὺ καὶ σκέφτηκε νὰ τοῦ κάνει δίαιτα. Γι’ αὐτὸ τὸν ἄφησε νὰ λιμοκτονεῖ. Ὅταν μετὰ ἀπὸ μέρες θέλησε νὰ τὸν σιτίσει, ὁ γάϊδαρος τὰ εἶχε τινάξει. Καὶ εἶπε ὁ Χότζας «Πάνω ποὺ τὸν ἔμαθα νὰ κάνει δίαιτα, νὰ εἶναι ὀλιγοδεής…, ψόφησε».

Στὴν ἴδια διαδικασία μᾶς ὑποβάλλει καὶ ὁ ΣΥΡΙΖΑ. Μαθημένοι καὶ ἐξασκημένοι οἱ «σύντροφοι» στὶς συνεχεῖς καὶ ἀτέρμονες κομματικὲς «μαζώξεις» -ποιὸς ξεχνᾶ ἐκεῖνα τὰ ξύλινα καὶ κρανιοκενῆ γλωσσικά…ἀποβράσματα τοῦ τύπου «κάλεσμα γιὰ μάζωξη»- καὶ ψηφοφορίες, ἀνερχόμενοι στὰ ὕπατα ἀξιώματα τοῦ κράτους συνέχισαν τὰ λαμπρά τους… ἐλαττώματα. Ἐδῶ καὶ ἕνα χρόνο ἡ χώρα καὶ οἱ ἐμπερίστατοι πολίτες της ζοῦν σὲ προεκλογικὴ περίοδο. Στὸ τέλος θὰ ἔχουμε μπουκώσει ἕως ἀηδίας ἀπὸ τὶς πολλὲς δημοκρατικὲς διαδικασίες. Ὅμως ἡ χώρα θὰ ἔχει ἐξαφανιστεῖ.

Στὸ ἑπόμενο, δημοψήφισμα νὰ ἰσχύσει τὸ μέτρο τῶν ἀρχαίων Λοκρῶν. Ἂν ὁ κυρίαρχος λαὸς ψηφίσει «ΟΧΙ» ἡ θηλιὰ νὰ σφίγγει. Ἀπὸ πόσα δεινὰ καὶ ἀπὸ πόσους καντιποτένιους καὶ κοπρίτες, θὰ εἶχε γλιτώσει ἡ πικρὴ πατρίδα μας, ἂν ἐφαρμοζόταν τὸ ἀρχαῖον ἔθος πρὶν ἀπὸ μερικὲς δεκαετίες; (Ὁ μόνος τρόπος γιὰ νὰ δραπετεύσεις ἀπὸ τὴν περιρρέουσα παράνοια καὶ ἀποκολοκύνθωσιν εἶναι ἡ εὐθυμογραφία καὶ εὐτραπελία. Οἱ ἀρχαῖοι μάστορες σ’ αὐτὸ τὸ εἶδος, εἶχαν ἀναπτύξει ἕνα ἰδιαίτερο εἶδος γραμματείας ποὺ ὀνομαζόταν «εὐτράπελα». Σ’ αὐτὰ διακρίθηκαν ὁ Ἱεροκλῆς, ὁ Φιλάγριος καὶ ὁ Αἴσωπος. (Ἦταν οἱ λεγόμενοι συγγραφεῖς «κλαυσιγελώτων» ἢ «σπουδαιογελοίων»).

Ἕνα ἄλλο θέμα ποὺ ταλανίζει σφοδρῶς τὴν νεοελληνικὴ κοινωνία, ἐν μέσω φθινοπώρου, εἶναι καὶ ἡ ἐκλογὴ νέου προέδρου τῆς Νέας Δημοκρατίας. Πάσχουμε ἐκ πληθώρας… ὑποψηφίων. Ἐπειδή, ὅπως προεῖπα, μόνον ὀλισθαίνοντας στὴν εὐτραπελία ἑρμηνεύεις τὰ ὅσα συμβαίνουν, σπεύδω καὶ παραπέμπω στὸν Αἴσωπο, συγγραφέα κλαυσιγελώτων. (Ἀκριβῶς. Οἱ μισοὶ ὑποψήφιοι εἶναι γιὰ γέλια καὶ οἱ ἄλλοι μισοὶ γιὰ κλάματα. Μὲ μία λέξη σπουδαιογελοῖοι. Καὶ ὁ πιὸ σπουδαῖος γελοῖος καταλάβαμε ὅλοι μας ποιὸς εἶναι, λόγω κεκτημένης ταχύτητος νὰ τὸ ἀποδείξει καὶ πάλιν).

Παραθέτω, ἐν πρώτοις, τὸ πρωτότυπο κείμενο γιὰ νὰ καμαρώσουμε τὴν εὐκλεῆ «γλώσσα τῶν θεῶν»-κατὰ Κικέρωνα-καὶ κατόπιν ἡ ἀπόδοση στὴν θυγατέρα νεοελληνική.

Μύες καὶ γαλαὶ

«Μυσὶ καὶ γαλαῖς πόλεμος ἦν. Ἀεὶ δὲ οἱ μύες ἡττώμενοι ἐπὶ συνῆλθον εἰς ταὐτόν, ὑπέλαβον, ὅτι δι’ ἀναρχίαν τοῦτο πάσχουσιν. Ὅθεν ἐκλεξάμενοι τινὰς ἑαυτῶν στρατηγοὺς ἐχειροτόνησαν, οἱ δὲ βουλόμενοι ἐπισημότεροι τῶν ἄλλων εἶναι κέρατα κατασκευάσαντες ἑαυτοῖς συνῆψαν. Ἐνστάσης δὲ τῆς μάχης συνέβη πάντας τοὺς μύας ἡττηθῆναι. Οἱ μὲν οὖν ἄλλοι πάντες ἐπὶ τὰς ὀπὰς καταφεύγοντες ῥαδίως εἰσέδυον, οἱ δὲ στρατηγοὶ μὴ δυνάμενοι εἰσελθεῖν διὰ τὰ κέρατα αὐτῶν συλλαμβανόμενοι κατησθίοντο». Καὶ τὸ ἐπιμύθιον: «Ὅτι πολλοῖς ἡ κενοδοξία κακῶν αἰτία γίνεται».

Καὶ ἡ ἀπόδοση στὴν νεοελληνική:

«Ποντικοὶ καὶ γάτες

Οἱ ποντικοὶ εἶχαν πόλεμο μὲ τὶς γάτες. Ἐπειδὴ οἱ ποντικοὶ νικοῦνταν πάντα, ἔκαναν συνέλευση κι ἀποφάσισαν ὅτι αὐτὸ ὀφειλόταν στὸ ὅτι δὲν εἶχαν ἀρχηγό. Ἔτσι ἐξέλεξαν μερικοὺς ἀνάμεσά τους γιὰ στρατηγούς. Κι αὐτοί, ἐπειδὴ ἤθελαν νὰ εἶναι πιὸ ἐπίσημοι ἀπ’ τοὺς ὑπόλοιπους, ἐφτίαξαν κέρατα καὶ τὰ φόρεσαν. Ὕστερα ἄρχισε ἡ μάχη κι οἱ ποντικοὶ ἡττήθηκαν πάλι. Ὅλοι οἱ ἄλλοι τρύπωναν εὔκολα στὶς τρύπες τοὺς ζητώντας καταφύγιο, ἀλλὰ οἱ στρατηγοὶ δὲν μποροῦσαν νὰ μποῦν λόγω τῶν κεράτων ποὺ φοροῦσαν κι ἔτσι οἱ γάτες τοὺς τσάκωναν καὶ τοὺς ἔτρωγαν. Σὲ πολλοὺς ἡ κενοδοξία γίνεται αἰτία συμφορῶν».

Ἂς προσπαθήσουμε τώρα νά… ἀπομυθοποιήσουμε τὸν μύθο, νὰ ἀνιχνεύσουμε τοὺς συμβολισμούς.

Γάτες εἶναι αὐτοὶ ποὺ κερδίζουν «ἀνιδρωτὶ» τὶς τελευταῖες ἐκλογικὲς μάχες. Καὶ βαυαρικὸ κρατίδιο νὰ ἀνακηρύξουν τὴν χώρα καὶ φόρο στὸν ἀέρα ποὺ ἀναπνέουμε νὰ βάλουν, ὁ λαὸς τοῦτος-ἐπαχύνθη ἡ καρδία του-θὰ τοὺς ψηφίζει.

Ποντικοὶ καὶ μάλιστα μὲ ἰσχυροὺς μύες, ὅπως ὁ νῦν ἀρχηγὸς «Βαγγέλας», εἶναι ἡ γεροντοκόρη ΝΔ. Πολλοὶ προαλείφονται γιὰ στρατηγοί, κατασκευάζουν κέρατα γιὰ νὰ εἶναι «ἐπισημότεροι τῶν ἄλλων». (Ἡ παρουσία τῶν κεράτων στοὺς ὑποψηφίους ὀφείλεται στὴν πένα τοῦ Αἰσώπου. Ὁ γράφων οὐδὲν ἐξυπονοεῖ περὶ ἀτιμωτικῆς ἢ πονηρᾶς, ἄς μου συγχωρεθεῖ ὁ νεολογισμός, κερασφορίας).

Ὅταν ἔρθει ἡ ὥρα τῆς μάχης εἶναι σίγουρο ὅτι οἱ ἀριστερὲς γάτες θὰ καταβροχθίσουν, θὰ κατασπαράξουν τοὺς κεντροδεξιοὺς ποντικούς, στρατηγοὺς καὶ ἀρχιστράτηγο. Οἱ γάτες εἶναι, ὡς γνωστόν, ἑφτάψυχες.

Ὁ μόνος τρόπος γιὰ νὰ γλιτώσουμε ἀπὸ γάτες καὶ ποντικοὺς εἶναι νὰ πάρει μία «βρεγμένη σανίδα» ὁ νοικοκύρης λαὸς καὶ νά… «συνοδεύσει τὴν βλακεία/στὴν τελευταία της κατοικία».

Πηγή: Χριστιανικὴ Βιβλιογραφία