Δύσβατος καὶ μοναχικὸς δρόμος κάποιων, ἐλαχίστων παιδιῶν
Ὑπάρχουν κάποια παιδιὰ δεκαεξάχρονα (ἢ δεκαεπτάχρονα, δεκαοκτάχρονα, δὲν ἔχει σημασία), ποὺ ἀγνοῶντας τὸν κίνδυνο, προβαίνουν σὲ πράξεις ὑψίστου συμβολισμοῦ, ὅπως τὸ νὰ κατεβάσουν τὴν σημαία τοῦ κατακτητοῦ, τοῦ εἰσβολέως στὴν γῆ τῶν πατεράδων τους καὶ τῶν πατεράδων τῶν πατεράδων τους. Ποῦ δὲν ἀνέχονται τὴν κατοχή.
Γιατί θέλουν λευτεριά. Πολὺ ἁπλᾶ.
Καὶ ὑπάρχουν καὶ κάποια παιδιὰ δεκαεξάχρονα (ἢ δεκαεπτάχρονα, δεκαοκτάχρονα, δὲν ἔχει σημασία), ποὺ εἶναι ἕτοιμα νὰ πουλήσουν τὰ νειάτα καὶ τὴν ὀμορφιά τους καὶ νὰ ὑποστοῦν κάθε εἴδους ἐξευτελισμὸ ἀπὸ ἄτομα ἄδεια ἀπὸ κάθε ἀνθρωπειὰ καὶ νὰ ξεκατινιασθοῦν δημοσίως. Γιὰ νὰ γίνουν ἕρμαια καὶ ἐθελόδουλα σκλαβάκια, στὸν βρώμικο κόσμο τῆς show biz καὶ τοῦ GNTM.
Γιατί θέλουν γκλαμουριὰ καὶ χρῆμα. Πολὺ ἁπλὰ
Καὶ ὑπάρχουν καὶ τόσοι, ποὺ ἀδιαφοροῦν στὴν πρώτη εἴδηση καὶ κλείνονται μέσα, γιὰ νὰ παρακολουθήσουν τὸ ἀνθρώπινο θηριοτροφεῖο.
Μοναχικὸς καὶ δύσβατος ὁ δρόμος τοῦ πρώτου παιδιοῦ.
Πόσο τὸν ζηλεύω….
Δανόπουλος Περικλῆς
Πηγή: Φιλονόη καὶ Φίλοι...
