Δεκεμβρίου καλῶς ὅρισμα…
Ἔφθασε, ἐπισήμως, ὁ χειμών.
Ἴσως ὁ τελευταῖος ἀπὸ μίαν σειρὰ ἄλλων, πολὺ σκληρῶν καὶ κρύων καὶ κλειστῶν χειμώνων, ποὺ ἦλθαν γιὰ νὰ μᾶς προετοιμάσουν καὶ νὰ μᾶς δόσουν εὐκαιρίες γιὰ ἐσωτερικὲς ἀναζητήσεις καὶ ἐπανατοποθετήσεις.
Διότι ὁ Δεκέμβριος πάντα ἦταν κλειστός, ἐσωτεριστικός, ἀναδιοργανωτικός…
Κι ὅσες φορὲς δὲν τὸν ζήσαμε ἔτσι, χάσαμε κάτι π
οὺ σήμερα χρειαζόμεθα ὅσο τίποτα ἄλλο: τὴν προετοιμασία καὶ τὴν αὐτογνωσία.
Πολλὲς φορὲς χρειάζεται νὰ ἀναθεωρήσουμε τὰ πάντα, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ἐπανασχεδιάσουμε τοὺς βηματισμούς μας καὶ τὶς διαδρομές μας.
Κι ὁ Δεκέμβριος, ὅπως καὶ ὅλοι οἱ χειμερινοὶ μῆνες, εἶναι μία ἐξαίρετος εὐκαιρία γιὰ κάτι τέτοιο.
Ξημερώνουν δύσκολες ἡμερες κι ἐποχὲς γιὰ ὅλους μας, ἀλλὰ ὅλες αὐτὲς τὶς καταστάσεις μποροῦμε νὰ τὶς ἀντιμετωπίσουμε μόνον ἐὰν εἴμαστε προετοιμασμένοι κι ἑστιασμένοι στὸν σκοπό μας. Καὶ ὁ σκοπός μας δὲν εἶναι ἡ προσαρμογὴ ἀλλὰ ἡ ἀπελευθέρωσις. Ἕνας σκοπὸς παναθρώπινος, ἱερός, ἀδιαπραγμάτευτος ποὺ μετατρέπει ὅλους αὐτοὺς ποὺ τὸν ἀσπάζονται σὲ ἱεροὺς πολεμιστὲς καὶ τελικῶς σὲ μετέχοντες ἑνὸς ἀγῶνος παναρχαίου, ἱεροῦ καὶ δικαίου, ποὺ δὲν ἐπιτρέπει τὶς ὀπισθοδρομήσεις, τὶς ἀναστολὲς καὶ τὶς ἀμφιβολίες.
Ὁ «πόλεμος», σὲ εἰσαγωγικὰ γιὰ τὴν ὥρα, εἶναι πνευματικός, ἠθικός, νοητικός.
Ὁ «πόλεμος» ποὺ ξεκίνησε ἐδῶ καὶ καιρό, σὲ ἐπίπεδα ἐπιβιώσεως, εἶναι δευτερεύων καὶ παραπλανητικός, ποὺ στοχεύει στὸ νὰ ἀφήσουμε τὰ οὐσιώδη καὶ νὰ καταπιασθοῦμε μὲ τὰ λιγότερο σημαντικά, χάνοντας ἐνέργεια καὶ δυνάμεις.
Ὁ «πόλεμος» αὐτὸς θὰ γίνη πόλεμος μόνον ὅταν θὰ εἴμαστε ἔτοιμοι καὶ ἱκανοὶ γιὰ νὰ τὸν πραγματοποιήσουμε. Γιὰ τὴν ὥρα ὀφείλουμε μόνον, στοὺς ἑαυτούς μας καὶ στοὺς συνανθρώπους μας, νὰ κυττάξουμε μέσα μας, νὰ ἀνσυγκροτηθοῦμε καὶ νὰ προετοιμασθοῦμε καταλλήλως, γιὰ νὰ σταθοῦμε δυνατοὶ καὶ ἱκανοὶ ἀπέναντι στὰ καθημερινά μας μικροπροβλήματα, μὰ κυρίως γιὰ νὰ κτίσουμε μέσα μας ἀμυντικὲς γραμμὲς τέτοιες, ποὺ νὰ μᾶς ὁδηγήσουν σταδιακῶς σὲ ἐπίπεδα πανανθρωπίνου συνειδητότητος καὶ ἀντιληπτικότητος.
Ὁ χειμὼν αὐτὸς εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς ὁριστικῆς μας τοποθετήσεως σὲ ἄλλες «γραμμές», ποὺ θὰ μᾶς ἐπιτρέψουν νὰ ἀντιληφθοῦμε διαφορετικὰ καὶ τὸν κόσμο μας καὶ τὸν ῥόλο μας.
Καὶ εἶναι πλέον, ὄσο καὶ νὰ μὴν θέλουμε νὰ τὸ ἀποδεχθοῦμε, ἡ Ἀνάγκη ποὺ κινεῖ τὰ βήματά μας.
Καλὸν χειμῶνα νὰ ἔχουμε.
Πολλὰ κουράγια κι ἀστείρευτες δυνάμεις.
Πηγή: Arxisame.gr
