ΔΙΑΥΛΙΚΟΣ ΑΥΤΟΜΑΤΙΣΜΟΣ

Τό νοῦ σας! Φυλαχτῆτε! Προσέχτε! Ἤδη οἱ ἀνέμοι πού φυσοῦν ἐφέρανε ἴσαμε τ' αὐτιά μας τά μυστηριώδη μηνύματα. Τό κάθε τί ἐγκυμονεῖ γύρω μας καί μιάν ἀπειλή. Μαχαλᾶς δέν ἔμεινε πού νά μήν τόνε πλάκωσε ὁ φόβος. Κάθε ἀντικείμενο κρύφτει μέσα του καί μιά ψυχή. Νά φύγουμε, ἐλᾶτε. Ἡ ὥρα χτυπᾶ. Ἡ σκουριασμένη ἀνεμοδούρα μᾶς κράζει ἔξαλλη μέσα στή νύχτα. Τά μαγγανοπήγαδα σταματοῦν καί τά τυφλά ἀλόγατα γινῆκαν ἕνα μέ τά φυτά τά λεγόμενα «μπιγόνιες». Νά φύγουμε. Ἐμπρός. Νά φύγουμε κάπου μακρυά. Στά Γάλβανα! Στά Γάλβανα! Ἐκεῖ, πού εἶναι ἡ σωτηρία, τῆς λήθης τ' ἀπάνεμο λιμάνι. Ἡ γαλήνη. Ἐκεῖ!... Θύματα ἐξιλαστήρια τῆς ἀγάπης, τῆς νύχτας ἀσκητικοί στρατοκόποι, τῆς αὐγῆς ὑπερήφανοι περπατητές, ἀνάφτε τό θαλασσινό φανάρι. Ποιός ἔχει τακάτι, τίνος τό λέει στ' ἀλήθεια ἡ καρδιά, ἄς ἐρθῆ. Μὴ χρονοτριβοῦμε ἄδικα σέ μάταιες ἀνασκοπήσεις τοῦ παρελθόντος. Οἱ καιροί εἶν' ἀβέβαιοι. Καμμιάν ἀσφάλεια δέν ἔχουν οἱ δρόμοι, καί σέ πολλά σημεῖα ἡ πλημμύρα κατέκλυσε τό πᾶν. Στά σκοτεινά χαντάκια στοιβάχτηκαν, σέ στάσεις εἰρωνικές, οἱ καρυάτιδες, οἱ ποθοκρατόρισσες τῶν ἐρωτικῶν μας χρόνων. Τό περίφημό τους χαμόγελο ἐπέταξε μακρυά κι' ἀνθεῖ τώρα σέ κάτι χαμένα ἐρημονήσια. Τ' ἀστροπελέκι μᾶς δείχνει τό δρόμο. Ἐμπρός! Στά Γάλβανα τῆς Λυκαονίας, ἐκεῖ θ' ἀναπαυθοῦμε. Ἀφοῦ στεφθοῦν τά εὐγενικά μέτωπά μας μέ ἄνθη ροδιᾶς, ἀφοῦ προσφέρουμε τίς νενομισμένες σπονδές στά πουλιά. Ἐκεῖ, πού μέσα στά ξύλινα μεγαλόπρεπα τεμένη τῆς παλαιᾶς πρωτευούσης θά σφάξουμε τό νέο μοσχάρι, καί θ' ἀναβλύσει μέσ' ἀπ' τό χυμένο αἷμα φλογοβόλα κολώνα. Ἐκεῖ πού ζώστηκαν τά ἰθυφαλλικά μπαϊράκια κόρες ὡραιότερες κι' ἀπ' τά πιό ἀπροσδόκητα συμπεράσματα τῆς δυναμίτιδος. Ἐκεῖ πού ζεῖ ὁ Ἕλλην Παντελᾶς ἐν μέσῳ τῶν ἀγρίων Σουδανῶν, ὄπου τά λουλούδια τά πιό φωτεινά εἶναι σοφά ἀπομεινάρια νεκρῶν καλλονῶν. Ἐκεῖ ποῦ εἶναι ἀνώφελα κι' ἄσκοπα τά δάκρυα τοῦ καρχαρία, οἱ αἰνιγματώδεις δεήσεις τοῦ Ζαχαρία, οἱ ψυχροί ἐναγκαλισμοί τοῦ πιγκουΐνου. Ἐκεῖ πού τά δάκρυα τά πύρινα τῶν τελευταίων αὐτοκρατόρων καί οἱ ἐρωτικοί σπασμοί εἶναι ἕν καί τό αὐτό πρόσωπον. Ὄπου ἡ προσφορά τοῦ λοστρόμου στ' ἀχνάρια τῆς ὑποτεινούσης τῶν ἀνωμάλων ἔλξεων θά συνοδεύεται μέ ὑπόκρουσιν ἄρπας καί ἀγγέλων. Κι' ὄπου ἡ μεγαλοπρεπή παρουσία μας θά σημαίνη τήν διά παντός ἐπικράτησιν τῆς ἐλευθερίας, καί τοῦ πόθου τῆς ἐλευθερίας, σ' ὁλόκληρο τόν κόσμο.

Πηγή: Νίκος Ἐγγονόπουλος, Ἡ Ἐπιστροφή τῶν Πουλιῶν
Φωτογραφία: Αργώ, Ελαιογραφίες, Ζωγραφική

Ἑλλήνων Φῶς