Δουλείας οψόνια
«Η ΔΥΝΑΜΗ έκανε τους πρώτους σκλάβους. Η δειλία τους όμως τους διαιωνίζει», κατά ΖΖ Ρουσσώ. Και συνελόντι ειπείνη υπό τις συνθήκες γελοιότητας και φιάσκων όπως εξελίχθηκαν μέχρι σήμερα οι «συνομιλίες» με τους Τούρκους, θα πρέπει – επιτέλους – να τονιστεί πως: Οι δούλοι και οι σκλάβοι έχουν συνείδηση της σκλαβιάς και της δουλείας τους. Και με βάση αυτή τη συνείδηση ζουν, διεκδικούν έργα την αποτίναξη της δουλείας και της κατοχής. Και σχεδιάζουν πώς θα επανεύρουν την ελευθερία τους.
Σήμερα η συνείδηση της δουλείας σταδιακά έχει αμβλυνθεί μέχρι εξαφάνισής της. Δεν επιδιώκουν έργοις την αποτίναξη της. Συγχύζοντας δε την «κατά παραχώρηση» του εχθρού βιολογική ελευθερία με την πραγματική ελευθερία, δέχονται και χαρακτηρίζουν τον κατακτητή, σαν ένα … δύσκολο απλώς φίλο και σαν αδελφό. Διότι διδάσκονται, δια των ελληνοφώνων πρακτόρων του, και των κυβερνητικών μηχανισμών και επαναπροσεγγιστώ, τα κοινωνικά φόρα, τις δεξιώσεις, τα μνημόσυνα, τις συνάξεις κτλ, την ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΗ «βοήθεια» προς τον κατακτητή, ο οποίος μας χαρακτηρίζει και εκλιπόντες. ΚΔ defunet!..
Και αυτή η εισαχθείσα εθελοδουλία, είναι πλέον η ασφαλής νίκη του εχθρού. Είναι η πλέον βέβαιη παγίωση του κέρδους του, με συνυπογραφές. Και η πιο στέρεη προϋπόθεση των επί θύραις σχεδίων τους.
Ναι λοιπόν. Οι Έλληνες της Κύπρου διδάσκονται νυχθημερόν και μοιραίως – εκπαιδευμένοι εθελόδουλοι – παραχωρούμεν εδάφη, χρήμα, ρεύμα, δικαιώματα και αξιοπρέπεια σε βάρος ημών των ιδίων στον εχθρό. Την ίδια ακριβώς στιγμή, κατά την οποία οβδελυρός Τούρκος δεν ανταποκρίνεται. Παρά μόνο επαναλαμβάνει αταλάντευτα ότι «η Κύπρος είναι τουρκική urbi et orbi»** Καθ’ ότι και εκλιπούσα κατ΄ αυτούς και άλλους τινές Υποτάσσοντας τον Κυπριακό ελληνισμό στους νόμους του εχθρού Στους Leges Β arbarorum, ολοένα και ευκολότερα.
«Πάντα όμως θα υπάρχουν πολλές προφάσεις και σε όλες τις περιστάσεις, για να μην αγωνιστεί κανείς. Αλλά αυτός να είχε πάντα και ο μόνος δρόμος για να μην λευτερωθεί ποτέ κανείς» (κατά τον Φιντέλ Κάστρο) Και εν αλλοίω, δηλαδή ακριβέστερον:….
Υ.Γ. «Ιχθύς εκ της κεφαλής αυτού όζειν άρχετα». Το ψάρι, δηλαδή, από το κεφάλι αρχίζει να βρωμάει». Υποταγμένος στα κύμβαλα της ήττας του Προεδρικού λοφίσκου. Η δε «κρίση των δύο», που άρχισε με την αποχώρησή τους από τα….Σώματα της «ηγεσίας», μας αφήνει άναυδους και εν ύπνω. Οι χειροπέδες λαδώθηκαν. Οι αγχόνες στήθηκαν καθ’ ημών. Κι εμείς ακόμα…τι;
* Z.Z. Ρουσσώ = Γάλλος φιλόσοφος, συγγραφέας επί εποχής του Γαλλικού Διαφωτισμού.
** Urbi et orbis = Στην πόλη και στον κόσμο.
ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΡΥΔΑΣ
Πρώην Δήμαρχος Μόρφου
14.9.2016
Πηγή: ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ
