Δραστηριότητες του Ισλαμικού Κράτους στη Λιβύη (σε διατεταγμένη αποστολή των ΗΠΑ)
άρθρο του Dmitry Nechitaylo
από το New Eastern Outlook
Το Ισλαμικό Κράτος (ISIS) οργανώθηκε στη Λιβύη, την άνοιξη του 2014. Λίβυοι μαχητές, που πολεμούσαν προηγουμένως με το ISIS στη Συρία και στο Ιράκ, επέστρεψαν στην πατρίδα τους για να σχηματίσουν εκεί ένα παρακλάδι της οργανώσεως. Αυτό το παρακλάδι ιδρύθηκε τον Απρίλιο του 2014, από 300 επαναπατσισθέντες στην πόλη της Ντέρνα, με τη δημιουργία του Συμβουλίου της Ισλαμικής Νεολαίας της Σούρα (MSSI), που ορκίστηκαν πίστη στον ηγέτη του ISIS Abu Baqr al-Baghdadi. (Ομάδες που έχουν ορκιστεί πίστη στον Baghdadi σε διάφορες χώρες, συχνά αποκαλούν αυτόματα τον εαυτό τους «Ισλαμικό Κράτος» χωρίς να αναφέρουν το όνομα του κράτους στο οποίο δρουν). Πολύ σύντομα, αυτός ο οργανισμός απαριθμούσε 1000 ανθρώπους. Οι συγκρούσεις μεταξύ της νεοσύστατης ομάδας και υφισταμένων τοπικών τζιχαντιστικών οργανώσεων έχουν μειωθεί. Κατά τη διάρκεια των βίαιων συγκρούσεων το καλοκαίρι του 2014, το MSSI κατάφερε να απωθήσει εκτός της πόλεως την «Ταξιαρχία των Μαρτύρων του Αμπού Σαλίμ» και την «Ansar al-Sharia», οργανώσεις ιδεολογικά ευθυγραμμισμένες με την al-Qaeda. Ως αποτέλεσμα, οι υποστηρικτές του ISIS κατόρθωσαν τελικά να αποκτήσουν πρόσβαση στη Ντέρνα.
Μεταξύ Οκτωβρίου του 2014 και Απριλίου του 2015, το ISIS, εκτός από τη Ντέρνα, έχει δημιουργήσει ένα δίκτυο πυρήνων υπό τον έλεγχό του στις Λυβικές πόλεις Μπέιντα, Βεγγάζη, Σύρτη και στην Τρίπολη. Εώς το Νοέμβριο του 2014 οι υποστηρικτές του Baghdadi ανακύρηξαν τα Ανατολικά της Λιβύης «επαρχία του χαλιφάτου». Η ομάδα ανέλαβε την ευθύνη για πολλές επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα στην Τρίπολη, ένα διυλιστήριο στην al-Ghani, απαγωγές και εκτελέσεις αλλοδαπών. Μεταξύ των πιο ηχηρών δράσεων του ISIS είναι η σφαγή των Κοπτών Αιγυπτίων εργατών – τον Φεβρουάριο του 2015, και των Αιθιόπων Χριστιανών – τον Απρίλιο του 2015, καθώς και οι επιθέσεις κατά διπλωματικών αποστολών ξένων κρατών. Μια επίθεση στο ξενοδοχείο Corinthia στην Τρίπολη στις 27 Ιανουαρίου του 2015 πυροδότησε συγκρούσεις μεταξύ μαχητών του ISIS και μετριοπαθών ισλαμιστών της Misrata, μέλη του συνασπισμού Fajr. Η ομάδα οργάνωσε επίσης εκρήξεις στην αεροπορική βάση Labraq στην Μπάιντα και επιθέσεις αυτοκτονίας εναντίον των στρατευμάτων του στρατηγού Κ. Haftar, επικεφαλή της επιχειρήσεως «Αξιοπρέπεια».
Σήμερα υπάρχουν τρεις τζιχαντιστικές ομάδες που έχουν ορκιστεί πίστη (bay’ah) στον στρατό του Baghdadi: το Ισλαμικό Κράτος στη Barqa, το Ισλαμικό Κράτος στη Fezzan και το Ισλαμικό Κράτος στην Τρίπολη. Επί του παρόντος, ο συνολικός αριθμός των μελών στη Λιβύη έχει φτάσει στα 3.000 άτομα. Ομάδες που συνδέονται με το ISIS ελέγχουν σημαντικό μέρος της Nafaliya στο κεντρικό τμήμα της χώρας. Στη Σύρτη, έχουν καταλάβει μια σειρά από γειτονιές και αρκετούς τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς, μεταδίδοντας προπαγανδιστικά προγράμματα.
Ένας από τους σημερινούς ηγέτες της Ίσιδος στη Λιβύη είναι ο Abdelhakim Belhadj, η «Αφγανός Άραβας», ένας από τους ηγέτες της «Λιβικής Ισλαμικής Ομάδας Μαχητών (Libyan Islamic Fighting Group – LIFG)». Αυτό το σύγχρονο τζιχαντιστικό σχήμα έχει μια μακρόχρονη σχέση με τις Αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών. Ο Belhadj συντονίζει τις δραστηριότητες των κέντρων κατατρίσεως του Ισλαμικού Κράτους στο ανατολικό τμήμα της Λιβύης γύρω από τη Ντέρνα.
Ως ενεργός συνεργάτης της al-Qaeda προηγουμένως, ο Belhadj επανειλημμένα καυχιόταν για τη δολοφονία αμερικανών στρατιωτών στο Αφγανιστάν σε καταγραφές βίντεο. Ωστόσο, αργότερα έγινε «πρότυπο αντάρτη» για όσους επιδιώκαν να ανατρέψουν τον Καντάφι. Καθοδηγούμενος από την ομάδα LIFG (συστάθηκε το 1995 με στόχο την ανατροπή του Καντάφι), επιτέθηκε στην περιοχή Bab al-Azizia στο κέντρο της Τριπόλεως, όπου βρισκόταν μια στρατιωτική βάση, ένα συγκρότημα κυβερνητικών γραφείων, καθώς και η κατοικία/καταφύγιο του Μουαμάρ Καντάφι.
Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ αποκάλεσαν τον Belhadj «μαχητή της ελευθερίας» το 2011, όταν οδήγησε με θάρρος τους οπαδούς του στη νίκη ενάντια στον «δεσποτικό Καντάφι». Τα αξιόπιστα δυτικά δημοσιεύματα σημείωσαν πως «ο Belhadj υπηρέτησε τους σκοπούς των ΗΠΑ τόσο καλά στη Λιβύη ώστε έλαβε ακόμη και βραβείο από τον γερουσιαστή John McCain», ο οποίος ονομάζει τον Belhadj και τους οπαδούς του «ήρωές του».
Το επεισόδιο με τον Belhadj στη Λιβύη αποδεικνύει το είδος της εξελίξεως ως αποτέλεσμα των αλλαγών στις εκστρατείες των ξένων παικτών για την επίλυση των γεωστρατηγικών τους στόχων. Ο μαχητής της LIFG, ένας «μετριοπαθής», «ο άνθρωπος τους στην Τρίπολη» είναι τώρα ένας από τους ηγέτες του Ισλαμικού Κράτους στη Λιβύη.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν και συνεχίζουν να είναι υποστηρικτές των εξτρεμιστών μαχητών στη Λιβύη, στη Συρία και πέρα από εκεί, κι όλα αυτά τα λόγια για «μετριοπαθείς αντάρτες» είναι μόνο ρητορική, σχεδιασμένη να παραπλανήσει το κοινό. Η Ουάσιγκτον παρέχει βοήθεια σε εκείνες τις δυνάμεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντά της, ανεξαρτήτως των ιδεολογικών τους καταβολών.
Τα στρατόπεδα στρατιωτικής εκπαιδεύσεως του Ισλαμικού Κράτους στην περιοχή της Ντέρνα συνεχίζουν να λειτουργούν ως οι κύριοι προμηθευτές των υποστηρικτών του «καθαρού Ισλάμ» στην περιοχή. Μπορεί να υποστηριχθεί πειστικά ότι αυτές οι δομές καταρτίσεως ελέγχονται από μυστικές υπηρεσίες ξένων κρατών.
Η πολιτική της «Δύσης» για την υποστήριξη των «μετριοπαθών ανταρτών» δεν είναι τίποτα άλλο, παρά μία εκστρατεία δημοσίων σχέσεων. Ο μύθος των «μετριοπαθών ανταρτών», το παράδειγμα του Belhadj δεν θα πρέπει να μελετηθεί ξεχωριστά. Για περισσότερα από τρία χρόνια η Ουάσιγκτον έχει υποστηρίξει ενεργά τους λεγόμενους «μετριοπαθείς αντάρτες» στη Συρία. Το πρόγραμμα στο οποίο συμμετείχαν, σε διαφορετικούς χρόνους, τρομοκρατικές ομάδες όπως η «Ταξιαρχία Al-Faruq» και η «Ταξιαρχία Khazm», η «Liwa al-Qusair» και η «Liwa al-Turkoman», μαζί με πολλές άλλες ισλαμιστικές οργανώσεις αργότερα, αλλά και ορισμένες φατρίες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, εισήλθε στην Jabhat al-Nusra και στο Ισλαμικό κράτος αντίστοιχα, προσθέτοντας στο οπλοστάσιο των σύγχρονων όπλων που τους παρείχε νωρίτερα η Ουάσιγκτον, προκειμένου να ανατρέψουν το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ.
Ο Dmitry Nechitaylo είναι υποψήφιος των πολιτικών επιστημών, ανώτερος ερευνητής στο Ινστιτούτο Ανατολικών Σπουδών της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών.
Απόδοση: Πετροβούβαλος/Αβέρωφ
