Εαρινή ανθρωποποίηση - η αψιθιά, το στάχυ, ο κρόκος, η μυρτιά και ο νάρκισσος - ο πόνος της Παν Άγιας Κοσμογενής Μάνας, η Δήμητρα, γεώργιον μέγα του Κόσμου, και το Μοιρολόι - πού έδυ σου το κάλλος;... Κόσμε.

Silybum-marianum-Head

Μάνα μου μάνα στο δρόμο μου σπείρανε πέτρα κι αψιθιά. Μάνα μου μάνα τα νιάτα μου γείρανε κάτω απ' τα σπαθιά.


Μάνα μου μάνα
ηλιόλουστη μέρα μου
πότε θα σε βρω...
Μάνα μου μάνα
τον ήλιο σου φέρε μου
πάνω στο σταυρό

*
**
*



https://youtu.be/zAnq79P3Zg0


https://youtu.be/idah8pYdwbY


Unidentified_Crocus_01

κοσμογενής θελξίθος κοσμογυναίκα
ὑπῆρξεν οὐ γενέσθαι γεώργιον μέγα του κόσμου
δικαίον
ην

Myrtus communis


Ω γλυκύ μου έαρ, γλυκύτατόν μου Τέκνον, πού έδυ σου το κάλλος;


*
**
*

Ἡ ζωή, πῶς θνήσκεις; πῶς καί τάφω οἰκεῖς; τοῦ θανάτου τό βασίλειον λύεις δέ καί τοῦ Ἅδου τούς νεκρούς ἑξανιστᾶς


Ὁ ὡραῖος κάλλει
παρά πάντας βροτούς
ὡς ἀνείδεος νεκρός καταφαίνεται
ὁ τήν φύσιν ὠραΐσας τοῦ παντός

Narcissus.poeticus.1658

Είναι χρεία κάπως να υπάρξ(χ)ει ο-μορφιά και κόσμος ώστε να μην υπάρξ(χ)ει α-κοσμία, α-μορφία και α-σχήμια.

.~`~.



Πηγή: Δ`~. Κοσμοϊδιογλωσσία

Σχετικά άρθρα...

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *