Ἐν μεγάλῃ Ἑλληνικῇ ἀποικίᾳ, 200 π.Χ. (Κωνσταντῖνος Π. Καβάφης)

Ὅτι τὰ πράγματα δὲν βαίνουν κατ' εὐχὴν στὴν Ἀποικία
δὲν μέν' ἡ ἐλαχίστη ἀμφιβολία,
καί μ' ὅλο ποὺ ὁπωσοῦν τραβοῦμ' ἐμπρός,
ἴσως, καθὼς νομίζουν οὐκ ὀλίγοι, νὰ ἔφθασε ὁ καιρὸς
νὰ φέρουμε Πολιτικὸ Ἀναμορφωτή.

Ὅμως τὸ πρόσκομμα κ' ἡ δυσκολία
εἶναι ποὺ κάμνουνε μιὰ ἱστορία
μεγάλη κάθε πρᾶγμα οἱ Ἀναμορφωταὶ
αὐτοί. (Εὐτύχημα θὰ ἦταν ἄν ποτὲ
δὲν τοὺς χρειάζονταν κανείς.) Γιὰ κάθε τί,
γιὰ τὸ παραμικρὸ ρωτοῦνε κ' ἐξετάζουν,
κ' εὐθὺς στὸν νοῦ τους ριζικὲς μεταρρυθμίσεις βάζουν,
μὲ τὴν ἀπαίτηση νὰ ἐκτελεσθοῦν ἄνευ ἀναβολῆς.

Ἔχουνε καὶ μιὰ κλίση στὲς θυσίες.
Παραιτηθεῖτε ἀπὸ τὴν κτῆσιν σας ἐκείνη·
ἡ κατοχή σας εἶν' ἐπισφαλής:
ἡ τέτοιες κτήσεις ἀκριβῶς βλάπτουν τὲς Ἀποικίες.
Παραιτηθεῖτε ἀπὸ τὴν πρόσοδο αὐτή,
κι ἀπὸ τὴν ἄλληνα τὴν συναφῆ,
κι ἀπὸ τὴν τρίτην τούτην: ὡς συνέπεια φυσική·
εἶναι μὲν οὐσιώδεις, ἀλλὰ τί νὰ γίνει;
σᾶς δημιουργοῦν μιὰ ἐπιβλαβῆ εὐθύνη.

Κι ὅσο στὸν ἔλεγχο τους προχωροῦνε,
βρίσκουν καὶ βρίσκουν περιττά, καὶ νὰ παυθοῦν ζητοῦνε·
πράγματα ποὺ ὅμως δύσκολα τὰ καταργεῖ κανείς.

Κι ὅταν, μὲ τὸ καλό, τελειώσουνε τὴν ἐργασία,
κι ὁρίσαντες καὶ περικόψαντες τὸ πᾶν λεπτομερῶς,
ἀπέλθουν, παίρνοντας καὶ τὴν δικαία μισθοδοσία,
νὰ δοῦμε τί ἀπομένει πιά, μετὰ
τόση δεινότητα χειρουργική.-

Ἴσως δὲν ἔφθασεν ἀκόμη ὁ καιρός.
Νὰ μὴ βιαζόμεθα· εἶν' ἐπικίνδυνον πρᾶγμα ἡ βία.
Τὰ πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Ἔχει ἄτοπα πολλά, βεβαίως καὶ δυστυχῶς, ἡ Ἀποικία.
Ὅμως ὑπάρχει τὶ τὸ ἀνθρώπινον χωρίς ἀτέλεια;
Καὶ τέλος πάντων, νά, τραβοῦμ' ἐμπρός.

[1928]

Πηγή: Κ. Π. Καβάφη Ποιήματα (1919 - 1933), Ἐκδόσεις Ἴκαρος, Ἐπιμέλεια Γ.Π. Σαββίδης
Ἀντιγραφή: Ἑλλήνων Φῶς