ΕΝΑ ΜΑΧΑΙΡΙ (Νίκος Καββαδίας)

Μνημείο για τον Νίκο Καββαδία στην Κεφαλλονιά
(Πηγή: Λωτοφάγοι)

Ἀπάνω μου ἔχω πάντοτε στὴ ζώνη μου σφιγμένο
ἕνα μικρὸ ἀφρικάνικον ἀτσάλινο μαχαίρι
-ὅπως αὐτὰ ποὺ συνηθοῦν καὶ παίζουν οἱ Ἀραπάδες-
ποὺ ἀπὸ ἕναν γέρον ἔμπορο τ' ἀγόρασα στ' Ἀλγέρι.

Θυμᾶμαι, ὡς τώρα νά 'τανε, τὸ γέρο παλαιοπώλη,
ὅπου ἔμοιαζε μὲ μιὰν παλιὰν ἐλαιογραφία τοῦ Γκόγια,
ὀρθὸν πλάι σὲ μακριὰ σπαθιὰ καὶ σὲ στολὲς σχισμένες,
νὰ λέει μὲ μιὰ βραχνὴ φωνὴ τὰ παρακάτου λόγια:

«Ἐτοῦτο τὸ μαχαίρι, ἐδῶ, ποὺ θέλεις ν' ἀγοράσεις
μὲ ἱστορίες ἀλλόκοτες ὁ θρύλος τό 'χει ζώσει,
κι ὅλοι τὸ ξέρουν, πὼς αὐτοὶ ποὺ κάποια φορὰ τό 'χαν,
καθένας κάποιον ἄνθρωπο δικό του ἔχει σκοτώσει.

Ὁ Δον Μπαζίλιο σκότωσε μ' αὐτὸ τὴ Δόνα Τζούλια,
τὴν ὄμορφη γυναίκα του, γιατὶ τὸν ἀπατοῦσε.
Ὁ Κόντε Ἀντόνιο, μιὰ βραδιά, τὸ δύστυχο ἀδερφό του
μὲ τὸ μαχαίρι τοῦτο ἐδῶ κρυφὰ δολοφονοῦσε.

Ἕνας Ἀράπης τὴ μικρὴ ἐρωμένη του ἀπὸ ζήλεια
καὶ κάποιος ναύτης Ἰταλὸς ἕνα Γραικὸ λοστρόμο.
Χέρι σὲ χέρι ξέπεσε καὶ στὰ δικά μου χέρια.
Πολλὰ ἔχουν δεῖ τὰ μάτια μου, μ' αὐτὸ μοῦ φέρνει τρόμο.

Σκύψε καὶ δες το, μι' ἄγκυρα κι ἕνα οἰκόσημο ἔχει,
εἶν' ἀλαφρὴ, γιά πιάσε το, δὲν πάει οὔτε ἕνα κουάρτο,
μὰ ἐγὼ θὰ σὲ συμβούλευα κάτι ἄλλο ν' ἀγοράσεις.»
- Πόσο ἔχει; - Μόνο φράγκα ἑφτά. Ἀφοῦ τὸ θέλεις, πάρ' το.

Ἕνα στιλέτο ἔχω μικρὸ στὴ ζώνη μου σφιγμένο,
ποὺ ἰδιοτροπία μ' ἔκαμε καὶ τὸ 'καμα δικό μου·
κι ἀφοῦ κανένα δὲ μισῶ στὸν κόσμο νὰ σκοτώσω,
φοβᾶμαι μὴ καμιὰ φορὰ τὸ στρέψω στὸν ἑαυτό μου...

Πηγή: ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ - ΜΑΡΑΜΠΟΥ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ
Ἀντιγραφή: Ἑλλήνων Φῶς