«Εβάλαμεν πόμπαν στον Μάρκο Δράκο»!

Το απίστευτο έγκλημα της 3ης Δεκεμβρίου 1963

ΣΤΙΣ 3 του Δεκέμβρη 1963 το βράδυ, υπήρξε στην Κύπρο ένα γεγονός που συντάραξε τον κυπριακό Ελληνισμό: Προκλήθηκε έκρηξη στη βάση του αγανδριάντα του ήρωα της ΕΟΚΑ Μάρκου Δράκου, που βρίσκεται στον κυκλοφοριακό κόμβο του παλιού κτιρίου της ΣΥΤΑ, στη Λευκωσία. Λίγα μόνο μέτρα από το τείχος που χωρίζει την ελληνική και την τουρκική συνοικία, απέναντι από την Πύλη Πάφου. Με δράστες, δυστυχώς, Έλληνες Κυπρίους, οι οποίοι δρούσαν με εντολές άλλων οι οποίοι εξυπηρετούσαν συγκεκριμένους πολιτικούς σκοπούς και προσωπικά τους συμφέροντα! Ίσως και συμφέροντα ξένων.

ΟΣΟ παράξενο κι αν φαίνεται το πιο πάνω, αποτελεί γεγονός. Αδιαμφισβήτητο. Κάποιοι, στην προσπάθειά τους να προωθήσουν δικά τους σχέδια, οργάνωσαν αυτό το ανοσιούργημα και το εκτέλεσαν μέσω πληρωμένων υποτακτικών τους. Σε μια προσπάθεια να πετύχουν τους άνομους, αντεθνικούς, σκοπούς τους και να προσποριστούν πολιτικό κέρδος. Στα πλαίσια αυτά, δεν δίστασαν να διαπράξουν και το απίστευτο αυτό έγκλημα, με θύμα το μνημείο ενός από τους πιο μεγάλους και λαμπρούς ήρωες του απελευθερωτικού μας αγώνα, του 1955-59. Το σίγουρο είναι, ότι την ώρα της έκρηξης η άυλη μορφή του «Λυκούργου» της ΕΟΚΑ βγήκε από τον τάφο και επιτίμησε σκαιώς τους ελεεινούς δράστες, αλλά και τους υποκινητές τους.

Τα «13» σημεία Μακαρίου και αντιδράσεις σ’ αυτά

ΗΤΑΝ η περίοδος που ο τότε Κύπριος Πρόεδρος Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, είχε υποβάλει στους Τούρκους τα «13» σημεία του για τροποποίηση του Κυπριακού Συντάγματος του 1960. Τις προτάσεις αυτές, που είχαν ετοιμαστεί σε στενή συνεργασία μες τους Άγγλους, είχε απορρίψει επίσημα η Τουρκία, ενώ οι Τουρκοκύπριοι σιωπούσαν. Μεταξύ της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής κοινότητας επικρατούσε το διάστημα εκείνο αρκετή ένταση, η οποία και έπαιρνε ολοένα μεγαλύτερες διαστάσεις. Γεγονός είναι, ότι από την πρώτη ημέρα ίδρυσης τη Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν υπήρξε ομαλό κλίμα μεταξύ των δύο κοινοτήτων και οι αντιπαραθέσεις στην κυπριακή Βουλή, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και αλλού έδιναν και έπαιρναν καθημερινά. Ανοικτή πληγή, με κίνδυνο ανάφλεξης, υπήρχε και με τη διάσταση στο θέμα των χωριστών Δήμων, που αποτελούσαν πρόνοια των Συμφωνιών Ζυρίχης και Λονδίνου. Έπρεπε, με βάση τις Συμφωνίες, να δημιουργηθούν πέντε χωριστά Δημαρχεία σε ισάριθμες πόλεις – Λευκωσία Λεμεσό, Λάρνακα, Αμμόχωστο, Πάφο και Λάρνακα – όμως ο Μακάριος δεν συμφωνούσε σ’ αυτό, παρόλο που περιλήφθηκε στις Συμφωνίες με την επιμονή του, παρά την έντονη διαφωνία της Ελλάδας.

ΕΠΙΣΗΜΑΙΝΕΤΑΙ ότι, η υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή Ελληνική Κυβέρνηση είχε πάρει ανοικτή θέση ενάντια στις προθέσεις του Μακαρίου για τροποποίηση του Συντάγματος, γι’ αυτό και μεταξύ Λευκωσίας και Αθήνας υπέβοσκε σοβαρή κρίση. Μια κρίση, η οποία συνεχιζόταν και μετά την παραίτηση της Κυβέρνησης Καραμανλή στα μέσα του 1963, κρίση η οποία κατέληξε στη φυγή του Καραμανλή από την Ελλάδα και εγκατάστασής του στο Παρίσι, στις αρχές Δεκεμβρίου ’63.

ΜΕΣΑ σ’ αυτό το ανήσυχο και επισφαλές για την ελληνική πλευρά κλίμα, έγινε η έκρηξη στον ανδριάντα του Μάρκου Δράκου, που ανατάραξε περαιτέρω τα νερά. Την περίοδο εκείνη οι Τούρκοι, όπως και οι Έλληνες, συνέχιζαν τις από πολλού αρξάμενες στρατιωτικές προετοιμασίες τους, με ορατό τον κίνδυνο συρράξεως. Η κατάσταση επιδεινωνόταν μέρα με την ημέρα, γι’ αυτό και η έκρηξη στον ανδριάντα του Δράκου δημιούργησε την εντύπωση στο λαό ότι οι δράστες ήσαν Τούρκοι. Κι όμως δεν ήταν. Προκλήθηκε από Έλληνες που ήθελαν να εξυπηρετήσουν ευτελή συμφέροντα, αλλά και να δώσουν το λανθασμένο μήνυμα ότι οι δράστες ήσαν Τούρκοι, ώστε να διαφοροποιηθούν προς το χειρότερο τα αισθήματα εναντίον τους. Όμως, η δυναμιτιστική ενέργεια είχε ακόμα έναν λόγο: Να εκβιαστεί η Ελλάδα για να στείλει στην Κύπρο οπλισμό ενόψει της αναμενόμενης σύγκρουσης.

Προανάγγειλε την έκρηξη προτού αυτή γίνει!

Πήγαν, λοιπόν, σταλμένοι οι δράστες, τοποθέτησαν εκρηκτική ύλη στον ανδριάντα του Δράκου και προκάλεσαν την έκρηξη. Ο ένας μάλιστα από αυτούς είχε αναγγείλει την έκρηξη…προτού αυτή γίνει, όταν βρέθηκε, το ίδιο εκείνο βράδυ, σε σχολείο όπου γινόταν στρατιωτική εκπαίδευση ομάδων της ΕΟΚ (Εθνικής Οργάνωσης Κυπρίων), αρχηγός της οποίας ήταν ο τότε υπουργός Εσωτερικών Πολύκαρπος Γιωρκάτζης με το ψευδώνυμο «Ακρίτας». Η Οργάνωση στόχον είχε την υπεράσπιση των Ελλήνων σε περίπτωση τουρκικών επιθέσεων.

• ΣΥΜΦΩΝΑ με μαρτυρία παρισταμένου στην εκπαίδευση, το συγκεκριμένο πρόσωπο είπε στον ίδιο μόλις έφτασε: «Εβάλαμεν πόμπαν στον Μάρκον Δράκο!..»

ΤΟ επαίσχυντο αυτό γεγονός προκάλεσε οργή και αγανάκτηση του Κυπριακού Ελληνισμού, ο οποίος αγνοούσε τα πάντα, όμως η υποψία του στράφηκε κατ’ ευθείαν προς τους Τούρκους. Ακριβώς, γιατί κανένας δεν μπορούσε να διανοηθεί καν ότι οι δράστες ήσαν Έλληνες!..

Καμιά ενέργεια για εξιχνίαση του εγκλήματος

ΤΗΣ ανατίναξης του ανδριάντα του ήρωα Δράκου ακολούθησαν αυθόρμητες μαθητικές διαδηλώσεις μαθητών σχολών Μέσης Παιδείας της Λευκωσίας, που ζητούσαν ανεύρεση και τιμωρία των δραστών. Υπήρξαν επίσης επίσημες δηλώσεις καταδίκης της ενέργειας, όπως και ανακοινώσεις για εντατικές έρευνες και ανακρίσεις για την υπόθεση. Tίποτε απολύτως δεν έγινε και το έγκλημα αυτό προστέθηκε στον κατάλογο άλλων παρόμοιων, που προηγήθηκαν ή ακολούθησαν μέχρι το 1974, για τα οποία κανένας και ποτέ ούτε καν ανακρίθηκε.

ΜΕ αυτά βέβαια, κανένα άλλοθι δεν παρέχεται στη σωρεία των εγκλημάτων στα οποία προέβησαν Τουρκοκύπριοι. Προβοκατόρικες ενέργειες όπως η πιο πάνω, για την επίρριψη ευθυνών στην άλλη πλευρά, έγιναν πολλές και από τους Τούρκους. Για να οδηγηθεί τελικά ο τόπος στην αιματηρή διαμάχη του 1963-64 και στα μετέπειτα λυπηρά γεγονότα, τα οποία ενίσχυαν τη θέση των Τούρκων αφενός και οδηγούσαν στην καταβαράθρωση εκείνη της πλευράς μας, αφ’ ετέρου.

(Αρχείο Νίκου Παπαναστασίου-απόσπασμα)
nikospa.wordpress.com
3.12.2016

Πηγή: ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ