ΦΩΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ…
Μ’ αρέσει
που στη γιορτή της Μεταμόρφωσης
κυριαρχεί το Φως του Χριστού.
Ένα Φως διαφορετικό,
που έσβησε τη λάμψη του Ήλιου.
Το ηλιακό φως αφυδατώνει,
κουράζει, γερνάει το δέρμα,
προκαλεί ρυτίδες και καρκίνο.
Το Φως της Μεταμόρφωσης
του Χριστού,
ανοίγει τα μάτια
σε άλλα επίπεδα.
Ενυδατώνει τον πυρήνα του είναι μας,
και θεραπεύει τις κυτταρικές μνήμες
που βασανίζουν.
Ζωογονεί την ύπαρξη.
Δροσίζει την καρδιά.
Αναστέλλει το γήρας.
Ανατέλλει τη χαρά.
Καταργεί το χρόνο.
Σε πάει αλλού,
ενώ ταυτόχρονα σε ριζώνει στη γη
και πάντα τα εν αυτή,
διακονώντας την ενότητα...
Πάντως, μην ελπίζω με τίποτα
στη Μεταμόρφωσή μου,
αν δεν αναγνωρίσω αφετηριακά
τη δεδομένη
παραμόρφωσή μου.
Κι αυτό πονά,
και θέλει ψάξιμο,
και πολλή αλήθεια,
και γερή καρδιά.
Χρόνια πολλά!
Σε όλους.
