"ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ ΧΑΛΕΠΑΣ"

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΙΚΙΩΝΗΣ
Αρχιτέκτων

Ὁ Χαλεπᾶς εἶναι ὁ νεοέλληνας καλλιτέχνης πού, μ' ὅποιο κι ὄνομα νὰ τὸ καλέσουμε, θὲ νἆταν καλλίτερο ἀπ' τὴ μεγαλωσύνη του... Γιατί αὐτὸς ἀπὸ θεῖα μοῖρα, κατέβηκε ζωντανὸς στὸν Ἅδη κι ὡς τοῦ εἶταν ὡρισμένο ἔμεινε ἐκεῖ κάτω ὡς ἕντεκα ὁλάκαιρους χρόνους καὶ ξανανέβηκε πάλι κατὰ θεία συγκατάβαση στὸν ἐπάνω κόσμο «πάσῃ καθαρότητι καὶ ἁγνεία ἐστεφανωμένος τὴν ψυχήν» μ' ἐπιτελεσμένο ἐντός του τὸ μέγα καὶ παράδοξο μυστήριο τῆς πλέριας ἕνωσης ὅλων τῶν δυνάμεων τῆς διανοίας μ' ἐκεῖνες τὶς ἄλλες τοῦ ἐνστίκτου, τὶς ἀνονομάτιστες ἀκόμα ἀπὸ τὴν ψυχολογία κι ὅπου στὴ σκοτεινὴ χώρα της φυτρώνουν «τὰ ριζώματα πάντων τοῦ Ἐμπεδοκλέους»,τὰ ριζώματα τῶν τελευταίων ἔργων του!

Εἰς τὰ ἔργα του κρύβεται τῆς γλυπτικῆς τὸ «μέγιστον μάθημα», ἡ τέλεια τῶν «ἀρχῶν» της ἡ πλήρωση, τῶν ἀρχῶν ποὺ εἶναι τέκνα τῶν αΐδιων νόμων τοῦ παντός... Ἐδῶ ἡ ὑπεράνθρωπη ἐπιστήμη τῶν φυγῶν, ἐδῶ τοῦ ἀρχιτεκτονικοῦ σχήματος ἡ πραγμάτωση. Ἐδῶ τὸ φυσικὸ κίνημα ποὺ μὲ τὸ νὰ εἶναι τέλεια φυσικὸ ἀνάγεται εἰς τὸ μεταφυσικὸ νόημα τῆς ὑπάρξεως. Ἐδῶ κρόταφος, μάτι, βλέφαρο μιλοῦν γιὰ ὄνειρο καὶ ὑπέρθεο ἔρωτα...

Ἀπό τό Μελετήματα γιὰ τὸν Χαλεπᾶ καὶ τὴν ἐποχή του,
ἐπιμ. Στρατῆ Φιλιππότη, ἐκδ. ΕΡΙΝΝΗ, Αθήνα 1999.

Πηγή: ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΝ