ΕΧΩ ΔΕΙ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
Ἔχω δεῖ τὸν οὐρανὸ μὲ τὰ μάτια μου Μὲ τὰ μάτια μου ἄνοιξα τὰ μάτια του Μὲ τὴ γλῶσσα μου μίλησε Γίναμε ἀδελφοὶ καὶ κουβεντιάσαμε Στρώσαμε τραπέζι καὶ δειπνήσαμε Σὰ νὰ εἴταν ὁ καιρὸς...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Ἔχω δεῖ τὸν οὐρανὸ μὲ τὰ μάτια μου Μὲ τὰ μάτια μου ἄνοιξα τὰ μάτια του Μὲ τὴ γλῶσσα μου μίλησε Γίναμε ἀδελφοὶ καὶ κουβεντιάσαμε Στρώσαμε τραπέζι καὶ δειπνήσαμε Σὰ νὰ εἴταν ὁ καιρὸς...
Πόλεμος θάρχιζε. Στὰ ξάγναντα, μπροστά μου, κορφή, γκρεμός· τὸ βουνὸ μαῦρο. Ξαφνικὰ τὸ βουνὸ ἀστράφτει μέσ' στὴν ὑπνοφαντασία μου, σὰν ἀπὸ φάσγανα γυμνὰ γιὰ φονικά. Ὅσο κι ἂν ἔγερν' ἐμὲ δείλια πρὸς τὰ χάμου,...
ΚΙΡΙΛ ΚΑΝΤΙΙΣΚΙ* Τώρα κατάκοπο Τραβάει τὸ λεωφορεῖο γιὰ τὸ σπίτι, Μὲ μᾶς τί γίνεται; Ἄραγε τί νὰ κάναμε; Ὁ γείτονάς μου, τρώει Μὲς στὴν κουζίνα του μονάχος Εἰκόνα Ποὺ μοιάζει μὲ Χριστὸ Ποὺ Ἀπόστολοι...
Τὴν ἄρνηση τοῦ Πέτρου ἀκούω καὶ μένω ἀπαθής. Βλέπω τοῦ Ἰούδα τὴν κρεμάλα καὶ ψάχνω νὰ βρῶ τὰ δικά μου ἀργύρια. Ὀσφραίνομαι τὸ μύρο τῆς Μαρίας καὶ πιάνω τὰ κοντά μου τὰ μαλλιά. Τὸν...
Συμβαίνει νὰ σωπαίνει κάποτε ἡ Ἐκκλησία, παρ' ὅλο ποὺ τελεῖται γιορτὴ ἐπιβλητική. Μὴν ἔχοντας καμπάνες, ἄμφια καὶ λιτανεία, ξεχύνεται ἡ διάθεση ὅλη ἡ ἑορταστικὴ στὴν ἐσωτερικὴ πιὰ λατρεία, καθιερωμένη σὲ τέτοιες περιστάσεις. Καθὼς ὁ...
Ἐκεῖ ποῦ φθάσαμε, θάμενε νὰ στραφοῦμε πρὸς νέους προσανατολισμούς. Ἡ ὥρα ἦρθε, ἐντελῶς ἀνεπαίσθητα, ποὺ ὅ,τι ἴσχυε γιὰ μᾶς ἔπαψε πιὰ νὰ ἰσχύει· ἕναν Κανόνα ζωῆς εἴχαμε καταρτίσει, ὅπου ὅλα μὲ ἀκρίβεια προβλέποντο· ὅλα...