«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Ὁ κόσμος λάμπει σὰν ἕνα ἀστέρι, βουνὰ καὶ κάμποι, δένδρα, νερά, γιορτάζουν πάλι, καθὼς προβάλει τὸ καλοκαίρι. Θεοῦ χαρά! Φωνοῦλες γέλια φέρνει τ᾿ ἀγέρι μέσ᾿ ἀπ᾿ τ᾿ ἀμπέλια τὰ καρπερά. Παιδιὰ ἀγγελούδια ψέλνουν τραγούδια...
Ἀπ' ἔξω μαυροφόρ' ἀπελπισιά, πικρῆς σκλαβιᾶς χειροπιαστὸ σκοτάδι, καὶ μέσα στὴ θολόχτιστη ἐκκλησιὰ (στὴν ἐκκλησιά, ποὺ παίρνει κάθε βράδυ τὴν ὄψι τοῦ σχολειοῦ,) τὸ φοβισμένο φῶς τοῦ καντηλιοῦ τρεμάμενο τὰ ὀνείρατα ἀναδεύει καὶ γῦρο...
Τὸν εἶδες μὲ τὰ μάτια σου, γιαγιά, τὸν Βασιλέα, ἢ μήπως καὶ σὲ φάνηκε, σὰν ὄνειρο, νὰ ποῦμε, σὰν παραμύθι τάχα; -Τὸν εἶδα μὲ τὰ μάτια μου, ὡσὰν καὶ σένα νέα, πὰ νὰ γενῶ...
Τιμή… σε αυτούς που δακρύζουν στις τέχνες των ξεχωριστών και γυρνούν τη πλάτη σε "τέχνες" που "αναπαύονται" νωχελικά στα καλαθάκια της fake δημοσιότητας… Τιμή… στους αγράμματους ιθαγενείς των ξεχασμένων χωριών και στα παιδιά τους...
Ἕνας σκαρτάδος Βρεττανὸς προχθὲς ἀνέβη μόνος ἀπάνω ᾿στὴν Ἀκρόπολι τὴ δόξα μας νὰ ᾿δῇ, κι᾿ ὅσο τὰς στήλας ἔβλεπε τοῦ θείου Παρθενῶνος, ἐσυγκινεῖτο κι᾿ ἔκλαιε σὰν τὸ μωρὸ παιδί. Τὸν ἔπιασε ντελίριο, τὸν ἔσφιξ᾿...
(6 Μαΐου 1821) ΩΔΗ Ζ. Χ. ΖΑΛΟΚΩΣΤΑ «Μεγάλων δ' ἀέθλων Μοῖσα μεμνᾶσθαι φιλεῖ.» Πίνδαρος Α΄. Απὸ κρότον ὀργάνων βοΐζει Τῆς Γραβιᾶς τὸ βουνὸν ἀντἰκρύ· Λάμπουν ὅπλα χρυσᾶ, καὶ λερὴ Φουστανέλλα μαυρίζει. Πρὸς τὸ χάνι...
δε μου έδωσαν μόνο τη γλώσσα ελληνική αυτοί οι μακάριοι τετιμημένοι μου έδωσαν το σταυρό μου έδωσαν το ΟΧΙ και με έπλασαν άνθρωπο της Άρνησης μου έδωσαν το λεβέντικο βάδισμα γι' αυτό είμαι ακόμη...
