H νεοταξίτικη συνοροφοβία στον ΟΗΕ
To Habitat είναι η σύνοδος του ΟΗΕ που αφορά διεθνώς την ανάπτυξη των πόλεων και διοργανώνεται κάθε 20 χρόνια (πρώτη φορά ήταν στο Βανκούβερ και δεύτερη στην Πόλη). Η τρίτη λοιπόν σύνοδός του προ ημερών, στο Κίτο του Εκουαδόρ, διαπραγματεύτηκε την προοπτική μιας νέας αστικής ανάπτυξης με όρους βιωσιμότητας και ισότητας αλλά και αναστοχασμού πάνω στον σχεδιασμό, την διοίκηση και την κατοίκηση των πόλεων. Σύμφωνα με τον Joan Clos, διευθυντή του προγράμματος UN-Habitat, σχεδιάστηκε ο οδικός χάρτης για την επόμενη 20ετία. Αυτός ο χάρτης λέγεται New Urban Agenda και στους 17 στόχους του αναγνωρίζει την δύναμη των πόλεων (και της αστικοποίησης) προς την Βιώσιμη Ανάπτυξη. Ο Κλος μιλάει για πιο περιεκτικές (inclusive) πόλεις που δεν θα αφήνουν πίσω κανέναν, με ιδιαίτερη προσοχή προς τους περισσότερο “ευάλωτους”. Κάπου εδώ, όπου οι γραφειοκράτες αρχίζουν να ηχούν σαν ιεραπόστολοι, αρχίζεις να ψυλλιάζεσαι ότι κάτι ύποπτο παίζεται. Και πράγματι, μέσα στα ωραία και τα περιβαλλοντικά, και στις συνηθισμένες μπούρδες περί πολυπολιτισμικότητας, διαβάζουμε και πως προβλέπεται “πλήρης σεβασμός των δικαιωμάτων των μεταναστών και προσφύγων, ασχέτως του στάτους τους”!
Στους 17 στόχους περιλαμβάνεται η διασυνοριακή κινητικότητα εργατικού δυναμικού και όχι μόνο: στη σελ. 5 διαβάζουμε: “Δεσμευόμαστε να διασφαλίσουμε πλήρη σεβασμό για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ανθρώπινη μεταχείριση για τους πρόσφυγες, εκτοπισμένους και μετανάστες, ασχέτως τύπου μετανάστευσης, και να υποστηρίξουμε τις φιλοξενούσες πόλεις στο πνεύμα της διεθνούς συνεργασίας, συνυπολογίζοντας τις εθνικές συνθήκες και αναγνωρίζοντας ότι παρότι η μετακίνηση μεγάλων πληθυσμών σε πόλεις θέτει μια σειρά προκλήσεων, μπορεί επίσης να προσφέρει σημαντική κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική συνεισφορά στην αστική ζωή. Επίσης δεσμευόμαστε να ενισχύσουμε τις συνέργειες μεταξύ διεθνούς μετανάστευσης και ανάπτυξης…” Και στην σελίδα 7 όπου αναφέρονται αγαθά και υπηρεσίες που οφείλει το κράτος να παρέχει στους πολίτες του (γη, ενέργεια, νερό, εργασία, εκπαίδευση, πληροφόρηση κτλ), στην ίδια μοίρα τίθενται πάλι οι μετανάστες! Η διακήρυξη μάλιστα καλεί σε άρση “κάθε νομικού, θεσμικού, κοινωνικοοικονομικού ή φυσικού εμποδίου”!
Και μπορεί να μην είναι δεσμευτικό το σχέδιο Habitat III αλλά δεν είναι και μόνο λόγια. Ήδη προβλέφτηκαν τα βήματα για την εφαρμογή του, ενώ ταυτόχρονα η υπογραφή του από την όποια Κυβέρνηση συνεπάγεται φυσιολογικά αποδοχή του αξιακού πλαισίου που διακηρύσσεται: μετανάστες και πολίτες, ξένοι και ντόπιοι, έχουν όλοι τα ίδια δικαιώματα! Ούτε λίγο ούτε πολύ μιλάμε για συθέμελο κλονισμό της έννοιας του κράτους όπως την γνωρίζαμε επί αιώνες!
Από πού όμως προέρχεται αυτή η στάση, ή μάλλον η επανάσταση; Υπάρχει προφανής σχέση με τα παρασκηνιακά κέντρα διαμόρφωσης πολιτικής, τύπου Open Society, τα οποία ανοίγουν τον δρόμο στις γκλομπαλιστικές συμφωνίες τύπου ΤΤΙΡ, NAFTA, CETA. Δεν θα αναφερθούμε στα αυτονόητα, για την συντεταγμένη γραμμή ΟΛΩΝ των ΜΜΕ υπέρ των μεταναστών και κατά του “εθνικισμού”, του “ρατσισμού” κτλ. Μόνο από την πρόσφατη ρητορική των καθεστωτικών ιμάντων σημειώνουμε δύο περιπτώσεις, εκατέρωθεν του Ατλαντικού. Στις ΗΠΑ η Χίλαρυ Κλίντον περιέγραψε το όραμά της για τις ΗΠΑ μιλώντας προς τους τραπεζίτες της Wall Street: μέρος “μιας κοινής αγοράς με ελεύθερο εμπόριο και ανοικτά σύνορα σε όλο το ημισφαίριο” ενώ στην Goldman Sachs χαρακτήριζε τους Αμερικανούς που θέλουν περιορισμό της μετανάστευσης, “θεμελιωδώς αντιαμερικανούς”! (βλ. διαρροές των WikiLeaks) Άλλωστε το εξειδίκευσε κι ο Τζων Ποντέστα, επικεφαλής του προεκλογικού της αγώνα: “όποιος εμφανίζεται σε μια χώρα κι έχει δίπλωμα οδήγησης πρέπει να μπορεί να ψηφίζει, ασχέτως εν είναι νόμιμος ή παράνομος, επιθυμητός ή ανεπιθύμητος”!
Και από την δική μας, ευρωπαϊκή πλευρά, θυμίζουμε τη φράση που ξεστόμισε στο Media Academy Alpbach της Αυστρίας (22/8/2016) ο επικεφαλής της Κομισιόν, Ζαν Κλωντ Γιουνκέρ: “Τα σύνορα είναι η χειρότερη ανακάλυψη των πολιτικών. Πρέπει να δείξουμε αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και στα παιδιά τους”. Τα πιο επίσημα χείλη λοιπόν της ΕΕ ζητούν ανοικτά την διάλυση των εθνικών κρατών, το άνοιγμα του δρόμου για την επέλαση της Αυτοκρατορίας, με τα γνωστά ψευδοανθρωπιστικά προσχήματα περί “προσφύγων” κτλ. Οι ίδιοι μηχανισμοί (και οι εκπρόσωποί τους) που συντρίβουν χώρες και αποδεκατίζουν λαούς στον αραβικό -και όχι μόνο- κόσμο, έρχονται μετά να αγκαλιάσουν τα θύματά τους και να τα χρησιμοποιήσουν εναντίον των ευρωπαϊκών λαών!
Είναι λοιπόν πασίδηλο πως τα βλαμμένα αναρχοαυτόνομα του κάθε “Νο Border” δεν είναι περιθώριο και δεν δρουν μόνα τους. Είναι σύμμαχοι των αφεντικών τύπου Σόρος, Κλίντον, Γιουνκέρ και οργανικό κομμάτι της προπαγάνδας τους.
Πηγή: Αντιφωνητής
