Ἡ ἀγωνία τῆς ἀπουσίας καί τῆς ἀγνωσίας

10 Μαΐου, 2016 - 12:09

"The real 19th century prophet was Dostoyevsky, not Karl Marx."

"Ὅλο τό ζήτημα ἔγκειται καί πάλι σέ τοῦτο: μπορεῖ νά πιστέψει κανείς σέ ὅλα ἐκεῖνα στά ὁποῖα ἠ Ὀρθοδοξία ὁρίζει νά πιστέψεις; Ἄν ὄχι, τότε εἶναι καλύτερο, ἀνθρωπιστικότερο, νά πᾶς μέ τό μέρος τοῦ Πιότρ Βερχοβένσκι, νά τά κάψεις ὅλα, μέ τήν ἐλπίδα νά σπείρεις ἀπό τήν ἀρχή ἕναν καινούργιο κόσμο."

Μέσα σ΄ αὐτές τίς γραμμές φανερώνεται ἡ κεντρική ἰδέα τῆς προφητείας τῶν "Δαιμονισμένων".

Francisco de Goya - The Colossus, 1812 at Museo Prado Madrid Spain

Πιότρ Βερχοβένσκι: Ἡ ἀπόλυτη εὐθυγράμμιση εἶναι μιά ἔξοχη, καθόλου εὐκαταφρόνητη ἰδέα. Περιλαμβάνεται στό σχέδιο μου, μαζί μέ ἄλλα μέσα. Πρέπει ὀριστικά νά τ΄ ὀργανώσουμε. Πρέπει ν΄ ἀναγκάσουμε τούς ἀνθρώπους νά ἀλληλοκατασκοπεύονται καί νά ἀλληλοπροδίδονται. Ἔτσι θά λείψει ἀπό τόν κόσμο ὁ ἐγωϊσμός. Πότε πότε λίγη ὀχλαγωγία, ἀλλά περιορισμένη, μόνο γιά διασκέδαση. Ἐμεῖς οἱ ὁδηγοί θά ἔχουμε τή φροντίδα γι΄ αὐτό. Γιατί θά ὑπάρχουν ὁδηγοί, ἀφοῦ ἔτσι κι ἀλλιῶς ὑπάρχουν ἔτοιμοι σκλάβοι. Μέ ἕναν λόγο: ἀπόλυτη ὑπακοή, ἀπροσωποποίηση χωρίς περιθώρια διαφυγῆς, καί σέ τριάντα χρόνια θά χαλαρώσουμε τά χαλινάρια.

Στραβόγκιν: Ρωτιόμουνα τόσην ὥρα μέ τί μοιάζετε. Ἀλλά ἔκανα λάθος νά ζητάω τή σύγκριση στό βασίλειο τῶν ζώων. Τώρα τό ξέρω.

Πιότρ Βερχοβένσκι: (ἀφηρημένα): Ναί, ναί.

Στραβόγκιν: Εἴσαστε ἕνας σωστός Ἰησουίτης.

Πιόρτ Βερχοβένσκι: Σωστά, σωστά. Ἄλλωστε οἱ Ἰησουίτες ἔχουν δίκιο. Ἔχουν βρεῖ τή συνταγή: συνωμοσία, ψέμα, καί ἕνας μοναδικός σκοπός. Ἀδύνατο νά ζήσεις ἀλλιῶς σ΄ αὐτόν τόν κόσμο. Ἔξάλλου θά ΄πρεπε κι ὁ Πάπας νά κάνει τό ἴδιο πράγμα μέ μᾶς.

Στραβόγκιν: Ὁ Πάπας;

Πιότρ Βερχοβένσκι: Ναί, μόνο πού αὐτό εἶναι πολύ μπλεγμένο. Κατ΄ ἀρχήν θά ΄πρεπε ὁ Πάπας νά συμφωνήσει μέ τόν διεθνισμό. Γιά κάτι τέτοιο εἶναι ἀκόμη νωρίς. Ἀργότερα θά ἔρθει μόνος του, ἀναπόφευκτα σ΄ αὐτό, γιατί εἶναι τοῦ ἴδιου πνεύματος. Ὁπότε βρίσκεται στήν κορυφή ὁ Πάπας, ἐμεῖς εἴμαστε μέ τό μέρος του καί οἱ μάζες θά ἀπορρίψουν τό σύστημα τοῦ Σιγκάλεφ. Ἀλλά αὐτό εἶναι μελλοντικό τραγούδι. Μέ δυό λόγια: Στή Δύση θά ὑπάρχει ὁ Πάπας καί σέ μᾶς, σέ μᾶς... ἐσεῖς Στραβόγκιν! Μέ σᾶς θά καταστρέψω τήν παλιά Ρωσία καί θά χτίσω τήν καινούργια!

Στραβόγκιν: Ἀφῆστε με ἥσυχο, εἴσαστε μεθυσμένος. Γιά ποιά Ρωσία μιλᾶτε, γι΄ αὐτή τῶν σπιούνων;

Πιότρ Βερχοβένσκι: Ὅταν ἔχουμε τή δύναμη μποροῦμε, χωρίς ἀντίρρηση, νά προσπαθήσουμε νά κάνουμε τούς ἀνθρώπους καλύτερους, ἀφοῦ αὐτό πραγματικά σᾶς ἐνδιαφέρει. Ἀλλά καταρχήν χρειαζόμαστε μιά δυό γενιές ἀπό ἀκόλαστους, χρειαζόμαστε μιάν ἀνήκουστη, φοβερή ἐξαχρείωση, πού θά μεταμορφώσει τόν ἄνθρωπο σ΄ ἕνα βρομερό, δειλό, ἐγωιστικό ἔντομο. Αὐτό ἔχουμε ἀνάγκη. Αὐτή ἡ ὀμίχλη θά σκεπάσει τή Ρωσία. Ἡ γῆ θά θρηνήσει τούς παλιούς της θεούς. Κι ἔπειτα... ἔπειτα θ΄ ἀφήσουμε νά ἐμφανιστεῖ ὁ καινούργιος Τσάρος.

THE POSSESSED
(The Devils)

https://ebooks.adelaide.edu.au/d/dostoyevsky/d72p/index.html