Η Aναστολή του Xρόνου

Απόδοση στα ελληνικά: Απολλόδωρος - Counterpropaganda | 12 Ιανουαρίου 2025

Αφυπνίζοντας τη φαντασία - Δημιουργώντας ένα μέλλον πέρα από το παρόν

Ζούμε σε μια εποχή παραδόξων. Οι δείκτες του ρολογιού συνεχίζουν να γυρίζουν, αλλά ο χρόνος μοιάζει να έχει αποκρυσταλλωθεί σε ένα αιώνιο παρόν. Το μυαλό μας, μουδιασμένο από την αδιάκοπη ροή πληροφοριών, έχει χάσει την ικανότητα να φαντάζεται εναλλακτικές λύσεις, να συλλαμβάνει ένα διαφορετικό αύριο από το σήμερα. Δεν είναι μόνο θέμα ελλιπών πόρων ή ημιτελών έργων. Είναι σαν ο ίδιος ο χώρος της δράσης να έχει συρρικνωθεί μέχρι να εξαφανιστεί, αφήνοντάς μας αιωρούμενους σε μια φούσκα αδυναμίας. ας παρακολουθούμε τον κόσμο μέσα από μια οθόνη που μας δίνει πάντα την ίδια εικόνα, επαναλαμβανόμενη ατελείωτα, ενώ η Ιστορία - η πραγματική, αυτή που κυλάει στις φλέβες των λαών και διαμορφώνει τις τύχες των εθνών - έχει αποσυρθεί σαν παλίρροια, αφήνοντας στην παραλία μόνο συντρίμμια κενών νοημάτων. Η φαντασιακή συλλογικότητα, κάποτε εστία ονείρων και επαναστάσεων, έχει μετατραπεί σε ένα θέατρο σκιών όπου ακόμη και οι πιο ισχυρές λέξεις - ελευθερία, δικαιοσύνη, αλλαγή - ακούγονται σαν μακρινές ηχώ, σαν να είναι αρχαιολογικά ευρήματα μιας εποχής όπου οι άνθρωποι πίστευαν ακόμη ότι μπορούσαν να είναι οι αρχιτέκτονες της μοίρας τους. Αλλά ίσως ακριβώς εδώ να κρύβεται το κλειδί: στην ικανότητα να αναγνωρίζουμε αυτή τη μεγάλη συλλογική ύπνωση ως τέτοια. Δεν έχει νόημα να φωνάζουμε πλέον εναλλακτικές αλήθειες, η αντιπληροφόρηση έχει ήδη απορροφηθεί από το μεγάλο τσίρκο των μέσων ενημέρωσης. Αυτό που χρειάζεται είναι πιο λεπτό και βαθύτερο: πρέπει να μάθουμε ξανά να ονειρευόμαστε. Πρέπει να οικοδομήσουμε νέες μεταφορές, νέους μύθους, νέες ιστορίες που μπορούν να διεισδύσουν στις ρωγμές αυτού του παρόντος φαινομενικά μονολιθικού. Δεν αρκεί πλέον να καταγγέλλουμε το ψεύτικο: είναι απαραίτητο να καλλιεργήσουμε το δυνατό. πρόκειται για μια αρχαιολογική εργασία του μέλλοντος, η οποία απαιτεί υπομονή και φαντασία. Πρέπει να ανασύρουμε την ικανότητα να βλέπουμε πέρα από τον ορίζοντα του αυτονόητου, να νιώθουμε την ανάσα της ιστορίας ακόμη και όταν φαίνεται ότι ο αέρας που αναπνέει έχει αραιώσει πολύ. Αυτή είναι η πραγματική αντι-αφήγηση: όχι μια μετωπική αντίθεση στην κυρίαρχη ιστορία, αλλά η υπομονετική ύφανση ενός νέου μωσαϊκού νοημάτων, όπου τα νήματα του παρελθόντος διαπλέκονται με εκείνα ενός μέλλοντος που ακόμη δεν έχει επινοηθεί. Πρόκειται για μια δουλειά που θα απαιτήσει γενιές και γενιές, αλλά ίσως είναι ο μόνος τρόπος για να αφυπνίσουμε τις συνειδήσεις από την ύπνωση του αέναου παρόντος. Μόνον έτσι, ίσως, θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε στο να μην είμαστε απλοί θεατές, αλλά ενεργοί πρωταγωνιστές αυτής της μεγάλης συλλογικής περιπέτειας που ονομάζουμε Ιστορία. Δεν είναι πια καιρός για διαδηλώσεις στους δρόμους ή για οδοφράγματα: είναι καιρός να ξαναχτίσουμε, λέξη προς λέξη, εικόνα προς εικόνα, τον ατροφικό μυ της φαντασίας.

Πηγή: https://www.weltanschauung.info/2024/12/il-tempo-sospeso.html


Πηγή: Apollodoros’s Newsletter