Η ασθένεια των προβάτων

Δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης

…ή πως μια κοινωνία ανθρώπων μπορεί να μεταβληθεί σε ένα κοπάδι πρόβατα

Το ακόλουθο κείμενο ενός ανώνυμου συντάκτη δημοσιεύθηκε στο ρωσικό ιστολόγιο „Альтернатива“ („Alternativa“) με τον τίτλο „Баранья болезнь или как сделать из общества стадо“ (Η ασθένεια των προβάτων ή πως μια κοινωνία ανθρώπων μεταβάλλεται σε ένα κοπάδι πρόβατα). Το άρθρο μεταφράσθηκε από τον Artur στα γερμανικά και δημοσιεύθηκε στο ιστολόγιο http://vineyardsaker.de/ από το οποίο το πήρα και το μετέφρασα στα ελληνικά, γιατί είμαι βέβαιος, ότι δεν είναι λάθος να διαβαστεί σε σχέση και με την δική μας χώρα.
Δρ. Εμμανουήλ Σαρίδης

Η ασθένεια των προβάτων

Μη μου πείτε, ότι δεν γίνεται, μια κοινωνία να αποτελείται μόνο από πρόβατα.

Γίνεται, αν κάποιοι το αποφασίσουν. Γιατί ένα κοπάδι είναι επίσης μια μορφή κοινωνίας. Με πρόβατα. Για να μεταμορφωθούν οι άνθρωποι σε πρόβατα, θα πρέπει να οργανωθεί με τον κατάλληλο τρόπο μια διαδικασία ηλιθιοποίησης της κοινωνίας και να τοποθετηθούν στα πιο ορατά σημεία πρόβατα προς απομίμηση. Μεταξύ των προβάτων αυτών θα πρέπει να υπάρχει ένας εσωτερικός ανταγωνισμός, με την καταβολή επιδομάτων ως κίνητρο. Έτσι τα πρόβατα θα ανταγωνίζονται μεταξύ τους για τον τίτλο του πιο μεγάλου προβάτου στις επιχειρήσεις, στην πολιτική επιστήμη, του πιο ειλικρινούς ή ενεργού προβάτου στον αγώνα ενάντια στο κακό. Όλα τους θα ράβουν και θα δημιουργήσουν μια σωστή κοινή γνώμη. Και αυτό ήταν. Ύστερα από μερικά χρόνια, η χώρα, με μερικές εξαιρέσεις, θα έχει μετατραπεί σε ένα κοπάδι προβάτων που θα βελάζουν.

Όλα είναι πολύ απλά. Θυμάστε με τι πάθος χιλιάδες Ουκρανοί χοροπηδούσαν στο Μαϊντάν τραγουδώντας „кто не скачет, тот москаль“? („Όποιος δεν χοροπηδά, είναι Μοσχοβίτης“). Για να κάνει κανείς αυτή τη μάζα να χοροπηδά, χρειάζονταν μόνο μια ντουζίνα „ηθοποιών“ που να υποκινούν το πλήθος. Το άτομο που ανέπτυξε αυτή την τεχνολογία, γνώριζε άριστα την ψυχολογία του ανθρώπου, πιο συγκεκριμένα τη βαθιά του ζωική φύση. Φανταστείτε να βρισκόσασταν στο Euromaidan και θα αισθανόσασταν σαν ένας εντελώς ηλίθιος … αν δεν χοροπηδούσατε όπως όλοι οι άλλοι.

Βλέποντας τα από την άκρη και με ένα νηφάλιο μυαλό, το ουκρανικό αυτό Λούνα Παρκ φαίνεται εντελώς παλαβό. Όμως όλοι εκείνοι, που ζουν εδώ και καιρό στην παραμορφωμένη ουκρανική πραγματικότητα, δεν εκπλήσσονται καθόλου. Ακόμα κι αν θα υπήρχε ένας λόγος ανησυχίας μεταξύ των Ουκρανών, αυτός θα ήταν μόνο η μειωμένη διατροφική βάση. Και τότε μπαίνει στο παιχνίδι η Αυτής Μεγαλειότης, η τηλεόραση, από την οποία τα ίδια συνεχώς πρόσωπα λένε τις ατελείωτες μπαρούφες τους για την ευτυχισμένη μέρα που ξημερώνει αύριο. Και τα πρόβατα περιμένουν. Τι άλλο να κάνουν;

Από έξω είναι εύκολο να μιλάμε για την διανοητική σύγχυση των Ουκρανών. Δυστυχώς, όμως, τίποτα δεν εξαρτάται από τους απλούς ανθρώπους όταν πέσουν θύματα ενός διαβολικού πειράματος που μετατρέπει έναν λαό σε βιομάζα. Πιθανώς και μετά να εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιοι φυσιολογικοί άνθρωποι, που όμως δεν τους βλέπει κανείς. Είναι εκφοβισμένοι, έχουν „απενεργοποιηθεί“ όλοι τους στους διαφόρους τομείς της πληροφόρησης και έχουν αντικατασταθεί από πρόβατα. Στο καθένα από τα οποία δόθηκαν ονόματα γεμάτα πάθος: πατριώτης, ειδικός, οικονομολόγος, επίτιμος, ακτιβιστής, μαχητής κατά της διαφθοράς …

Παράδειγμα η δημοσιογράφος Tatjana Tschernowol, που είναι σήμερα μέλος του ουκρανικού Κοινοβουλίου. Δεν είναι εύκολο για το ανθρώπινο μυαλό να καταλάβει, για ποιες πράξεις η γυναίκα αυτή συμπεριλήφθηκε από το αμερικανικό περιοδικό „Foreign Policy“ το 2015 στους TOP-100 των μεγαλύτερων στοχαστών του κόσμου. Και κανείς δεν ενοχλήθηκε που η κυρία Tschernowol υπήρξε ένα διάστημα ασθενής σε μια ψυχιατρική κλινική. Μια σπουδαία στοχαστής! Και τον Vitaly Portnikov σίγουρα θα τον γνωρίζετε καλά (ένας προ-δυτικός „δημοσιογράφος). Η „χρυσή πένα“ της Ουκρανίας! Σήμερα είναι ο αδιαμφισβήτητος ειδικός για κάθε ερώτηση. Διδάσκει, συζητάει και ηθικολογεί. Ποιος θα υποστήριζε, ότι στην πραγματικότητα είναι ένα τίποτα που γεμίζει τον κόσμο με παρλαπίπες; Κανείς. Και πόσοι άλλοι Tschernowols, Portnikows, Schkirjakows, Geraschenkos και άλλοι τέτοιοι εμπειρογνώμονες του Facebook υπάρχουν, που καθημερινά γεμίζουν τα μυαλά των Ουκρανών με σκατά! Και καθορίζουν, το τι θα σκεφτούν γι’ αυτό ή το άλλο θέμα.

Οι Ουκρανοί ακούν όλα αυτά τα πρόβατα και δεν ξέρουν τι να κάνουν. Τι να κάνει κανείς, όταν το ίδιο το σύστημα είναι εναντίον του; Αν είχαν γεννηθεί σε μια άλλη χώρα με άλλα ηγετικά στελέχη, θα ήταν κανονικοί άνθρωποι. Ήταν όμως άτυχοι … Παρεμπιπτόντως, αυτό ήταν απλώς ένα αστείο. Η Γαλλία, φερ’ ειπείν, έχει επιλέξει τον νεόπλουτο Macron. Για ποιο λόγο έγινε πάλι αυτό το σπινθηροβόλο πνεύμα πρόεδρος; Τι πρόγραμμα έχει; Τι θα κάνει; Δεν πειράζει! Στους Γάλλους είχε προεπιλεγεί η άποψη, ότι η Marine Le Pen είναι ναζί. Γιατί άραγε; Και πάλι, αυτό δεν είναι σημαντικό. Αρκεί για μια ετικέττα και το κοπάδι έμαθε, ότι είναι ναζί. Δεν σας αρέσει η ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών ή οι γάμοι ομοφυλοφίλων; Τότε σας αρέσει ο Χίτλερ. Είστε φασίστας. Οι τεχνολογίες λειτουργούν χωρίς εξαίρεση και εδώ και παντού.

Πριν από σαράντα χρόνια σχεδόν κανείς Αμερικανός δεν θα μπορούσε να φανταστεί, ότι Πρόεδρος των ΗΠΑ θα μπορούσε να γίνει ένας „Αφροαμερικανός“. Το Hollywood όμως κατέβαλε κάθε προσπάθεια. Μια ταινία μετά την άλλη γυρίστηκε με θέμα τους καλούς Αφροαμερικανούς εμφανίστηκε και μετά από 20 χρόνια ψήφισαν οι „λευκοί της Αμερικής“ υπέρ του Barack Obama. Τι τρέχει εδώ; Στην πραγματικότητα τίποτα … απλές τεχνολογίες. Άλλωστε δεν υπάρχουν συγκεκριμένες κατηγορίες κατά του Αφρικανοαμερικανού Barack Obama.

Στη συνέχεια έτρεχε στον δυτικό κινηματογραφικό ένα κύμα „ομοφυλοφιλικών“ θεμάτων. Στην αρχή οι θεατές σοκαρίστηκαν από αυτά τα θέματα, μετά όμως τα συνήθισαν. Ιδιαίτερη επιτυχία είχε η γαλλική ταινία „Le Placard“, όπου ο Macho Gérard Depardieu ύστερα από κωμικές συγκρούσεις συνειδητοποιεί, ότι είναι ομοφυλόφιλος. Ίσως να είμαι πράγματι… Πολλοί που είδαν αυτή την χιουμοριστική κωμωδία θα είπαν στον εαυτό τους: ε, και τι είναι; Μετά από δέκα χρόνια έτρεχε σε ολόκληρο τον κόσμο το κύμα νομιμοποίησης των γάμων ομοφυλοφίλων. Αύριο οι κινηματογραφικοί παραγωγοί θα γυρίσουν μια ταινία για την συγκινητική αγάπη ενός σεξουαλικά διεστραμμένου σε ένα παιδί, και η κοινωνία θα δεχτεί την παιδεραστία ως πρότυπο. Και πάλι ο λαός θα διερωτηθεί: „Ε, και τι έγινε; Η κατανόηση του κανόνα μπορεί να αλλάξει στους ανθρώπους, το μόνο που χρειάζεται, είναι μια συλλογή από κατάλληλα εργαλεία, τα οποία θα στοχοποιήσουν από όλες τις πλευρές το σχετικό σημείο.

Την τεχνολογία αυτή την βίωσαν οι Ουκρανοί στο πετσί τους, όταν „εξομοιώθηκαν“ με τους οπαδούς του Bandera, δηλαδή με σαδιστές και δολοφόνους (ο Stepan Andrijowytsch Bandera, 1909-1959, ήταν ένας Ουκρανός οπαδός και συνεργάτης του γερμανικού Εθνικοσοσιαλιστού Εργατικού Κόμματος Γερμανίας – Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei (NSDAP) και θεωρείται στη Δύση ως εγκληματίας πολέμου, ενώ στην Ουκρανία σαν εθνικός ήρωας. ΕΣ). Και οι Ουκρανοί άρχισαν να πιστεύουν, ότι μπορούν να έχουν μια διαφορετική ιστορία και άλλους ήρωες. Ας τους αφήσουμε να ζουν με τους δικούς τους κανόνες, και μείς με τους δικούς μας… Πόσο αστείο ήταν για στην αρχή να μπεις στο εστιατόριο „Krajiwka“ στην πόλη Lviv και βλέπεις να σου σερβίρει ένας σερβιτόρος μεταμφιεσμένος σε Bandera. Μενού; Εμφάνιση; Κωδικός; Πόσο απαίσιοι ήταν αυτοί οι οπαδοί του Bandera! Και στη συνέχεια, κατά και μετά το „Euromaidan“, σταμάτησαν ξαφνικά όλοι να γελούν … να μην παίζουν με το κακό. Το κακό αυτό δεν πρέπει να το κρύβουμε πίσω από πολιτικά σωστές διατυπώσεις, αλλιώς δεν μπορούμε να το αναγνωρίσουμε ως τέτοιο. Μετά θα επιστρέψει και θα μας κολυμπήσει στο αίμα. Αυτό είναι αναπόφευκτο, το παράδειγμα της Ουκρανίας μας το δείχνει καθαρά.

Ο λόγος για το γράψιμο αυτού του πονήματος ήταν οι δύο απόψεις που μεταξύ των Ρώσων είναι πολύ διαδεδομένες. Υπάρχουν εκείνοι, που πιστεύουν ότι οι Ουκρανοί ανήκουν επι γενετικού επιπέδου στην κατηγορία των προβάτων. Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια. Γιτί, σε μια τέτοια περίπτωση δεν υποφέρουν τα εκατομμύρια των Ουκρανών που έγιναν πολίτες της Ρωσίας από την ασθένεια των προβάτων; Και ίσως κάποιος να πιστεύει, ότι θα ήταν εύκολο να γίνουν και οι Ρώσοι πρόβατα. Είναι απλό. Γι’ αυτό θα αρκούσε η κάθαρση της ρωσικής ελίτ και η τηλεόραση να δείχνει 24 ώρες την ημέρα τον Ganapolski, τον Nawalny, τον Sobchak και άλλους τέτοιους (που ανήκουν στους φασαριατζήδες της ρωσικής πολιτικής, ένα είδος Τσίπρα & Co, ΚΚΕ κ.λπ. ΕΣ). Εάν η πλειοψηφία των Ρώσων διατηρεί μέχρι σήμερα ένα καθαρό κεφάλι, αυτό οφείλεται στην σκληρή δουλειά που κάνουν κάποιοι.

Η άλλη άποψη μπορεί να συνοψιστεί έτσι, ώστε να μην προσβάλλει τους Ουκρανούς όταν γράφουμε την αλήθεια για την ασθένεια των προβάτων, από την οποία πάσχουν. Ας αφήσουμε τους Ουκρανούς να πιστεύουν, ότι με τα κεφάλια τους όλα είναι εντάξει. Ας συνεχίσουμε να λένε ιστορίες για το πόσο σπουδαίοι είναι και πόσο αγαπούν την ελευθερία…ή ήταν. Κάποτε. Μέχρι τη στιγμή που κάποιοι τράγοι τους μίλησαν για το μεγαλείο της Ουκρανίας. Για να γίνουν όμως άνθρωποι οι Ουκρανοί, πρέπει τελικά να επιστρέψουν. Και γι’ αυτό είναι απαραίτητο να τους πούμε την αλήθεια, χωρίς ειρωνεία και χωρίς μίσος. Με την ήρεμη σιγουριά ενός θεράποντος ιατρού.

Πηγή: Berlin - Athen