Η «αθωότητα» των κοινών δηλώσεων και του brain storming…
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Νίκος Αναστασιάδης παρακάθεται σε συνομιλίες για το Κυπριακό με τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας, κ. Mustafa Akıncı, παλαιό Αεροδρόμιο Λευκωσίας 14 Σεπτεμβρίου 2016. ΚΥΠΕ/ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Του Αλέκου Μιχαηλίδη
Ο σταυρός του Κυρίου
είναι η Κύπρος∙
όταν μετά τη σταύρωση
τον πέταξαν στην θάλασσα.
ΜΙΧ. ΠΑΣΙΑΡΔΗΣ
Είτε καταλήξουν είτε δεν καταλήξουν σε συμφωνία, είτε κατατεθεί είτε δεν κατατεθεί σχέδιο για να ψηφίσει ο λαός, είτε υπερψηφιστεί είτε καταψηφιστεί, εκείνα που σημειώνονται στις εκάστοτε διαπραγματεύσεις (εντατικές ή μη) θα αιωρούνται ως προηγούμενα, ακόμα κι αν ισχύει το εξυπνακίστικο ρητό «τίποτα δεν έχει συμφωνηθεί αν δεν έχουν συμφωνηθεί όλα». Κι αν δεν γίνεται κατανοητό από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, που ακόμα ανιχνεύει στα λεξικά τις διαφορές του δελτίου τύπου και του ανακοινωθέντος, τότε τα πράγματα είναι ολίγον πιο σοβαρά από όσο νομίζουμε.
Σήμερα (14-9-2016), ο χαμογελαστός Έσπεν Μπαρθ Άιντα ανέγνωσε ενώπιον πολυεθνικών μέσων μαζικής ενημέρωσης κοινή δήλωση (δελτίο τύπου, δήλωση, ή ανακοινωθέν τελικά;) του Προέδρου Αναστασιάδη και του Μουσταφά Ακιντζί, ανακοινώνοντας (;) την πρόοδο που επετεύχθη στα κεφάλαια της διακυβέρνησης και κατανομής εξουσιών, της οικονομίας, των ευρωπαϊκών θεμάτων και του περιουσιακού, αναφέροντας ωστόσο ότι παραμένουν ουσιαστικές αποκλίσεις.
Στη συνέχεια, ο Ειδικός Απεσταλμένος του Μπαν Κι Μουν, προωθώντας την αερολογία της δήλωσης και αφήνοντας αναπάντητη την απορία για τον σκοπό της δημοσίευσής της, ανέγνωσε ότι Αναστασιάδης και Ακιντζί, Νίκος και Μουσταφά, αφού «έκαναν απολογισμό της διαδικασίας μετά από 16 μήνες διαπραγματεύσεων», αντάλλαξαν απόψεις και θέσεις «με τη μορφή brain storming στα κεφάλαια της ασφάλειας και των εγγυήσεων ως επίσης και στο εδαφικό». Προλαβαίνοντας τη «μουρμούρα», ο κύριος Άιντα υποσχέθηκε ότι «υπάρχει μια ισχυρή αποφασιστικότητα για επίλυση τους (των αποστάσεων) με κοινά αποδεκτό τρόπο».
Σαν πρωτοκουμπάρος σε πρόποση κατά τη διάρκεια δεξίωσης γάμου, ο Νορβηγός απεσταλμένος, εκθείασε τη δουλειά, τον χρόνο και την προσπάθεια των δύο, ενώ ανεφώνησε πως είναι δεσμευμένοι να «διευθετήσουν» συνολικά το Κυπριακό μέσα στο 2016. Αυτό το κομμάτι θεώρησε σημαντικό και ο κατοχικός ηγέτης, ότι δηλαδή το τέλος του 2016 επαναβεβαιώνεται ως χρονικός στόχος για λύση του Κυπριακού. Για αυτό, άραγε, στη Νέα Υόρκη στις 25 του μηνός, θα ζητηθεί ενεργότερη εμπλοκή του Γ.Γ. του ΟΗΕ; Για αυτό βιάστηκε να απορρίψει την επιδιαιτησία ο Πρόεδρος Αναστασιάδης; Επειδή θα τη νομιμοποιήσει σε δέκα μέρες; Ξέρει που πάει να μπλέξει; Ξέρει…
Αναντίρρητα, πάντως, η αθωότητα των κοινών δηλώσεων και του brain storming, με το οποίο συντηρούν το μομέντουμ τόσους μήνες, καθορίζεται από τη στάση των ένθεν και ένθεν του τραπεζιού των διαπραγματεύσεων. Αν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης θεωρεί ότι οι αναφορές, οι «προόδοι», οι συγκλίσεις και οι αποκλίσεις τόσων μηνών είναι άκακα συστατικά του «καλού κλίματος» και μπορούν να αγνοηθούν, τουλάχιστον από τους εγκεφάλους των εκπροσώπων της κατοχής, τότε είναι αλλού ξημερωμένος. Αν θεωρεί χαριτωμένη τη δήλωση για λύση εντός του 2016 κι αν νομίζει ότι η τουρκική πλευρά δεν παίρνει τοις μετρητοίς όλες τις κινήσεις της δικής μας πλευράς και θα επανεκκινήσει από τις συμφωνίες του 1977-79 μετά από κάποιο ναυάγιο αυτών των συνομιλιών, τότε θα βρεθεί προ εκπλήξεως. Διότι, εν αντιθέσει με τους δικούς μας «αθώους» διαπραγματευτές, οι διαπραγματευτές του κατοχικού καθεστώτος αντιλαμβάνονται α λα καρτ και τα δελτία τύπου, και τα κοινά ανακοινωθέντα και τα brain stormings και τις κοινωνικές συναντήσεις. Και, εν τέλει, σε ένα μελλοντικό ναυάγιο (εκτός κι αν έχουν συμφωνηθεί όλα) θα φταίνε οι κακοί και τερατώδεις Ελληνοκύπριοι που δεν τήρησαν τη «δέσμευση» για λύση εντός 2016. Δεν θα φταίει ούτε ο Ακιντζί, ούτε ο ΟΗΕ, ούτε η Τουρκία που κατέχει παράνομα εδάφη και διατηρεί 40.000 παράνομους φαντάρους στο νησί. Άλλωστε, ποιός θα χτυπήσει το χέρι στο τραπέζι επιμένοντας για την «αθωότητά» του; Ο Αναστασιάδης; Που θεωρεί ότι το Κυπριακό είναι προσωπική του υπόθεση και όχι των ανθρώπων που κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα, συνδεδεμένοι άπαξ και διά παντός με τη μοίρα της Κερύνειας, της Μόρφου, της Καρπασίας, της Μεσαορίας και της Αμμοχώστου; Qui tacet consentit…*
«…κι έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις
με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις…»
*Ο σιωπών συναινεί.
Πηγή: Γαλατικό Χωριό
